[…όσοι γράφουν ποιήματα το κάνουν για να διαφύγουν της ασφάλειας του κόσμου…] Σκόρπιες εντυπώσεις για την ποιητική συλλογή “Καλεσμένος” του Κυριάκου Ιωαννίδη από τις εκδόσεις Μονόκλ Κοίταξε τριγύρω του, κάθε δρόμος έμοιαζε με μικρό λιμανάκι που υπερασπίζεται τη ζωή. Άκουσε τα παιδιά που τρέχανε και τρύπωναν στις αθλοπαιδιές και τα πάρκα της τσέπης που μοιάζει […]
Απόστολος Θηβαίος
Η γυναίκα μετρονόμος, η Ντίκινσον και ορισμένες παραμορφώσεις του κόσμου βασισμένες σε ζωγραφιές
[στα ηχεία, Partita No. 3 in A minor, BWV 827 – I. Fantasia] Της αγάπης και της αιωνιότητας Έμιλι Ντίκινσον “Έχω έναν φίλο” Έχω έναν φίλο που είναι στ’αλήθεια πουλί αφού μπορεί και πετά! Έχω έναν φίλο καμωμένο από ύλη θνητή αφού μπορεί και πεθαίνει! Κεντρί έχει, σαν τη μέλισσα. Είσαι στ’αλήθεια παράξενος φίλε μου, […]
Απόστολος Θηβαίος | La injusticia es mejor, Rosa
[..οι αθώες καρδιές τίποτε δεν ξέρουν…] Έργο βασισμένο σε κάποια ρήση του Γκαίτε σύμφωνη με τα ήθη μιας εποχής (Καλαίσθητο σαλονάκι εποχής. Με όλες τις ανέσεις, καναπέδες με ταφταδένιες μαξιλάρες και γυριστά πόδια, φτιαγμένοι από το πιο σπάνιο ξύλο. Σερβάντες και καθρέφτες από υδράργυρο και επιχρυσωμένη κορνίζα. Στις τέσσερις γωνιές του σαλονιού, οι ψηλοί κηροστάτες […]
Auxokromo
Ένας πληγωμένος ήρωας Φραντς Κάφκα 3 Ιουλίου 1883 – 3 Ιουνίου 1924 Ο Καρλ Ρόσμαν μισεί απέραντα τον Φραντς Κάφκα. Και ακόμη περισσότερο τον Μαξ Μπροντ που αψήφησε την διαθήκη του συγγραφέα και προχώρησε στην δημοσίευση αυτού του τόσο οδυνηρού υλικού. Διότι ο Καρλ, αυτός ο φέρελπις νέος, τυφλωμένος από τον έρωτα, θα σταλεί στην […]
Απόστολος Θηβαίος | Πνιγμένη Μπιάνκα
εργάκι με θέμα του κάποιο δράμα επαρχιακό από όσα αφηγούνται τα κραυγαλέα πρωτοσέλιδα των καθημερινών φυλλάδων [Σαλόνι παλιού επιβατηγού πλοίου, από εκείνα που παίρνουν το δρόμο για τα νησιά και όλο ταξιδεύουν σαν τις αιωνιότητες. Σκηνικό δεκαετίας του ‘ 80 με ξεφτισμένες ταπετσαρίες και ιστορίες από παλιές γοργόνες. Είμαι βέβαιος πως καταλάβατε για τι πράγμα […]
Η ξένη καρδιά και κάποια άλλα
Μακρινός χαιρετισμός στον Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ 29/6/1900- 31/7/1944 […Vivaldi Violin Concerto in E minor, στο μουσικό φόντο…] Σήμερα, Κυριακή, είπε; Προχώρησε προς την πόρτα και έριξε μια ματιά από το μικρό φινιστρίνι που ‘χε σκαρφιστεί ο τεχνίτης, πριν από χρόνια, είναι η αλήθεια. Αυτό που είδε του ‘κοψε την ανάσα. Ένα αγόρι, όχι πάνω από […]
Απόστολος Θηβαίος | Ραντεβού στα υπερώα
Φραντς Κάφκα Καμιά φορά φορά ένα φεγγάρι δρεπάνι στο πρόσωπό του. Και περνάει νύχτες ολόκληρες καρφώνοντας το κενό. Γιατί, αν δεν το ξέρεις, η νύχτα δεν τελειώνει εκεί ψηλά. Κρατάει για πάντα Του μοιάζει απαράλλαχτη μα φταίει που κάθε φορά είναι αλλιώτικη, άλλοτε λίγο φωτισμένη και πάλι, σκοτεινή σαν βάμμα. Εκείνες τις ώρες […]
Ταυρομαχίες
Άντε Γεια (1991) […βρέχει. Μέσα, έξω…] Έγραψε στο πληκτρολόγιο 1991 και ευθύς ο κόσμος πριν τριάντα χρόνια φωτίστηκε. Γεγονότα και σταθμοί στην αρχή εκείνης της δεκαετίας. Ο Δεκέμβρης του 90 μας πήρε τον Παύλο Σιδηρόπουλο, λίγο νωρίτερα ο Μοράβια και ο Λέοναρντ Μπερνστάιν είχαν κιόλας περάσει στην άλλη πλευρά. Εκεί θα συναντήσουν τον δικό μας, […]
Απόστολος Θηβαίος | Σκιές
[…ανοίγω τα συρτάρια μου και βρίσκω ουρανό…] Γιάννης Κοντός Νύχτα ήταν που έφτασε στο χωριό. Έπεφτε η νύχτα και μια σιωπή ανίκητη. Λίγα πράγματα είχαν αλλάξει. Το κοινοτικό κατάστημα, έρμο και κλειδωμένο έστεκε στην ίδια θέση. Το κεντρικό καφενείο που ονομάζεται σαν όλα τα άλλα “Ελλάς” είχε ξεδοντιασμένη τη μαρκίζα του και κάτι παλιά […]
Τα καραβάκια
Σκόρπια του συρμού και της συγκίνησης Η λίστα Αφήγημα και στο μουσικό το φόντο, το “Βαποράκι του Μπουρνόβα” που μας παίρνει και στο γαλάζιο μας ταξιδεύει, χρόνια τώρα Έσφυζε από ζωή η αγορά. Είχε τους κράχτες και τα παλικαράκια τα φορτωμένα και τους μανάβηδες καθισμένους Βούδες μες στη μύγα. Έπρεπε να σπρώξεις, να κλωτσήσεις, να […]