Τέλη Οκτωβρίου, ημέρα Πέμπτη, κτίριο 7, αίθουσα 1 στην πρωτεύουσα εκείνης της χώρας. Η ώρα είχε περάσει. Τα μέλη της επιτροπής 14α ήταν κατάκοπα και όλα έδειχναν ότι η υπόθεση θα οδηγούνταν για πολλοστή φορά σε αδιέξοδο. Όταν ο μετακληθείς από γειτονική χώρα ειδικός επιστήμονας έλαβε τον λόγο, πρότεινε ως ενδεδειγμένο τρόπο αντιμετώπισης των παθογενειών του ασφαλιστικού ζητήματος τη χορήγηση στους ασφαλισμένους που είχαν διανύσει τουλάχιστον τριάντα χρόνια στην ασφάλιση, μιας ειδικής συσκευής, του «Εξωραϊστή Προτέρου Βίου». Ο ΕΞ.ΠΡΟ.ΒΙ., όπως ήταν η εμπορική του ονομασία, εφαρμοζόμενος με κατάλληλου τύπου ηλεκτρόδια στο μέτωπο του ασφαλισμένου επί δίωρο την εβδομάδα, ήταν σε θέση να κάνει θαύματα: βομβαρδίζοντας με ιόντα το πρόσθιο τμήμα του εγκεφάλου, ενεργοποιούσε μια διαδικασία διύλισης του αναμνησιακού αποθέματος, μεταπλάθοντας κάθε είδους αρνητικές αναμνήσεις σε θετικές. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, ο χρήστης ανακτούσε τη χαμένη του αυτοπεποίθηση, συνεχίζοντας αυτοβούλως τον επαγγελματικό του βίο, με αποτέλεσμα τόσο τη δική του αυτοπραγμάτωση, όσο και την αποτροπή περαιτέρω επιβάρυνσης της κοινωνικής ασφάλισης.
Παρά το υψηλό κόστος αρχικής επένδυσης, η επιτροπή έκανε ομόφωνα δεκτή την πρόταση. Ο ειδικός επιστήμονας, κατάπληκτος με τον ενθουσιασμό των μελών, τους ζήτησε να μην βιαστούν να αποχωρήσουν, καθότι τους επιφύλασσε μία έκπληξη. Η βοηθός του μετέφερε από τη διπλανή αίθουσα την καινοτόμο συσκευή, για την οποία έγινε ήδη λόγος, καταχειροκροτούμενη από όλους. «Κύριε Πρόεδρε, θα θέλατε να δοκιμάσετε;» ρώτησε ο ειδικός επιστήμονας. «Δεν χρειάζεται», αρνήθηκε ευγενικά ο πρόεδρος «Σε τρεις μήνες συνταξιοδοτούμαι». «Εσείς, κύριε Αντιπρόεδρε;», ρώτησε ο ειδικός επιστήμονας. «Ευχαριστώ, αλλά δεν το θεωρώ αναγκαίο. Αισθάνομαι θαυμάσια. Εξάλλου, ουδέποτε με έχουν ταλαιπωρήσει αρνητικές αναμνήσεις», παρατήρησε ο αντιπρόεδρος. Οι υπόλοιποι συμμετέχοντες, ο ένας με τον άλλον, τοποθετήθηκαν με ανάλογο τρόπο. Βρέθηκε βέβαια και ένα μέλος που διερωτήθηκε: «Ωραία όλα αυτά. Αλλά αν εμείς αδιαφορούμε για τη συσκευή, πιστεύετε ότι ο καθημερινός άνθρωπος θα σπεύσει να τη χρησιμοποιήσει;» «Ασφαλώς», παρατήρησε ο πρόεδρος, λέξη που επανέλαβε τάχιστα το σύνολο των μελών, συμπεριλαμβανομένου εκείνου που είχε διερωτηθεί.
Ο Απόστολος Μαϊκίδης γεννήθηκε το 1972 στη Θεσσαλονίκη, όπου ζει και εργάζεται.
