Έτσι όπως αποκοιμιέμαι γαλάζια να ξυπνούν μέσα μου τα ποιήματα Θα ‘θελα να ‘χω και εγώ μια γωνιά κάπου σε αυτόν εδώ τον κόσμο. Όχι ένα γαλάζιο στενό, μα μία κάμαρη, παλιά ίσως, με φθαρμένες ταπετσαρίες και λίγη θέα. Πόσο θα αρκούσαν αυτά τα λίγα, πόσο θα αρκούσε μια κάμαρη με το λίγο της το […]
Απόστολος Θηβαίος
Ο Μπάιρον και οι άλλοι
αυτός γαρ αγρυπνούσε υπέρ των ψυχών ημών Σημείωμα για το βιβλίο των εκδόσεων Αιγαίο με τρία διηγήματα του σπουδαίου Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη και Πρόλογο του Σωτήρη Κακίση Από την σειρά “Κείμενα – Κειμήλια” Δεν πάνε μερικοί μήνες που κυκλοφόρησε το συνταρακτικό φιλμ για το έργο και τη ζωή του Οπενχάιμερ. Ο σπουδαίος φυσικός, ο επιστήμων […]
Απόστολος Θηβαίος | Πεθαίνουν τα τζουκ μποξ;
“Σας το λέω πως μια μέρα, μια μέρα από αυτές εδώ θα κάνω μια πράξη ηρωική, ναι, μεγάλη και ανθρώπινη”, έλεγε και σηκωνόταν απάνω, περήφανος, βέβαιος πως αυτό που λέει θα γενεί. Λάμβανε την πόζα των κλασικών εκείνων πορτρέτων που αναπαράγονται κατά δεκάδες και θα τα βρεις παντού. Και ύστερα ορμούσαν οι άλλοι από τα […]
Ηπειρώτικο Γουέστερν
Πάγωνε η νύχτα, τα φουγάρα κάπνιζαν, σαν τάχα τα σπίτια να’ναι παράξενα πλεούμενα μες στο πέλαγο του χρόνου. Καθρέφτες τα πετροσόκκακα, τα κεραμίδια φορτωμένα χιόνι, άνθρωποι μέσα ασάλευτοι σαν τα κοιμισμένα ψάρια του ενυδρείου. Πέρναγε τις ρούγες, κάποιος άκουγε τα βήματά του, έγερνε στο παραθύρι να τον δει, μονάχα η σκιά του λίγο πιο πίσω […]
Απόστολος Θηβαίος | Ιδανικός και ανάξιος ρομποτισμός (sic)
Στην γωνιά του δρόμου λειτουργεί εδώ και μέρες ένα μικρό συνεργείο. Δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τα συνηθισμένα συνεργεία, των ρεκτιφιέ και των επιδιορθώσεων, των ατέλειωτων, αποσυναρμολογημένων οχημάτων που πεθαίνουν με έναν κινητήρα καρφωμένο στα ύφαλα τους. Σε αυτό το συνεργείο οι άνθρωποι, όσοι δηλαδή έχουν τη δυνατότητα, φέρνουν τα τελευταία τους αποκτήματα. Κάτι […]
Ο Μάρκος μελετάει το ζήτημα του χρόνου
Kοράσιον ετραγούδαγε σ’ ένα ψηλό παλάτι κι επήρ’ αγέρας τη φωνή στα πέλαγα την πάει. Kι όσα καράβια τ’ άκουσαν όλα παννιά εμαϊνάραν. – Kόρη μ’ άλλαξε το σκοπό Σκοτωμένο το φως, πουθενά δεν έφτανε. Και εκείνος πήγαινε και ήταν βαριά η καρδιά του, ήταν. Άκουσε τη φωνή του κοριτσιού και πόνεσε μια στάλα, το […]
Απόστολος Θηβαίος | Η Ξύλινη Φωλιά
Κάπως μπερδεύεται μες στην ιστορία η Σόνια Ιλίνσκαγια, κάπως μπλέκουν τα λόγια της μες στο μυθιστόρημα του γαλάζιου στενού που δίχως εκείνη ή την υποψία της, θα ‘ταν φτωχότερο. Ένα σενάριο δίχως κανένα κύρος πια. Θα μπορούσε να ‘ναι η αυτοπροσωπογραφία της Ροζάνοβα. Ή πάλι η φιγούρα μιας κούκλας μπάμπουσκα, μιας ξύλινης φωλιάς. Μόνο που […]
Αμάραντοι και Σεβαστιανοί
Μια ιστορία με φόντο τα τραγούδια του Τσιτσάνη Έφθασε τ’απόγευμα. Τραβάγανε ίσια σε ένα ξέφωτο και άμα φτάσανε στον σταθμό είδε τον χαλασμό που κάνανε τα λεωφορεία. Κάτι παλιά, σκουριασμένα φορτηγά πηγαίνανε και ερχόντουσαν. “Ως εδώ ήταν, να σε χαιρετήσω αδελφέ μου” του’πε ο μουστακαλής στην πλαϊνή θέση. Είπαν δυο κουβέντες όσο κράταγε η πορεία […]
Απόστολος Θηβαίος | Blue
“έργο που δεν βρήκε ποτέ στεριά” [Άδειο δωμάτιο σπιτιού. Δεν υπάρχει τίποτε, έξω από ένα ξύλινο τραπέζι και δυο παράταιρες καρέκλες. Δυο άνθρωποι μονάχα το κατοικούν. Ο Λίο και η Μπλου, όχι πάνω από τριάντα χρονών, εκείνη ντυμένη χειμωνιάτικα, εκείνος διαλυμένος, μια υδατογραφία που δεν μπόρεσε. Όλα δείχνουν πως κάποτε ο Λίο και η […]
Η λαϊκή μαστοριά
Γιάννης Τσαρούχης ήταν θαυμάσιος ο καιρός και είχε φτάσει το σαββατόβραδο. Θαρραλέα βάδιζε ο κόσμος σε μπαρ και σε ταβέρνες, σε σινεμά, σε σκηνές θεατρικές και σε καταστήματα λαϊκά, θυελλώδη τα ντέρτια του Σαββάτου. Συλλογιζόταν κάτι ασαφές σαν πήρε το αυτί του στο τελευταίο τρανζίστορ που επιμένει στην Αθήνα, πως σαν σήμερα, λέει γεννήθηκε ο […]