[Μια Χαραμάδα Φως]
Μια κραυγή μέσα στη νύχτα,
ένας άνεμος άγριος που βρυχάται
σ’ έναν τόπο σαθρό.
Ένας ήχος που σφυρίζει
και ξεσκίζει τα σώματα
στους έρημους και σκοτεινούς
δρόμους του ακατανόητου κόσμου μας.
Μόνο το πανωφόρι της καρδιάς
διακρίνεται από μακριά
φτιαγμένο από στάλες αίμα
κεντημένες με κλωστή χρυσή.
Ντυμένη με αίμα και χρυσό
περιμένει να υποδεχθεί
τις ανταύγειες της ζωής.
Ένα ελάχιστο φως αρκεί
για να σβήσει το άχρωμο όνειρο
και την απέραντη σιωπή.
Μια χαραμάδα φως αρκεί
για να φυτρώσουν τα νέα άνθη.
[Χρόνια σιωπής…]
Χρόνια σιωπής
μια σάρκα που ανασαίνει
και πονά.
Δρόμοι της νύχτας
λασπωμένοι
απ’ του στεναγμού το βήμα.
Ανάσες σαθρές
καλύπτουν της σιωπής
τις κραυγές τις άναρθρες.
Χρόνια σιωπής
που απλά σε ματώνει
μια πληγή βαθειά
που σε πληγώνει.
Μαλλιά λυτά
που σε χαϊδεύουνε θλιμμένα
ξεπλένουν τις πληγές
με αγγίγματα αμίλητα και ξεχασμένα.
Αιώνες σιωπής
μα εσύ προχώρα
και ράψε τις πληγές
ο χρόνος είναι
που κοιτά τις αντοχές
τυλιγμένος με χιτώνες
πόνου, απόγνωσης κι ελπίδας.
Ο Δημήτρης Καρπέτης γεννήθηκε στην Ορμύλια Χαλκιδικής το 1969. Από το 2000 δουλεύει σε Δημόσια Υπηρεσία. Έχει ταξιδέψει σε Ευρώπη και Αμερική. Γραπτά του έχουν δημοσιευθεί σε πολλούς λογοτεχνικούς ιστότοπους. Πάντα θα προσπαθεί και θα αγωνίζεται για μια κοινωνία με κέντρο πραγματικά τον άνθρωπο.
