[…ο χρόνος προς τον θάνατο Καταμετράται μόνον…] Γαλάζιες φαντασμαγορίες ενός χαρτονένιου ήρωα Ποιος το ξέρει αν κάτω από το γαλάζιο μου στενό, υπάρχει ένας κόσμος περίκλειστος, ένας κόσμος που προσμένει να αναδειχθεί; Ποιος φαντάζεται πως εδώ ακριβώς που στέκομαι , σε δώδεκα ή περισσότερα μέτρα βάθος υπάρχει ο τάφος μιας έφηβης που έφυγε νωρίς; Ποιος […]
Απόστολος Θηβαίος
Bloody Marion
[…Το να καταστρέφεις το όνειρο ενός κοριτσιού, το να πειράζεις την ομορφιά του, είναι σαν να σκίζεις την τελευταία παρτιτούρα ενός τραγουδιού. Ο κόσμος θα γίνει φτωχότερος. Ας πούμε, πώς θα μπορούσε να αντέξει αυτό εδώ το πεδίο της βολής αν η Μαριάνθη έπεφτε νεκρή ή αν σώνονταν, λέω αν, οι καλοί μας άνεμοι. Φανταστείτε…] […]
Απόστολος Θηβαίος | Καλυψώ, δῖα θεάων
Συστήθηκε στην παρέα. Οδυσσέας είπε και οι άλλοι χαμογέλασαν, σκεφτόμενοι ταξίδια και τα ρέστα. Καμιά φορά έρχονται παρέες και περνούν το απόγευμα στο γαλάζιο μου στενό. Οδυσσέας, ξαναείπα και είδα με τον νου μου το τέλος της ιστορίας που διδαχθήκαμε στα θρανία. Μια ραψωδία ακόμη, συλλογίστηκα κρατώντας για τον εαυτό του το γαλάζιο αυτού εδώ […]
*Θάνατος είσαι;
[η πραγματικότητα Της ομορφιάς Στέκει κοντά Σε εκείνη Του θανάτου] «Το θανάσιμο Πάθος» Δημήτρης Καπετανάκης Τραγούδια αφοσιωμένα στην τσιγγάνικη ζωή, τους αρχαγγέλους και τους πλάνητες, στα λόγια που κουβαλούν μια ιδέα από αύρα ρωμαϊκή, την φτήνια της απλής ζωής και ένα νεύμα προς τον ουρανό που συνηθίζουν να κάνουν τα παιδιά της Κόρδοβα Τραγούδια που […]
Απόστολος Θηβαίος | Μην λυπάσαι Αλφονσίνα
«…Και, τότε, τρέχω να κλειστώ μέσα, σβήνω τα φώτα, αποφεύγω τον κάθε θόρυβο για μην μπορεί τίποτα να κλέψει ούτε ένα ψήγμα απ’ την αιθέρια του βλέμματος σου ουσία, την ατέλειωτη ηδύτητα του, την αγνή συστολή του, την εκλεπτυσμένη σαγήνη του. Όλη τη νύχτα, με των δαχτύλων τους ρόδινους κόμπους, χαϊδεύω τα μάτια που σ’ […]
Εύχομαι Καλή Χρονιά, Κύριε Πιετρ
Εκείνοι που γνωρίζουν τα όρια της μουσικής σύνθεσης και κατέχουν τον εσωτερικό τους κώδικα τον συμπεριλαμβάνουν στις αναφορές τους. Τον θέτουν ως μέτρο μαζί με μια σειρά άλλους, σημαντικούς μουσουργούς, όπως ο Μπάρτοκ, Χιναστέρα, ο Καλομοίρης και άλλοι. Ο Ντιμίτρι Σοστακόβιτς υπογράφει το εναρκτήριο βαλσάκι της χρονιάς που θα ταίριαζε γάντι σε ιστορίες με κλοουνερί, […]
Απόστολος Θηβαίος | Συνηθισμένα χρόνια ή Τ΄αντίο του Τζόναθαν
[…πέρα μακριά διαβαίνουν οι καταιγίδες της τροπόσφαιρας…] «Γκέμμα», Δ. Λιαντίνης Τακτοποίησε το σπίτι, έβαλε στην θέση τους τα μικροπράγματα που η νύχτα ξεσηκώνει και αφήνει σε σημεία τυχαία, ξένα και απρόσμενα. Έβαλε τα καλά του ρούχα, εκείνα που φορεί όταν θέλει να κάνει καλή εντύπωση. Έκανε τον σταυρό του βγαίνοντας, είπε τρεις φορές καλημέρα […]
Σου στέλνω τις ευχές μου, Τσάρλι
Το 1978 ο Άλντο Μόρο βρίσκεται νεκρός στο πίσω μέρος ενός αυτοκινήτου Renault κάπου στις γειτονιές της Ρώμης. Ο Φράνκο περνά στην ιστορία. Και έτσι κανείς πια δεν θυμάται το δράμα εκείνου του κοριτσιού που τριγυρνά μες στους στίχους του Γαλάζιου Βαλεντίνου της, ανήμπορο να ξεφύγει από τον εαυτό του και από την σκληρή ζωή […]
Απόστολος Θηβαίος | Λουίζα, γαλάζια, που ανθίζει
[Λουίζα, μουγκή σε πλανόδιο τσίρκο. Βρισκόμαστε στον χώρο της πρόβας. Λίγο χώμα κάτω και τίποτε. Οι τροβαδούροι δοκιμάζουν να συγχρονιστούν και ο μαέστρος επαναλαμβάνει κάτι δυσδιάκριτο, υστερικά. Κάποιος χτυπά το μπαστούνι του στο σανίδι. Η μουγκή τινάζεται. Ο κύριος λέγεται απλά κύριος δίχως τίποτε άλλο επίσης. Μιλά) Κύριος: [θυμωμένα, ειρωνικά] Άμα το πιάσετε έτσι! Κάποιος […]
Δυο Μαριονέτες
Μα να πεθάνω αμίλητος; (Ορέστης) “Χρειάζεται μπόλικη αυθαιρεσία και την θυελλώδη μουσική του Canzone Arrabbiata για να πάρει η μοίρα του Ορέστη μια άλλη τρπή. Από εκείνες που μας αρέσουν, τις γεμάτες από τρόμο και πόνο και μοναξιά που γεννημένους ήρωες. Η μουσική του Nino Rota στο αλησμόνητο τραγούδι που ντύνει ανάμεσα σε άλλα αριστουργήματα […]