Δημήτρης Καρπέτης

[Λαβωμένες Ανάσες…]   Τα ταπεινά και τ’ ανθρώπινα που έχουν δέσει την ψυχή μας στα φύλλα τα μαβιά κάποιο γκρίζο χάραμα, προσπαθούν να κρύψουν την αδέσποτη γύμνια τους απ’τα μάτια των χυδαίων. Παραδομένοι στην βέβηλη ευτυχία, στην ηχώ της αποπλάνησης, στο σφιχταγκάλιασμα του άγριου πόθου, σφαλίζουμε τη σάρκα μας ατενίζοντας το νόημα της ζωής. Μείναμε […]

  [Σημάδια Ψυχής…]   Σημάδια ψυχής  μιας άλλης ζωής που δοκίμασε την πίκρα αδάκρυτη κι αλύγιστη. Άστεγοι πόθοι , λαχανιασμένοι από την απόγνωση χάνονται σε μονοπάτια απάτητα. Σημάδια που κρατούν σαν βάλσαμο το απόσταγμα της βουβής καρδιάς τους. Πληγές που προσπαθούν να γιατρευτούν καθώς γεύονται σταλαγματιές πόθων που φοβήθηκαν ν’ ανθίσουν. Σημάδια ψυχής ανεξίτηλα πλανώνται […]

Εκλιπαρώ για λίγο φως απ’τους διάττοντες πυρακτωμένα σώματα  που ακτινοβολούν κατά την πτώση τους …όποια κι αν είναι αυτή. Μια ψυχή θολή φιγούρα, στέκεται αόρατη αιώνες τώρα, στο κατώφλι του φεγγαριού. Χαμένη μέσα σε πρέπει μικροαστικά κι εφήμερα. Σμιλεμένη απ’το καλέμι του λιθοξόου χρόνου, υποταγμένη στις τάξεις της λογικής. Μια ψυχή παγιδευμένη στα ερείπια ονείρων […]

Ένα ταξίδι ανέμου και βροχής ποτίζει τις ψυχές με ήχους πολύτιμους και ατσάλινες πνοές. Ταξίδι του ανέμου που φέρνει στη νύχτα  λυγμούς, κύματα αφρισμένα σε ανοιχτούς ωκεανούς. Ράβω τις πληγές και συνεχίζω μισόγυμνος  μες στη βροχή που πέφτει ακατάπαυστα και κουρελιάζει τις σκέψεις. Ανοιγοκλείνω τα μάτια μήπως και δω τις σελίδες μιας ζωής που σεργιανά […]

Ψάχνω στην άβυσσο  τις ηλιαχτίδες του μέλλοντος. Η πυξίδα της λογικής  αναζητά το λιμάνι της αλήθειας. Άνεμος απρόσεχτος σκόνισε τις ψυχικές διαδρομές της ζωής, τις έστρωσε με όνειρα πικρά όνειρα που δεν ανθίσανε ποτέ τους. Στο στέρνο μας αφήνεται, κυλά το νερό απ’ τη χούφτα της γης. Σταλάζει χαμόγελα ακριβά, μα και λησμονημένα μέσα στην […]

Μετρώντας τις μέρες που πέρασαν που χάθηκαν στη δίνη της επανάληψης μια ζωή που τα’δωσε όλα, μια ζωή που ψάχνει ακόμα για λίγο νερό. Ματωμένες οι φλέβες με μια θλίψη αόρατη να τις αγκαλιάζει. Όσοι απομείναν όρθιοι κοιτούν τα χάρτινα φτερά  που τους χάρισαν οι εφιάλτες τ’ουρανού. Υπάρχουν κάποια όνειρα  που έμειναν για πάντα στο […]

Ακολούθησε το δικό σου ταξίδι, αυτό που πλέχτηκε στο ιστό  των ατέλειωτων διαδρομών του εαυτού σου. Ταξίδι χωρίς αραξοβόλι, ένα ταξίδι γεμάτο σκιρτήματα φουρτουνιασμένα, μεσοπέλαγα, κάποιες χειμωνιάτικες παγωμένες μέρες. Ήθελες τη δική σου πορεία μέσα από καιρούς δύσκολους και συναισθήματα αφρόντιστα . Ένα ταξίδι πέταγμα ψυχής μαχαίρι που τρυπά της σιωπής το φόβο. Ακολούθησε το […]