Κεντημένα στον καμβά τ’ ουρανού
τα πορφυρά φεγγάρια.
Καμιόνια φορτωμένα
με τους μόχθους μας
κυλούν στις ράγες της ζωής.
Χάρτινοι κόσμοι
αδειάζουν πάνω μας
τις τελευταίες αγκαλιές.
Εξανεμίζομαι σαν φιλί,
σαν κηλίδα νοσταλγίας
πεταμένη στο πάτωμα.
Απαλύνω τις στιγμές αιμορραγώντας,
περπατώ πάνω στα ρίσκα των χρόνων.
Παλεύω με το μαρτύριο
μιας επανάστασης ξεχασμένης,
καθώς στενεύουν
οι κόρες των ματιών μου.
Χέρια κεντημένα
με αίμα ονείρων απλωμένα,
αναζητούν με υπομονή
τα σημάδια της πάλης των σωμάτων μας,
χρώματα χρυσά στον ουράνιο καμβά.
◊
Ο Δημήτρης Καρπέτης γεννήθηκε στην Ορμύλια Χαλκιδικής το 1969. Έχει σπουδάσει στο Α.Τ.Ε.Ι. Θεσσαλονίκης Τμήμα Γεωπονίας . Επίσης έχει δίπλωμα Κ.Ε.Κ σε Θέματα Βιολογικής Γεωργίας καθώς και Επεξεργασίας Εικόνας και Photoshop.Από το 2000 δουλεύει σε Δημόσια Υπηρεσία. Έχει ταξιδέψει πολύ σε Ευρώπη και Αμερική. Γραπτά του έχουν δημοσιευθεί σε πολλούς λογοτεχνικά περιοδικά και ιστότοπους. Πάντα θα προσπαθεί και θα αγωνίζεται για μια κοινωνία με κέντρο πραγματικά τον άνθρωπο.
