Η πόλη σε απαρνήθηκε.
Μοιράστηκαν τα κλειδιά της.
Πύλες σφραγισμένες
με οδυρμούς και σίδερα.
Όνειρα αιχμάλωτα
σε κάστρα ψηλά,
να μην τα αγγίζουν
όσοι πατούν στο χώμα.
Μυρίζουν θάνατο οι γειτονιές.
Ανάσες χλωμές ψιθυρίζουν πόνο.
Προσευχές αμέτρητες
από χείλη ματωμένα
τρυπούν τη σιωπή.
Δαίμονες χορεύουν πλάι σου.
Μια χούφτα παρηγοριά γλιστράει
από την τρύπια τσέπη.
Η γη της επαγγελίας σείεται.
Ο χρόνος της τελειώνει.
Θεοί, προστάτες των τειχών,
πού είστε;
Η Μαρία Βίτσα – Σουλιώτη γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε φιλολογία στη φιλοσοφική σχολή του ΕΚΠΑ. Φοιτά στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα δημιουργικής γραφής του ΕΑΠ. Πεζογραφήματα και ποιήματά της έχουν δημοσιευτεί σε λογοτεχνικούς ιστότοπους,περιοδικά και συλλογικές εκδόσεις.
