Pseudo-Blues of a damn fool
ή
Η αλήθεια δεν είναι ποτέ πραγματική
(Prose song “written on a toilet roll”)
Λέω πως αν πιω θα ξεχάσω
Όσα συνέβησαν στο σώμα
Ή μέσα στα τοιχώματα τού μυαλού
Όπου οι σκέψεις
Με σφυροκοπούν μέρα νύχτα ανελέητα
Μιας και η μνήμη δε χωλαίνει σαν
Το κουτσό σκυλί στη δημοσιά
Και συνέχεια θυμάται
Όχι ένα ρίγος που πέρασε πάνω απ’ τό δέρμα
Σα σκιά ψιθυρίζοντας στο σκοτάδι και θα ήταν
Μια θλίψη σωστή και
Όχι ένας θάνατος ξαφνικός
Όπως προφήτευαν τόσοι και τόσοι
Κομπογιαννίτες τού κώλου
Που με είδαν νεκρό μέσα στα μάτια τους
Καιρούς και καιρούς πριν πιστέψω
Ότι είχα τάχα πεθάνει
Αλλά τον αληθινό κίνδυνο
Αυτούς που κυριεύουν μια ξένη πόλη απ’ τά μετόπισθεν
Τους λύκους που βελάζουν στο βουλευτήριο
Φτηνιάρηδες και πουλημένους
Ναυαγιστές που πασχίζουν
Να μας σφηνώσουν στον κάδο
Μαζί με τα άπλυτα λόγια τους και τις βρώμικες υποσχέσεις •
Εντωμεταξύ
Τίποτα δεν τελειώνει εδώ
Όλα βαστούν μια διάρκεια και συνεχίζουν
Τα κουβαλάει η μνήμη σε άλλες διαστάσεις
Σε άλλες ζωές όπου θα υπάρξουμε
Ξαναβρίσκοντας όσα χάθηκαν
Όσα αγαπήσαμε
Όσα δε μας θέλησαν ποτέ
Για να βρεθούμε
Σ’ έναν μακρινό τόπο γαλήνης
Ενώ πορευόμαστε
Με τόση παρόρμηση και άλλη τόση προσποίηση
Ώρα 8 και 25 το πρωί
Με την πίκρα που σβήνει στο πρώτο τσιγάρο και
Το βλέμμα να ψάχνει κάτι
Που δεν κρύβεται στα σύννεφα και είναι νομίζω
Σειρήνες που γυρεύουν
Να με ξαναρίξουν στα βράχια
“Από βυθό σε βυθό” σε μια θλιμμένη ραψωδία
Που στροφή τη στροφή επαναλαμβάνω
Ξέροντας πως κουράζω
Όσους στήνουν αφτί στις κραυγές μου
Και προπάντων
Τον άλλο μου εαυτό με τους αγκώνες στο πάσο
Παραμιλώντας για την αγαθή τύχη
Που τον άφησε στα κρύα τού λουτρού
Και τη θέληση
Να κονταροχτυπηθεί επιτέλους
Με τον χειρότερο εχθρό του
Κοιτάζοντας μια νύχτα καλά μές στον καθρέφτη
Πανέτοιμος να παίξει και πάλι στα ζάρια
Την τελευταία του επί γης ευκαιρία•
