Μια τυχαία συνάντηση με την κυρία Νταλογουέη, την μυθιστορηματική, κινηματογραφική κυρία μας καλής κοινωνίας. Μια γυναικεία περσόνα της Βιρτζίνα Γουλφ που υπέκυψε κάποτε στον εαυτό της. Εμφανίστηκε στο βάθος του φόντου. Ένα σημάδι μες στην προοπτική της πόλης. Ήταν καλοντυμένη, μάλλον για μια βραδινή περίσταση. Όχι μεταξύ φίλων, μα ίσως μια υποχρέωση που επιβάλλει έναν […]
Απόστολος Θηβαίος
Ο Δημητράκης λέει το ποίημα
Μια ιστορία πρώιμης ανοίξεως, δειλής Ξημέρωσε και πήρε εμπρός το σπίτι. Άναψε η μάνα του τη φωτιά, πάγωνε η άνοιξη και ήταν δειλά, τόσο δειλά τ’άνθη που προβάλλανε εδώ και εκεί. Τι να κάνει μια φωτίσα τόση δα; Θα’ρθει η άνοιξη βρε μάνα φέτος, ρώτησε ο Δημητράκης μέσα από την κάμαρη. Θα’ρθεί Δημητράκη μου, άντε […]
Απόστολος Θηβαίος | Μια κρυφή συνάντηση
[…Διαγωνίως φυσάει από καιρό η παγωνιά του θανάτου…] Πάνε δυο ώρες που γυροφέρνει εδώ πέρα. Περνάει δήθεν ανέμελος, βέβαιος πως θα ‘χει ξεχαστεί μέσα στην πόλη που βογκά σαν πληγωμένο ζώο. Να, τώρα θα στρίψει στον δρόμο από πάνω, τι δρόμο δηλαδή, ένα στενάκι πλακοστρωμένο ποιος ξέρει από τότε. Τις έχουν πάρει τις πλάκες […]
*Κάιτ
Ο Λου Ριντ χορεύε στο στερέωμα της πόλης “Άδιον ουδέν έρωτος”, λένε οι επιγραμματοποιοί που διαθέτουν σοφία αιώνων. Κάτι θα ξέρουν και αυτοί για να αντέχουν ως σήμερα. Κάθε τέτοια εποχή, λοιπόν δεν ξέρεις αν οι λέξεις έχουν σημασία μα είσαι σίγουρος, βέβαιος και με το παραπάνω, πως αντί για έρωτος, μπορεί κανείς να πει […]
Απόστολος Θηβαίος | Άμλετ
Μάνος Ελευθερίου 1938 – 2018 Επέστρεψε όταν τα φώτα είχαν πια σωπάσει και το πλήθος εκείνο το αλλοτινό, είχε περάσει πια στις τάξεις των θολών πραγμάτων. Στάθηκε στην γαλαρία της πλατείας, το χειροκρότημα άκουσε, το θυελλώδες που τόσο πολύ εχόρτασε στον βίο του τον υποκριτικό. Και ύστερα περπάτησε, όπως του διδάξανε οι σκηνοθέτες της ζωής […]
Σπασμένα φλιτζανάκια
Μια ιστορία με πεπρωμένο μελαγχολικό, σαν τ’ορχηστρικό του Κώστα Καπνίση Κόντευε πια μεσημέρι. Μια Κυριακή να την πιες στο ποτήρι, με τα στάχια του ήλιου της και το χαρούμενο πλήθος, τα ουζερί της και την χαριτωμένη εκδοχή μιας ζωής που σε λίγες ώρες θα μοιάζει μ’όνειρο. Από το βάθος του δρόμου φάνηκαν οι τρεις τους, […]
Απόστολος Θηβαίος | Τις νύχτες, τα τραγούδια
για τον Δήμο Κάποιος δοκιμάζει να γράψει δυο τρία λόγια. Έξω παγωνιά, να πλανάται λέει το όνειρο της άνοιξης που όλα θα τα ζεστάνει. Τίποτε δεν του βγαίνει. Δοκιμάζει ξανά. […Τα πράγματα όλο κυλάνε. Και οι άνθρωποι ξεφτίζουν και χάνονται και ξανάρχονται πάλι σαν ονόματα μες σε ένα παράξενο προσκλητήριο που δεν κάλεσε κανείς. Και […]
Της Δημαρέτης τα νομίσματα
Και όλα συνοψίζονται σε εκείνο το “αν” του Αλέξανδρου Μολφέση που μας κρατάει όρθιους και μας γδέρνει την καρδιά όταν μένουμε με τον εαυτό μας στην πόλη που νυχτώνει. Όλα είναι με το μέρος του απόψε. Κυριακή βραδάκι και η αγάπη του δεν απεργεί όπως τις έξαλλες καθημερινές. Και ο ίδιος, προσεγμένος όπως ποτέ, με […]
Απόστολος Θηβαίος | Μπλου Τζέρι
Διήγημα Βγήκε από το σπίτι. Το φουστάνι το ‘χε ρίξει πρόχειρα. Γαλάζιο, σαν ρετάλι ουρανού. Έξω έβρεχε και μόλις βγήκε έξω στο δρόμο, ένα παγωμένο ρεύμα αέρα του χτύπησε το πρόσωπο. Για μια στιγμή το μακιγιάζ του κοκάλωσε, ένας Ινδός από τον πάγκο εμπρός του τον κοίταξε και άγγιξε άσεμνα τον εαυτό του. Αυτά τα […]
Sunday Times
να μεσιτεύει υπέρ ημών ο έρωτας Σκηνή από έργο ελληνικό (Σκηνικό κυριακάτικου τραπεζιού. Στο φόντο ένα χωμάτινο μονοπάτι, κάτι πέτρινα καλύβια, μερικά αγροτικά μηχανήματα και τα βουνά. Όλοι μοιάζουν απασχολημένοι με τα πιάτα τους που δεν αδειάζουν ποτέ. Ανάμεσα στο πλήθος κάπου ανάμεσα στους παρευρισκόμενους κάποιος ντυμένος στρατιωτικά. Όλοι του μιλούν και εκείνος γνέφει καταφατικά, […]