Η ιδέα της δεκάρας -της απουσίας της δεκάρας- δεν είναι η ίδια μία έλλειψη. Το ντιν που ακούγεται στα μέταλλα του υπονόμου, το ασταθές χέρι, το βάθος, η επαναληπτικότητα της απώλειας μιας δεκάρας, κάθε δεκάρας. Άρα δεν είναι η δεκάρα ή και δεν είναι τίποτα. Ίσως είναι σε έναν φωτερό πεζόδρομο γεμάτο ζωντανά καφέ, που βγάζει στην πλατεία της Μητρόπολης, ένα χαμένο βήμα. Η θέα που δεν είδες σε μια ταράτσα επειδή κοίταζες αλλού. Η μικρή έλλειψη της μικρής δεκάρας που χωρά στο χέρι σου και ξετρυπώνει απ’ τα μικρά κενά των δακτύλων σου για να χαθεί. Γιατί να γράφεις για μικρότητες; Δε με νοιάζει η δεκάρα. Μονάχα που δεν έσφιξε καλύτερα το χέρι μου.
Ο Νικήτας Δεσποτίδης γεννήθηκε στην Αθήνα το 2000. Η λογοτεχνία για εκείνον υπήρξε ανάγκη από πολύ μικρή ηλικία, γεγονός που τον ώθησε στον κόσμο των γραμμάτων. Σπουδάζει φιλολογία στο ΕΚΠΑ. Λογοτεχνικά θέματα που τον συγκινούν είναι ο φόβος για το μέλλον, οι χαμένες ευκαιρίες και η εμμονή στο ασφαλές και εξωραϊσμένο παρελθόν.
