ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ-ΟΔΟΝΤΟΓΛΥΦΙΔΕΣ ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ-ΟΔΟΝΤΟΓΛΥΦΙΔΕΣ εἶναι κάτι ἐλάχιστα πουλιά πού ζοῦν σέ τροπικές περιοχές κι ἔχουν μεγάλη ἀδυναμία στούς κροκόδειλους. Εἶναι τόση ἡ ἀγάπη πού τρέφουν γι’ ἀυτά τά ἀπαίσια ἑρπετά, ὥστε παίρνουν στά σοβαρά τά κροκοδείλια δάκρυά τους καί, καθισμένα πάνω στίς τεράστιες κεφαλές τους, πασχίζουν, μέ φτερακίσματα καί τιτιβίσματα γλυκά, νά τούς παρηγορήσουν. Τά […]
Εκδόσεις Γαβριηλίδης
Ασημίνα Ξηρογιάννη | Απλή αριθμητική
Όταν δεν μετράς τη σιωπή σωστά, αυτό, ισοδύναμο είναι του θανάτου. Χρειάζομαι την απουσία των λέξεών σου για να χτίσω το ποίημά μου. Χρειάζομαι όμως και την παρουσία σου για να χτίσω τη ζωή μου. Να σε νιώθω κοντά – και να είσαι. Όταν χάνω το μέτρημα, να με διορθώνεις. Ασημίνα Ξηρογιάννη – Λίγη […]
Άννα Νιαράκη | Πτώση
Να πέφτεις -αυτό είναι το μυστικό- με το σκοινί για το αλεξίπτωτο στο ένα χέρι και την καρδιά σου στο άλλο Κι αν τίποτα από τα δύο δεν ανοίξει, τα γόνατα στο στήθος και το κεφάλι ανάμεσα -λένε το τέλος θυμίζει τον έρωτα. Άννα Νιαράκη – Ιχθυόφωνο – Εκδόσεις Γαβριηλίδης, 2015
Arthur Rimbaud | Μια εποχή στην κόλαση
ΠΡΩΙΝΟ Μήπως κι εγώ δεν είχα κάποτε νιάτα ζηλευτά, ηρωικά, μυθικά, που θ’ άξιζε να χαραχτούν με χρυσά γράμματα – που τέτοια τύχη! Τι αμαρτίες, τι σφάλματα πληρώνω με την τωρινή μου κατάντια! Εσείς που λέτε πως υπάρχουν κτήνη που κλαίνε με αναφιλητά, άρρωστοι που δεν ελπίζουν και νεκροί που βλέπουν εφιάλτες, μιλήστε, αν σας […]
Διονύσης Μαρίνος | Του πατέρα I
Ήρθε ένα γράμμα˙ στη θέση του παραλήπτη εσύ φίλος σου παλιός από τα Ταμπούρια που σε θυμήθηκε για τις δημόσιες υπηρεσίες υπάρχεις ακόμα, χρειάστηκε να υπογράψω «θανόντος πατρός» να αποποιηθώ τις μυρωδιές σου όλες και το αντίδωρο των μαλλιών σου στον νιπτήρα ανοίγω το παράθυρο για να φύγεις κι ο αέρας εναντίον Διονύσης Μαρίνος – […]
Μαίρη Κλιγκάτση | Γυναίκα
Αυτή που κάποτε ήταν Εύα, όταν κοιτάζει τον καθρέφτη αισθάνεται πως είναι καθρέφτης του καθρέφτη της. Όταν πλεξούδες πλέκει τα μαλλιά της θυμάται τη μητέρα της κι όταν ο άντρας της έρχεται σπίτι τού λέει πέρασε, πέρασε να σε χαρώ, όμως για πες μου, η Κυριακή είναι πριν την Πέμπτη ή μετά την Τρίτη; Γυναίκα […]
- Αναγνώσεις
- ...
Μάριος Ποντίκας | Κουταμάρες (Και μια εξυπνάδα) Β’ Τόμος
Ποια Κομπαρσίτα; “Τι δεν κατάλαβες; Ποιό είναι αυτό που δεν κατάλαβες; Ότι ένα ακορντεόν δεν είναι δώρο γάμου; Παίζω εγώ ακορντεόν; Παίζει η Ελένη; Όχι, κι ούτε έχουμε σκοπό να μάθουμε. Λοιπόν, τι δεν κατάλαβες; Γιατί δεν ρώτησες πριν το αγοράσεις; Ας μας έδινες τα χρήματα τουλάχιστον, όχι πήγες και τα πέταξες για ένα ακορντεόν. […]
Αγγελική Ελευθερίου | Πονάω εκεί
Πονάω εκεί Που θ’ ακουμπούσε η κάννη του περίστροφου. Πονάω εκεί που σε σκέφτομαι. Έναν πόνο παλιό Που μ’ άφησε ανεπανόρθωτα το κρύο Μες στο νου μου Σε κάτι σπίτια Και κάτι δωμάτια Με κάτι φίλους Με γάμους βιαστικούς πνιγμένους – γατιά πνιγμένα στη θάλασσα. Κι εγώ να κλαίω για ηδονή Κι απ’ τη μεγάλη […]
Francis Ponge | Οἱ χαρές τῆς πόρτας
Οἱ βασιλιάδες δέν ἀγγίζουν τίς πόρτες. Μιά τέτοια εὐτυχία τούς εἶναι ἄγνωστη : Νά σπρώχνεις μπροστά σου ἁπαλά ἤ βίαια μιά μεγάλη γνώριμη σανίδα, να γυρίζεις πίσω, γιά νά τήν ξαναφέρεις στή θέση της – νά κρατᾶς στά χέρια σου μιά πόρτα. …Τήν εὐτυχία νά σπρώχνεις κρατώντας τό πορσελάνινο πόμολο, τό πιό μεγάλο ἐμπόδιο τοῦ […]
- Αναγνώσεις
- ...
Νίκος Α. Καραγεώργος | Η φαιδρή κηδεία του Οδυσσέα Λουντάντε
Απόσπασμα από το κεφάλαιο “Η νεκροφόρα”, σελίδες: 56,57. Το μαύρο πέλμα των ελαστικών στρίγκλισε στην άσφαλτο. Παρά τις διαβεβαιώσεις της Σοφίας προς την Καλλιόπη ότι η Φρόσω είχε μισθώσει για την κηδεία πολυτελή λιμουζίνα, η νεκροφόρα ήταν ένα συνηθισμένο όχημα, αρκετά παλιό όπως έδειχνα οι φθαρμένες λαμαρίνες και το σκασμένο σε μερικά σημεία του καπό […]