Στην ιστορία της πλάνης του αληθινού κόσμου
μια εκδοχή του ήλιου
θρυμματίζει το χρέος μιας πέννας
που άσπλαχνα περιγράφει
τους σπασμούς των σπλάχνων
έχω τις αναλογίες του σωσία του ψεύδους
– αληθινός και απρόσιτος-
φαρμακωμένος του Πλάτωνος
και μη φλεγόμενος
στο παίγνιο του cogito
ήρθα την εποχή των Εμβόλων
να προβάλλω αντιστάσεις στην
τελευταία μόδα του ρατσισμού.
Σε κάθε υπερηχογράφημα του internet
κελεύει ο Καντ του Νίτσε
για χρωστούμενα που τα ξόδεψε
στην ανεπίκαιρη αγορά ενός καθρέφτη
για να γιατροπορέψει τον πολιτισμό
και να διεκδικήσει τη γυναίκα Άβυσσο
επανερχόμενος στον ίσκιο του φάσματος.
Θα αποσυρθώ- του απαντά-
με ένα υπόγραφο σημάδι
μπάσου στη φωνή
φωνή ενός «ζώπυρου μάμαλου»
που μπάρκαρε στην ησυχία και τη σιωπή του κόσμου
για να βρει το μακάριο και αιώνιο εαυτό
καβαλημένο σε μια σαλότητα
πάνω κι απ’ το όνειρο για ζωή
πυρπολούμενος ενός θανάτου υπνοβατικού
να αποστάζει το στείρο όνειρο
ως σεληνιασμένος και θεόπληκτος
να τραγουδά την Προσευχή του Κλάιστ
για την αβυσσοποιημένη Λουκρητία του Κρόναχ
Αυτά μελετώντας έγινα ο πιο ξεδιάντροπος ιερέας των ημερών
τώρα που το σύμπαν είναι καταδικασμένο σε θάνατο.
Ο π. Παύλος Καστανάρας γεννήθηκε στη Λάρισα το 1975. Σπούδασε θεολογία και δημιουργική γραφή. Γράφει ποίηση και διηγήματα. Το 2016 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Ο Μωβ Σκίουρος» το Μικρό άγημα / Κlaine trupe, η πρώτη του δίγλωσση ποιητική συλλογή.
