[51] Άλλοτε σε προστάτευε η σελήνη από την ίδια της μελαγχολία. Τώρα δε σε προσέχει διόλου, αδιάφορη μες στη διάρκειά της, περήφανη μες στη σιωπή της, ερημική. Γιάννης Ρίτσος – Αργά, πολύ αργά, μέσα στη νύχτα – Κέδρος, 1992
Κέδρος
Γιάννης Κοντός | Η Ζωγραφική στη ζωή μου
στον Γιάννη Ψυχοπαίδη Άφησα το ζεστό σου κρεβάτι, τα λευκά σεντόνια, τα ήσυχα νερά και πήγα σε κείνες τις πλατείες του Ντε Κίρικο, στο υποσυνείδητο, με τα κυλιόμενα φεγγάρια. Φυσάει νοτιάς και μου σαρώνει τα νεύρα, τα αρθριτικά, τις αναμνήσεις. Βάδιζα σε ένα πεζοδρόμιο και πήγαινα και δεν πήγαινα, λες και πατούσα τεντωμένο σύρμα […]
Γιάννης Βαρβέρης | Τις Κυριακές με Τζέιμς Μποντ
Εδώ τις Κυριακές ίδια ταινία «Ο Τζέιμς Μποντ εργάζεται στα ξένα». Στο πρώτο μέρος ο ήρωας κοιτάζει πεταλούδες κι αερόπλανα θυμάται φοράει πολύχρωμα φουστάνια δεν του πολυπάνε μ’ αυτά πετάει ψηλά και μας πυροβολεί γυναίκες κλαίνε από χαρά εκείνος τους φωνάζει τ’ όνομά του «Είμαι ο Μποντ» όταν ανάψει διάλειμμα μοιράζει σοκολάτες στους διαβητικούς μετά […]
Durs Grünbein | Του χιονιού ή Ο Ντεκάρτ στη Γερμανία
Τριακόσια ογδόντα τέσσερα χρόνια μετά το χειμώνα του 1619, το 2003, ο Γερμανός ποιητής Ντουρς Γκρύνμπαϊν δημοσιεύει το αφηγηματικό ποίημα “Του χιονιού ή Ο Ντεκάρτ στη Γερμανία”, καταγράφοντας τις μέρες εκείνες που υπήρξαν σημαντικότατες για τον Γάλλο φιλόσοφο, καθότι διαδραμάτισαν καθοριστικό ρόλο στις μετέπειτα φιλοσοφικές τοποθετήσεις του. Η πένα του Γκρύνμπαϊν διεισδύει καίρια στον ακριβοθώρητο […]
Τάσος Λειβαδίτης | Μητρικές προβλέψεις
Κι η μητέρα φορούσε πάντα φαρδιά φορέματα, για να σκεπάζει ίσως κι εκείνον που δε γίναμε ποτέ. Τάσος Λειβαδίτης – Βιολέτες για μια εποχή – Κέδρος, 1985
Δημήτρης Π. Κρανιώτης | Γραβάτα δημοσίας αιδούς
[Γραβάτα δημοσίας αιδούς] Άρχισα να ξηλώνω Τα ρούχα μου Ώσπου έμεινα γυμνός Στη μέση του πουθενά Φωνάζοντας Σε μια γλώσσα άγνωστη (Έτσι κι αλλιώς Ποιος θα με καταλάβαινε;) Μα δεν με συνέλαβαν Για προσβολή δημοσίας αιδούς Για να σταματήσω τις φωνές Με κέρασαν αψέντι Και μ’ έντυσαν στην τρίχα Όμως τα κορδόνια μου Δεν ταίριαζαν […]
Λευτέρης Πούλιος | Ένας ποιητής
Είναι ένας ποιητής περισσότερο κι από ένα φονιά φυτεύει ένα ζουμπούλι στο μυαλό του πολλές φορές μεταμορφώνεται σ’ ένα ευχαριστώ. Σήμερα γιορτάζει τα χίλια εννιακόσια εβδομήντα έξι καρφιά πάνω στο σταυρό του. Κατουράει τον ορίζοντα καλεί ένα αστέρι να κοιμηθεί κάτω απ’ την προστασία του Δεν έχει παρελθόν και μέλλον Δεν έχει πια ούτε Κυριακές […]
Τάσος Λειβαδίτης | Πανσέληνος
«Μητέρα, της λέω, μη μου ετοιμάζεις πια το γάλα — δεν μπορείς να καταλάβεις ότι είσαι πεθαμένη;» Περίμενα να δω τι θα πει. Ήταν Ιούνιος, βράδυ, με μια φανταστική πανσέληνο στον ουρανό. Και μη μου πείτε πως αυτό δεν ήταν μια απάντηση. Τάσος Λειβαδίτης – Βιολέτες για μια εποχή – Κέδρος, 1985