Νίκος Κουβίδης

Ποιος έχει μάτια Κόκκινα Σε χρώμα να ανοίξει Πορφυροκόκκινα μαλλιά Στον ήλιο να αφήσει Άσπρο πετράδι στο λαιμό Κύκνου γειρτό στο σώμα Μαύρο της θάλασσας νερό Που γέννησε το χώμα Ξύλο που γύρισε τη γη Σ’αλώνι αφημένο Μια ζωγραφιά και ένας σταυρός Σε στάρι ματωμένο Πόσοι περνούν στο βλέμμα σου Και πόσοι σου γελάνε Κορμιά […]

Ψυχή που θάφτηκε στη γη  Σε πέντε θάλασσες κρατεί  Ένα κομμάτι του σπιτιού  Και ένα του βασιλικού  Για πες μας μάνα τι φορά  Στα δυο της χέρια τι βαστά  Σκοτάδι μέχρι το λαιμό  κι’ένα σταυρό για φυλαχτό  Στεφάνι για τον νικητή  Μα’ναι πολλοί και το κρατεί  Για πες μας μάνα πού κοιτά  Πού τρέχει και […]

Μεσα σε βράχο, μάτια ζω Και πλένω την ζωή μου Δύο αλυσίδες παίρνουνε Το σώμα απ’την  ψυχή μου Τις μαύρες μέρες καίγομαι Τις άσπρες νύχτες βγαίνω Πέτρες νερό και χώματα Στα γόνατα μου σέρνω Φτιανω σαΐτα στο χαρτί Μια προσευχή της βάζω Μεσα στο στόμα του ουρανού Ασπρο καντήλι ανάβω Φεγγάρι μισοφέγγαρο Δρεπάνι για τ’ […]

Επάνω στο δεξί σταυρό Σε σώμα αφημενο Ασπρο κοράκι με χτυπά Βασιλικά ντυμένο Θε μου το αίμα που κρατώ Πώς να το μαρτυρήσω Μια προσευχή κι ένα κερί Πώς θα το πάρεις πίσω Ε μωρέ μαύρη κι άτυχη Πες μας για δεν πεθαίνεις Τρεις μέρες πάνω στο σταυρό Τρεις μέρες μας νηστεύεις Για δες τον […]

Ασπρα πατήματα στο φως Στο στήθος μπλε κοχύλια Πλεμμένα ταχει τα μαλλιά Χωρίς φωνή στα χείλια Για δες καλέ μου και ξανθέ Πατήματα που χάνεις Στο μαύρο χώμα ο λογισμός Καημό στη σκέψη κάνει Για δες καλέ μου τα φτερά Πώς ταχεις πληγωμένα Και’χουν στα κόκκαλα κλωστές Που τρέχουνε το αίμα Τι χαρακωνεις την καρδιά […]

Πώς κάνει φίλους τα πουλιά και σώμα δεν θυμάται Πώς την μαγεύει την ματιά Πώς στη βροχή κοιμάται Δεν ξέρει να παρακαλεί μήτε να λογαριάζει ξέρει μονάχα ν’αγαπά και το νερό ν’αγιάζει το αίμα του δεν το χαλά μήτε θα το χαρίσει μόνο παιδί σαν το ζητά Κι όποιος δεν προσκυνήσει Όποιος σταθεί στο θάνατο […]

Πώς κάνεις τόπο του ουρανού σύρματα ματωμένα κόρες που σε γεννήσανε με χέρια απλωμένα Βάλε αγγέλους στις καρδιές φτερά που δεν πατάνε μάτια που δεν δακρύζουνε ψυχές που καρτεράνε Δώσε στο χέρι του χρυσού σίδερο να κρατήσει μαύρα μαντήλια που κεντά στο χώμα να τ’αφήσει Κερί ‘σαι και μην το ξεχνάς μια προσευχή που ανάβει […]

Εσύ που γεννήθηκες στους πολλούς Στον κόσμο των λίγων Άνοιξης μέρα Εσύ που έφερες το βλέμμα Σε χρόνο σκοτεινο Ποτάμι που κίνησε από δάκρυ γλυκο Εσύ που ακουμπησες μέρες νεκρές Αναπνοή μια σε κύμα λευκό Εσύ που φιλησες πλεμμενα χαμόγελα Χώμα από τα χέρια σου λουλούδι ξανθό Εσύ που έδωσες το πρώτο φως Αίμα στο […]

Σε τοίχο που τρέχα παιδί και έκρυβα την ματιά μου τώρα μετρούν τα βήματα να στήσουν τα όνειρά μου Μάνα μη πεις στο Γιώργη μας μήτε και στο Λενιώ μας πες στους πως έγινα Πουλί σε κήπο μαγεμένο γαρύφαλλο στο χέρι σου που το ‘χεις φυλαμένο σαν θα ανοίξει ο ουρανός και βγει ο μαύρος […]

Εδώ στο πιο ψηλό του έρωτα σκαλί με ανοιχτά φτερά θα κοιτώ θα περιμένω τα άσπρα πανιά του γυρισμού που μου ‘ταξες Μητέρα της ελπίδας εσύ που κρατάς του χρόνου τα χέρια εσύ που ακούς του Άδη τα λόγια μια καρδιά από το άγγιγμά σου στους αιώνες κόρη σε δάκρυ γλυκό εσύ που γέννησες το […]