Ό,τι και αν συνέβη ήταν μια σειρά συμπτώσεων, τα γλυκά που αγόρασα το Σάββατο, στο σταυροδρόμι της παλιάς πόλης, εσύ που μπήκες μέσα σαν σύγκρουση και ένα μικρό σκληρό παγόβουνο, που στάθηκε για λίγο, μέσα σε ένα φλυτζάνι καφέ. Θυμάμαι ότι ήμουν έτοιμος να φύγω κρυφά, όταν ξαφνικά η πόρτα οπισθοχώρησε και ένα θλιμμένο αεράκι, […]
Νεκτάριος Μπέσης
Παρουσίαση της ποιητικής συλλογής του Νεκτάριου Μπέση | Παρασκευή 25 Φεβρουαρίου, στις 18:30
Οι Εκδόσεις Λιβάνη σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου του Νεκτάριου Μπέση Ο ΦΥΛΑΚΑΣ ΤΩΝ ΑΝΘΙΣΜΕΝΩΝ ΔΕΝΤΡΩΝ την Παρασκευή 25 Φεβρουαρίου 2022, στις 18:30, στο Βιβλιοπωλείο των Εκδόσεων Λιβάνη (Σόλωνος 98, Αθήνα). Το βιβλίο θα παρουσιάσουν: Ρένος Χαραλαµπίδης, ηθοποιός, Αντώνης Τσόκος, ποιητής. H εκδήλωση θα πλαισιωθεί από την προβολή video art ταινιών του σκηνοθέτη Παναγιώτη […]
Νεκτάριος Μπέσης | Δεν ήξερα το όνομα σου
Ο χειμώνας καθυστέρησε λίγο, τα φύλλα ακόμα κρατιούνται και μάλλον τα χιόνια θα αργήσουν φέτος, αυτή είναι η αλήθεια. Η αλήθεια είναι μεγαλύτερη από την ζωή, η ζωή είναι μεγαλύτερη από το τέλος και το φεγγάρι λάμπει, στο πρόσωπο μου, χωρίς φόβο, χωρίς να ελπίζει. Εσύ θυμάμαι ήσουν εδώ, μέχρι που έφυγα. Στάθηκα σε ένα […]
Νεκτάριος Μπέσης | Θα έγραφες ένα ποίημα για εμένα;
Όλοι περπατούμε πάνω σε μια σφαίρα, χορεύουμε σε ένα όνειρο από γύψο. Όλες μας οι μέρες είναι μια δύσκολη νύχτα. Μια ευχή που δεν πρόκειται να πραγματοποιηθεί και ένα σπίρτο που σβήνει, χωρίς να τσουρουφλίσει την αλήθεια μας και κάθε φορά που θα επιστρέφεις, θα βρίσκεις τους υπολοίπους να σε περιμένουν. Ώσπου κάποια νύχτα να […]
Νεκτάριος Μπέσης | Βρέχει για πρώτη φορά
Βρέχει ξαφνικά, βρέχει δυνατά, βρέχει για πρώτη φορά. Ένας χορευτής περνάει από μπροστά μου. Ένα ποδήλατο φτάνει στον ουρανό και οι σταγόνες ενώνονται, σε ένα μικρό ρυάκι. Λοιπόν, αποφάσισα να περιμένω. Θα πίνω τον καφέ μου αργά, θα βλέπω υπομονετικά, τους δρόμους που λιώνουν, τα σύννεφα που λάμπουν και τις σκιές που γελούν στα χαρακώματα. […]
Νεκτάριος Μπέσης | Αυτός ο ουρανός είναι για εσένα
Κοίταξα ψηλά και είδα… κόκκινο, πορτοκαλί, λίγο φως και εσένα, να βγάζεις πεταλούδες από τα δάκτυλα, οι μεταμορφώσεις του χρόνου. Όλα γίνονται πιο δύσκολα και εγώ απλά θέλω, ένα παγωτό χωνάκι σαν αυτά που… να μην σας μελαγχολήσω καλύτερα. Αυτό πoυ συμβαίνει σήμερα, αυτός ο ουρανός είναι για εσένα, ελπίζω εκεί να αρχίσεις μια νέα […]
Νεκτάριος Μπέσης | Μέσα σε ένα ποίημα
Δυο σφιγμένα ξύλινα χέρια, δυο ορθάνοιχτα μάτια, που ψελλίζουν, ένα ποίημα. Όταν δεν θα έχουν ουρανοί, τίποτα πια να πουν και θα κοιτάζουν την πρωινή δροσιά, μέσα σε ένα ποίημα. Οι φίλοι μας θα έρχονται και θα φεύγουν, με δάκρυα στα μάτια, σαν να μας βλέπουν κάπου αλλού. Εμείς όμως θα στριφογυρίζουμε χαμένοι, με ένα […]
Νεκτάριος Μπέσης | Άκουσα μέσα μου πως πλησιάζεις
Σήμερα όλοι κρύβονται σαν παράθυρα, ακόμα και εγώ, στέκομαι όρθιος και κοιτάω, μια δακρυσμένη αλήθεια στα μαύρα και ένα μικρό κουτί που με περιμένει. Μετράω λέξεις μέχρι να ξεκινήσω, βάζω μια απόφαση πάνω στα χέρια. Άκουσα μέσα μου πως πλησιάζεις και πέταξαν τρομαγμένα τα πουλιά, πάνω από τα βλέφαρά μου. Δυο ορθάνοιχτα γυμνά μάτια. Όχι, […]
Νεκτάριος Μπέσης | Ένας κόσμος μακριά και μέσα μας
Η μουσική συνεχίζει να παίζει μέχρι το μηδέν και εγώ συνέχεια ξεχνάω, πως να γράφω σύντομες ιστορίες και βαριά ποιήματα. Επουράνια τσιγάρα που καίγονται με λίγες ρουφηξιές και όλοι φεύγουν, φεύγουν μουδιασμένοι, μέσα σε ένα κόσμο που με δύναμη γυρίζει, από το βόρειο μέχρι το νότιο κοντινότερο σημείο. Μια απόσταση από ένα σημείο μέχρι ένα […]
Νεκτάριος Μπέσης | Ένα μακρινό αντίο
Άραγε τι να κάνει; Ίσως να κοιμάται, ίσως να ξυπνήσει επειδή, πέφτουν κάτω τα δοχεία, σαν τρυφερά μαρμάρινα λουλούδια. Πόσες φορές θα χρειαστεί ακόμα; Σε ένα σπίτι με γκρίζους ευκάλυπτους και άσπρα βιαστικά χελιδόνια. Όλοι δακρύζουν και αγκαλιάζονται, σαν την πρωινή βροχή, σαν βραδινός κεραυνός, Σαν την χαρά ενός απογεύματος της Παρασκευής, σε ένα καρναβάλι […]