Πάλι έκανε την εμφάνισή του αυτό το απόκοσμο χθόνιο ον, χθες το βράδυ, στην κάμαρά μου. Από παλιά με επισκεπτόταν, με αλλιώτικες και πάντα διαφορετικές μορφές. Άλλοτε ινώδες, και άλλοτε ψυχρά εκτελούμενο στον πυκνό αέρα του σκοτεινού μου δωματίου, και πάντοτε σιωπηλά αναρριχώμενο μέσα από τις χαραμάδες του ξύλινου πατώματός μου. Το θυμάμαι να το κρυφοκοιτάζω ανάμεσα από τα σκεπάσματά, καθώς χάραζε την πορεία του προς το μέρος μου.
Έψαχνε να τραφεί από την σκιά μου και από τον φόβο στο μυαλό μου, και εγώ, παγωμένος και χτισμένος βαθιά μέσα στο τείχος του ύπνου μου, το άφηνα να κάνει τη σκοτεινή δουλειά του ανεμπόδιστα. Παράξενο πολύ ήταν αυτό το ον, ενώ χωρούσε άνετα μέσα από χαραμάδες και μικρά ανοίγματα, εγώ το έβλεπα θεόρατο. Παράξενα πράγματα: θυμάμαι μικρός, καθώς ξυπνούσα το επόμενο πρωί μετά την επίσκεψη του όντος, έτρεχα να δώσω περιγραφική αναφορά στην γιαγιά μου, μα αυτή δεν με πίστευε και γελούσε με κατανόηση. Και θύμωνα εγώ πολύ, τότε, μικρός καθώς ήμουν και κλειδωνόμουν στο δωμάτιό μου για ώρες, με τον θυμό μου να σιγοβράζει. Kαι μετά ξανά το βράδυ, έκανε πάλι την εμφάνιση του το χθόνιο ον, για να τραφεί από τον αγνό, παιδικό μου θυμό.
Και όχι μονάχα τρεφόταν από τον θυμό μου, αλλά και από τις πιό απόκρυφες σκέψεις μου. Eίχε και αυτό το κόλπο και καθώς εγώ ίδρωνα στο κρεβάτι από τον φόβο μου, αυτό πλησίαζε, και καθώς με έβλεπε κάθιδρο, έκανε τον ιδρώτα που ανάβλυζε από τους πόρους μου πιό πυκνό και πιο βαρύ έτσι, ώστε να μην μπορώ να κουνήσω ούτε καν το μικρό μου δαχτυλάκι για να ζητήσω βοήθεια. Έξυπνο πολύ ήτανε το ον αυτό…
Χθες το βράδυ όμως, κάτι άλλαξε, και σε αυτό, και σε εμένα. Παράξενο πολύ, αλλά, να, καθώς το ξαναείδα να μπαίνει από τα μικρά ανοίγματα των μεντεσέδων της πόρτας μου, ξαφνικά, μου φάνηκε πως άρχισε να παίρνει τη μορφή μου! Σαστισμένος εγώ, πετάχτηκα από το κρεβάτι μου για να ξεφύγω από τον ίδιο μου τον κατάμαυρο αυτόν σωσία, μα, καθώς άρχισα να μετακινούμαι προς τη μεριά του παραθύρου, μία λάμψη με έκανε να αρχίσω να αιωρούμαι, όχι πολύ, να, μονάχα ένα-δύο πόντους πάνω από τα σανίδια του πατώματός μου. Και πάγωσα εκεί, ακίνητος στον αέρα. Και σιγά, σιγά να γυρίζω προς τη μεριά του όντος-σωσία μου: λαμπρός εγώ, σαν την πίσσα μαύρος αυτός, με έναν πρωτόγνωρο φόβο να με έχει παραλύσει.
Έλαμπα ολόκληρος και αυτό το ον έμοιαζε – για πρώτη φορά – να στέκεται και να με παρακολουθεί, όχι με φόβο, αλλά μάλλον με περισυλλογή. «Για δες», μπόρεσα να σκεφτώ για λίγο μέσα στην παγωμένη μου ύπαρξη, «τελικά έχει γνώση των πράξεων του και αυτό». Μα, ξάφνου, άρχισε να εκπέμπει έναν υπόκωφο βόμβο, ο οποίος έκανε την λαμπερή μου «ασπίδα» να χάνει την ενέργειά της και, ξάφνου, ένας κρότος τρομακτικός έσκισε τον πυκνό και μπαγιάτικο αέρα του δωματίου.
Και βρέθηκα κάτω στο πάτωμα πεσμένος, και το ον να έχει εξαφανιστεί. «Δεν είναι δυνατόν», σκέφτηκα, «το νίκησα;» Έτσι φάνηκε στην αρχή και όντως, για μεγάλο χρονικό διάστημα, δεν έκανε ξανά την εμφάνισή του. Βέβαια, κατά βάθος, γνώριζα ότι με κανέναν τρόπο δεν θα τα παρατούσε τόσο εύκολα και δεν έπεσα έξω.
Με το που κοιτάχτηκα στον καθρέφτη του μπάνιου, κατάλαβα το τραγικό παιχνίδι που έπαιξε μαζί μου: είδα το πρόσωπό μου να θολώνει, και να μετατρέπεται σε κάτι το αδιευκρίνιστο. Να «έρχεται» και να «φεύγει» περιοδικά και παλμικά, και να ζεματάει, επίσης. Δεν μπορούσα να το πιστέψω αυτό που μου συνέβαινε.«Θεέ μου, κάνε κάτι!», φώναξα. Μα όσο φώναζα, τόσο μεγαλύτερη η παραμόρφωση του προσώπου μου…
Τελικά, κατέληξα και απόψε να το περιμένω σιωπηλά, να εμφανιστεί μεσ’στη νύχτα, για να δω τι παζάρια θα μπορέσω να κάνω μαζί του αυτήν τη φορά…
* * *
Ο Σπυρίδων Καπρίνης ολοκλήρωσε τις πτυχιακές και μεταπτυχιακές του σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Westminster, στο Πανεπιστήμιο του UCL και στην Architectural Association του Λονδίνου. Εργάστηκε για τους Zaha Hadid Architects και από το 2017 διδάσκει αρχιτεκτονικό σχεδιασμό στο London South Bank University και στο University of Huddersfield, όπου και είναι υποψήφιος διδάκτορας. Είναι εγγεγραμμένος αρχιτέκτονας και μέλος του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος (Τ.Ε.Ε.) από το 2003. Επίσης, ασχολείται ερασιτεχνικά με την τέχνη του κολλάζ και με τη μουσική.
https://spyroskaprinis.tumblr.com/
https://kelak.bandcamp.com/releases
