Μαργαρίτα Παπαμίχου | Ανασκαφή

© Israëlis Bidermanas

Πως σε αγαπώ όταν εξαφανίζεσαι

και σε αναζητώ

ξεθάβω την ανάμνησή σου από τη σκληρή άνυδρη γη και σου συστήνομαι ξανά

σκουπίζω το μέτωπό σου από τα χώματα

φυσάω τη σκόνη του χρόνου από τα βλέφαρα

τότε πραγματικά ψάχνω το ένα σου χέρι πως θα τραβήξει όλο το πλέγμα του ουρανού

και το άλλο πως θα σκεπάσει τη νύχτα να μην κρυώνει η μνήμη που έμεινε άγαλμα

σε συναρμολογώ προσεκτικά και μέχρι να σε στήσω στο βάθρο σου

αλλάζει ο αιώνας

κι έρχεται η νέα καταστροφή σου

και σε αγαπώ τότε ακόμα πιο πολύ

είσαι το χαμένο λατρευτό σώμα παγωμένος κείτεσαι κάτω από πέτρες

κοντανασαίνουν δίπλα σου όμορφες κεφαλές που δεν είδες ποτέ σου

τυχερός νεκρός

αρχαίο χάδι σφραγίζει τα αφιερώματά σου

είσαι το λεπτό νήμα του χρόνου

εμένα περιμένεις να ακροβατήσω πάνω σου

 


Η Μαργαρίτα Παπαμίχου γεννήθηκε το 1969 και μεγάλωσε στο Ηράκλειο της Κρήτης. Εργάζεται ως εκπαιδευτικός σε δημόσιο σχολείο και δραστηριοποιείται στο χώρο της εκπαίδευσης ως εμψυχώτρια Θεατρικού παιχνιδιού. Ποιήματά της έχουν δημοσιευθεί σε λογοτεχνικά περιοδικά. Το 2018 βραβεύτηκε με τον πρώτο έπαινο στην κατηγορία ποίηση στον 8ο  Λογοτεχνικό διαγωνισμό Ποίησης και Διηγήματος «Δημήτριος Βικέλας».