Αναγνώσεις

[Ένα τέλειο σχέδιο] Ήξερε από παιδί ότι κάποια στιγμή θα το έκανε. Υπήρχε πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού της ως ιδέα που κάποτε θα υλοποιηθεί όταν θα είχε την πείρα και την ψυχραιμία να την εκτελέσει. Ναι, ήταν σίγουρο πως θα ερχόταν η ώρα που «θα διέπραττε φόνο», όπως συνηθίζουν να γράφουν τα αστυνομικά […]

[Μαρτυρολόγιο] Προσπαθώ να γράψω πάνω στο χαρτί, αναζητώντας τις μυστικές εκείνες γραμμές φανταστικού σχήματος, που να με οδηγήσουν σε ένα μυστικό πέρασμα: το λόγο. Οι σκέψεις σε υγρή κατάσταση, διαχέονται πάνω στην ψυχρή λευκή επιφάνεια και αντανακλώνται μπροστά μου. Πώς μπορώ να περιγράψω αυτό το ξεχωριστό, ανεξερεύνητο κομμάτι του κόσμου από ασημένιο υδράργυρο, χωρίς συντεταγμένες, […]

15 Ἀθήνα, Δευτέρα πρωί [17.8.1959] Λενούλα, λατρεία μου,   Σ’ ἀγαπῶ τόσο πολύ, ἀγάπη μου. Καί σοῦ γράφω τώρα δυό λόγια στά βιαστικά ἐλπίζοντας νά τά θέλεις καί νά μή σ’ ἐνοχλοῦν. Σέ σκέφτομαι συνεχῶς. Κι ἄν πρός στιγμή ἀφαιρεθῶ σέ κάτι ἄλλο, ὅταν ἐπιστρέφω στή λατρεία σου διερωτιέμαι πάντα: «μά εἶναι δυνατό;». Χτες βράδυ […]

ΕΒΔΟΜΟ [Απόσπασμα] Καλύτερο το όνομα παρά τα ωραία αρώματα. Καλύτερη ειν’ η μέρα που πεθαίνεις παρά εκείνη που γεννιέσαι. 2. Καλύτερα στο σπίτι που πενθούν παρά στο σπίτι που μεθούν・ κάθε ζωή τελειώνει με λυγμούς, και με τον θάνατο του άλλου η καρδιά του ζωντανού γλυκαίνεται. 3. Καλύτερα να πικραθείς παρά να γελάσεις・ όταν κακιώνει […]

  Η κενή θέση¹ Μνήμη Θεοδώρας Β. Γουδέλη   Έχω προειδοποιήσει τον εαυτό μου από το βράδυ και αυτός με συγκρατεί λίγο πριν από την άκρη του κρεβατιού. Με κλειστά μάτια υπολογίζω και τα τελευταία εκατοστά που αναλογούν στην πλευρά μου. Εκεί που τελειώνει το κρεβάτι και αρχίζει το πάτωμα. Εάν έλειπε η πόρτα που […]