Δεν έχει σημασία ποιος σχεδίασε το λιμάνι της Ουτοπίας, της νήσου με τις επτά πηγές, τα δώδεκα μαράσια και τα εκατό μαγαζιά, γεμάτα ατλάζια κι ηδονικά μυρωδικά. Κάθε της κάτοικος, κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσίν της, θα μπορούσε να είναι αρχιτέκτονας, τεχνίτης και βασιλιάς ακόμα, ίσος μεταξύ ίσων σ’ ομορφιά, μαστοριά και σύνεση.
Αυτό που μετράει είναι όμως πως η θέα της πόλης από μακριά είναι τόσο ιδανική, με τα χορταριασμένα τείχη, τους φοίνικες, τον σκαλιστό λέοντα του καμπαναριού, καθώς και τα υπερυψωμένα ελάφια από μπρούντζο δεξιά και αριστερά του λιμανιού, που θαμπώνει τα μάτια των θαλασσοπόρων. Άλλος πιστεύει πως βλέπει όνειρο, άλλος χάνει τα λογικά του, άλλος μεταμορφώνεται σε στήλη άλατος· έτσι, κανείς δεν προσεγγίζει τον φιλόξενο κόλπο.
Άδικα προσμένουν οι κάτοικοι τα καράβια με τους πειρατές, τις πόρνες και τους τυχοδιώκτες που θα τους βγάλουν απ’ την ανία τους· παρηγοριά τους έμεινε να συλλέγουν τα ξεβρασμένα κουρέλια όσων μάταια αναζητούσαν το νησί, μήπως κι ανασυνθέσουν απ’ αυτά την ιστορία τους.
* * *
Ο Αργύρης Κόσκορος γεννήθηκε το 1978 στην Αθήνα και μεγάλωσε στο Μαρούσι. Εργάζεται ως βιβλιοθηκονόμος και είναι μέλος της ομάδας δημιουργικής γραφής «Αγέρι Γραφής» του Δ.Κ.Σ.Μ.Ρ.
