Ι
Αγάπη
Που γεννιέται με την καθημερινότητα
Που φθείρεται μαζί της
Που στο τέλος αφήνει έναν σπόρο.
Ένα μικρό Ευαγγέλιο
Σε δύο γλώσσες.
ΙΙ
Φρεσκολουσμένο το κλαδί
από ψιλή βροχή.
Χορευτά, απ’ τον αέρα χορευτά
Σπρώχνεται η πνοή μας.
Σχεδόν τα πάντα αντιφωνούν
Άπειρους παραδείσους.
Αντώνης Μπουντούρης
