Ονειρεύομαι τη μακρινή μέρα
που η ανθρωπότης θα ‘ναι μια απέραντη γαλήνια
θάλασσα
ακύμαντη κι ειρηνική, σαν ένας
τεράστιος γυάλινος καθρέφτης
που μέσα του θα βρίσκουμε τον εαυτό μας.
1968
Β. Κ. Μάργαρης – Ποιήματα (1965-1985)- Ηριδανός, 1986
