Αποστόλης Κουτσούμπας

Το θυμάμαι καθαρά Εκείνο το βράδυ, Τη βόλτα στο Θησείο Και κάτω απ’ την Ακρόπολη, Τη διαδρομή που τόσο σου άρεσε. Μόλις είχε μπει Σεπτέμβριος Και με το τέλος του καλοκαιριού Ξεκίναγε η νέα άγνωστη εποχή μας. Σκεφτόμασταν τα πάντα. Αλλά εκείνο το βράδυ Προσπαθούσαμε να ξεχάσουμε. Η Αθήνα ήταν προκλητικά όμορφη Σα να σφράγιζε […]

Ορφέας: Αυτή τη στιγμή μόνο σε όνειρο μπορούσα να τη ζήσω. Τα πόδια μου ματώσαν καθώς κατέβαινα εδώ κάτω και τα υψηλότερα λόγια που ‘πλασα ποτέ με κάρφωσαν στο χώμα. Ωστόσο δεν περίμενα να αισθανθώ ξανά τόσο κοντά μου τη μορφή σου. Ξέρω πως φοβάσαι. Κράτα μου το χέρι κι ακολούθησέ με. Μονάχα μη μου […]

Η παλιά σου πολυκατοικία Ακόμα σε στοιχειώνει. Το διαμέρισμά σου Που έθρεψε τα λαμπερά κι ευάλωτα παιδιά της νιότης, Εκείνη που, με τα λευκά της χέρια, Τακτοποιούσε το Άπειρο του Κόσμου, Το σαλόνι όπου τα λόγια σας τρύπαγαν τους τοίχους Θέλοντας ν’ ανασάνουν τις φωνές, τα τραγούδια, τις συγκεντρώσεις- Το νέο περιτύλιγμα ενός αρχέγονου ονείρου, […]

Σε πέτρινο σώμα φως κλεισμένο η ευτυχία μας που τρέχει να ξεφύγει γυρνώντας σε δάση με δέντρα αργυρά και απανθρακωμένα, σ’ έναν κόσμο που αχνίζει. Άφησες Άνοιξη βαθιά τα σημάδια σου σ’ αυτή τη γη, που δεν θέλει πια να πίνει τη χολή που την ποτίζεις ούτε ν’ ανασαίνει την ανάσα της Αβύσσου. Φέτος παρουσιάστηκες […]