Το τραγούδι Sympathy for the Devil κυκλοφόρησε το 1968. Τον καιρό εκείνο παρέμενε μια σκέτη πρόκληση σε έναν κόσμο που άλλαζε. Ωστόσο τα χρόνια πέρασαν, η καρδιά του χειρουργημένου κόσμου σταμάτησε πια να χτυπά. Κανείς δεν μπορεί να βοηθήσει, μήτε οι προσευχές και τα παλίμψηστα των καλογέρων. Απόψε το τραγούδι των Rolling Stones ακούγεται την […]
Απόστολος Θηβαίος
Απόστολος Θηβαίος | Hotel Esperanza
Εργάκι απατηλό, δίχως ελπίδα που παίζεται από συνήθειο, όπως κανείς ερωτεύεται παράφορα και έπειτα το ανάπτυγμα γκρεμίζεται. Εργάκι αυτού του κόσμου, μικρό ισοδύναμο κάποιου Σεπτέμβρη, πρώτη, ΄39. Έκτοτε το γαλάζιο μου στενό δεν το αγαπώ το ίδιο. Ίσως γιατί τα καλύτερα κορίτσια ταξίδεψαν. Τόνια, Φρίντα, Κατερίνα, Ελένη. Τρυφεροί μου χαρταετοί. [Δυο γυναίκες συζητούν μες […]
Ανδαλουσιανή Ραψωδία
Ανδαλουσιανή Ραψωδία Για τον Φ. Γ. Λόρκα, Που δάνεισε στο duende Την πιο αληθινή του διάσταση. Είθε οι θεοί να τον φυλάνε Όταν κάθε Ιούνη Συντεταγμένα κατέρχεται στα Τάρταρα Αφήνοντας πίσω του εντυπώσεις και Στήλες επιτύμβιες επάνω στις Καρδιές μας Θα ήθελα να γράψω για τον Φεντερίκο Γκαρσία Λόρκα που γεννήθηκε μια τέτοια μέρα […]
Απόστολος Θηβαίος | Τέσσερις χιλιάδες άγγελοι
Ωδή στον Albert Andre Nast, Μια δύναμη έμψυχη Και αντίθετη Σε αυτόν τον Μαρτυρικό αιώνα Ο ιατρός Albert Andre Nast ακούει την καρδιά ενός παιδιού. Μες στην γαλήνη του Chelles που παραμένει ένας τόπος ειρηνικός, μακριά από τα φώτα και τον θόρυβο του Παρισιού, μαθαίνει να ξεχωρίζει τον θόρυβο που κάνει η ψυχή ενός […]
Οι τρυφεροί, της ζωής μας, δρόμοι
Το 1971 οι Led Zeppelin ηχογραφούν τον δρόμο για τον παράδεισο. Έκτοτε, στις καρδιές μας χαράκτηκε πάντα ένα σίγουρο μονοπάτι. Όλα ήταν έτοιμα. Πώς αλλιώς αφού εδώ και μερικούς μήνες φροντίζει τον μικρό κήπο με επιμέλεια. Φύτεψε καινούριους σπόρους άγριας τριανταφυλλιάς και τώρα η αναμονή δίνει επιτέλους τους καρπούς της. Περιμετρικά του φάρου τα […]
Απόστολος Θηβαίος | Μια μικρή παρένθεση
Αυτοσχεδιασμός για χάρη της Ινές που με ένα φιλί όλα τα δόξασε, που τίποτε δεν ζήτησε και χωρίς λόγο απόψε, αποφάσισε μες στα χαρτιά μου να υπάρχει Την νύχτα οι πικρές καρδιές γράφουν λέξη προς λέξη ένα λιμπρέτο για την πόλη. Μοιράζουν τους ρόλους, φροντίζουν την σκηνογραφία, στήνουν παραπήγματα μες στο σκοτάδι που παριστάνουν, […]
Πού πας με τέτοιο ήλιο, Ακριβέ μου
[i] Σημείωμα με αφορμή το εικαστικό δρώμενο Του Δημήτρη Αστερίου Στο Γιαλί Τζαμισί Με τίτλο «Ματωμένα Πορτραίτα». Στο φόντο, Οι στίχοι του τραγουδιού. Μαρμαρωμένο σε θωρώ και όμως Η ζωγραφική βρίσκει τρόπο Να ξαναδώσει ζωή Στα πικρά και τα συντελεσμένα. Κρήτη, 1941. Αυτός ο ιερός, αγροτικός κόσμος ξεχύνεται εναντίον του Γ΄Ράιχ που εφορμά στο […]
Απόστολος Θηβαίος | Περσέας, Benvenuto Cellini
Με αφορμή το έργο Ο Περσέας με το κεφάλι της Μέδουσας, 1545–54, Φλωρεντία, Loggia dei Lanzi. Και δίχως ίχνος αναφοράς στον έκλυτο, τον γεμάτο ηδονές βίο του ανεπανάληπτου δημιουργού που εθεάθη απόψε τόσο αναπάντεχα στο γαλάζιο μου στενό. Το γράμμα έφθασε σαν είχε πέσει η νύχτα. Οι δρόμοι είχαν αδειάσει, ολόκληρο το δουκάτο ήταν ένας […]
Τάλγκο, 1984
Η Κάθριν Σάλιβαν μπαίνει σε τροχιά, στην Ινδία η διαρροή του Union Carbide σκοτώνει ακαριαία χιλιάδες ανθρώπους, ο Μάνος Κατράκης και ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος κερδίζουν την αθανασία στα σημεία. Το ίδιο και ο Ανρί Μισώ που περνά υπέροχος σε μια άλλη σφαίρα, ένα ισοδύναμο του ανεξήγητου των μνημείων της Άνω Αιγύπτου που τόσο αγάπησε τον […]
Απόστολος Θηβαίος | Charlie R.I.P.
(Ποίημα γραμμένο με κόκκινη κιμωλία στον βορινό τοίχο του γαλάζιου μου δρόμου. Διασώθηκε μες στις γραπτές τις μαρτυρίες, αφού πολύ λίγο μετά μια καταρρακτώδης βροχή όλα τα χάλασε, όλα τα σκέπασε και η κόκκινη κιμωλία μεταμορφώθηκε στο πορφυρό ποτάμι που λερώνει των περαστικών τα βήματα. Ήταν αφιερωμένο στον Charlie Brown εκείνο το ποίημα, που […]