Μυρωδιά της αρμύρας
μυρωδιά των φυλλωμάτων
κι αυτοί οι κολπίσκοι οι στεγνωμένοι
μέσα στο άχυρο που φορτώνουν.
Ξαπλωμένος περιμένω. Τι περιμένω
στα όρια του εαυτού μου στα όρια του αίματός μου;
Μ’ ένα άχυρο πιλατεύω
ένα άστρο που πρόβαλλε στο μαύρο ουρανό.
Όλα τα ξέχασα
όλα τα ξέχασα
όπως ξεχνά το χέρσο χωράφι που δίνεται στο όργωμα.
Φίλοι
κι αγαπητικιές
ξέχασα καθετί από τον ξεπεσμό μου.
Άστρα τ’ ουρανού σκοτάδια τ’ ουρανού
πόσο όμορφη είναι η νύχτα!
Δεν ξέρω πια τίποτα
δεν ξέρω πια τίποτα.
Παράλογοι κόλακες της κάθε μου ιδιοτροπίας
Σιωπή! Σήμερα
είμαι δίχως πόθους.
Κι εσείς απλωμένα μπράτσα,
κάνετε πίσω! Σήμερα
υπάρχω χωρίς αγκαλιάσματα.
Μετάφραση: Ανδρέας Καραντώνης
