Αφού οργάνωσα με το μυαλό την κίνηση μου αυτή, η αναζήτηση που ακολούθησε κράτησε δυο ‘βδομάδες. Περιπλανήθηκα σε διαφόρων ειδών μαγαζιά και μίλησα ιδιαιτέρως με τους πωλητές τους. Έψαχνα ένα σχοινί ανθεκτικό στο τέντωμα που η διάμετρος του να είναι τόση όση περίπου χωράει να κρατήσει η χούφτα μου. Στο τέλος και αφού κατέβηκα στις νότιες γειτονιές σε μια αποθήκη κατασκευαστικών υλικών το βρήκα κουλουριασμένο πλάι σε κάτι πτυσσόμενες σκάλες. Το χώνω αμέσως στο σακίδιο μου. Φτάνοντας σπίτι γεμίζω μια λεκάνη με νερό και ρίχνω μέσα εκεί λίγο μαλακτικό μαλλιών. Μουσκεύω το σχοινί ένα δεκάλεπτο περίπου τρίβοντας το απαλά σ’ όλο το μήκος του. Έτσι κάποια τραχιά σημεία του μαλάκωσαν. Στέγνωσε. Τώρα θα ασχοληθούμε με τους κόμπους. Κατεβαίνω απ’ το λεωφορείο και κατευθύνομαι στη Δημόσια Βιβλιοθήκη της πόλης. Εισέρχομαι και αναζητώ στα ράφια κάποιο σχετικό εγχειρίδιο. Καταλήγω σε δύο. Πηγαίνω στον χώρο ανάγνωσης και ξεκινώ. Το πλήθος που συνάντησα με τους πιθανούς κόμπους καθώς και οι ποικίλες χρήσεις τους με εξάντλησαν. Στο κάτω κάτω δεν είμαι ούτε ναυτικός ούτε ορειβάτης για να μου χρειαστούν όλα αυτά. Λύνω τα κορδόνια των παπουτσιών μου και εξασκώ τρεις βασικούς κόμπους. Τους απομνημονεύω, μα για καλό και για κακό βγάζω φωτογραφίες με το κινητό μου τις σελίδες που τους περιγράφουν. Είχα ετοιμάσει ήδη τη θηλιά, είχα ελέγξει επίσης αρκετές φορές την αντοχή της τραβώντας με τα χέρια μου. Δεν έμενε παρά να βρω το σημείο όπου και θα την έδενα. Ο αστικός ιστός δε σφύζει διόλου από πράσινο. Μόνη λύση κάποιο πάρκο. Ψάχνω ένα δέντρο με κλαδιά ικανά να φέρουν αντίσταση στο σωματικό βάρος. Περνάω τη μία άκρη του σχοινιού αρκετές φορές γύρω από το πρώτο κλαδί τυλίγοντας το. Δένω μια ψαλιδιά και έπειτα ένα οχτάρι. Κρέμεται τώρα η θηλιά. Τραβάω μια τελευταία φορά με όλη τη δύναμη που έχω να δω αν αντέχει και την αφήνω εκεί, μετέωρη. Έτσι κι’ αλλιώς δεν προορίζεται για ‘μένα.
Ο Λάζαρος Ζάγκας γεννήθηκε το 1997 στην Αθήνα.Σπουδάζει Ψυχολογία και αποπειράται την γραφή.
