Αντρέας Μαντάς | Εικοστή πέμπτη μέρα

19 Απριλίου Μέρα Εικοστή Πέμπτη ΠΡΟΣΕΥΧΗ Να ξέρω πως το πρόσωπο μου είναι το αληθινό ΠΡΟΣΕΥΧΗ Να μη με προδώσει το βήμα μου. Να αποφεύγω το χειρότερο, που ακόμα κι αν δεν υπήρχε ο ουρανός, εκεί θα πήγαινα. ΠΡΟΣΕΥΧΗ Να μη νοσταλγήσω ποτέ εκείνο το ‘άλλο’. ΠΡΟΣΕΥΧΗ Να είμαι πάντα έτοιμος. Να ζώ έξω από […]

Αντρέας Μαντάς | Εικοστή τέταρτη μέρα

18 Απριλίου Μέρα Εικοστή Τέταρτη I am the question that cannot be answered I am the lover that cannot be lost Yet small are the gifts of my servant the soldier For time is my offspring, pray, what is my name? Μέχρι ποιο ποσοστό ο Χριστός ήταν άνθρωπος, και μέχρι ποιο Θεός; Όλοι μας έχουμε […]

Αντρέας Μαντάς | Εικοστή τρίτη μέρα

17 Απριλίου Μέρα Εικοστή Τρίτη Il est six heures au clocher de l’église Dans le square les fleurs poétisent Une fille va sortir de la mairie Comme chaque soir je l’attends Elle me sourit Il faudrait que je lui parle À tout prix Harang Μεγάλη Παρασκευή. Μόνοι. Σαν τον Προμηθέα στον βράχο. Άραγε, πότε θα […]

Αντρέας Μαντάς | Εικοστή δεύτερη μέρα

16 Απριλίου Μέρα Εικοστή Δεύτερη Ο Βραχωρίτης, με ρωτάει ποιο έργο του Shakespeare, έχει δέκα πράξεις. Δεν ξέρω. Όλοι φεύγουν. Η σκηνή, μένει σαν ανοιχτό στόμα που όλα πια τα είπε. Ο Σπύρος, λέει, ότι τα σπλάχνα μας και η θάλασσα ποτέ δεν ησυχάζουν. Ένα στεφάνι δάφνης θέλω, σαν σωσίβιο, σε μια μεγάλη θάλασσα. Λοιπόν, […]

Αντρέας Μαντάς | Εικοστή πρώτη μέρα

15 Απριλίου Μέρα Εικοστή Πρώτη Γυρνάω πίσω και βλέπω μπροστά τον δρόμο. Τον δρόμο που περπάτησα ως τώρα. Τον βλέπω, κάθε μέρα, να με καλεί και να μου λέει : Πάτα με και περπάτησε με. Αστέρια μεσημεριανά με κυκλώνουν. Και γλιστράω. Και βουτάω. Μία ανασφάλεια με κυριεύει. Ζητάω να κάνω άλλο ένα βήμα, να προχωρήσω […]

Αντρέας Μαντάς | Εικοστή μέρα

14 Απριλίου Μέρα Εικοστή Και τώρα ξημερώνει. Το τηλέφωνο, χτύπησε γύρω στις πέντε το πρωί. Πάνω, έγραφε, ότι η κλήση έγινε από την Ρωσία. Δεν πρόλαβα να το σηκώσω ή το έκλεισαν αμέσως; Σκέφτομαι πολύ τον Mayakovsky, αυτές τις μέρες. Όλα αυτά τα παιδιά που ξυρίζουν τα κεφάλια τους, θα ήθελα να πάω να τους […]

Αντρέας Μαντάς | Δέκατη ένατη μέρα

13 Απριλίου  Μέρα Δέκατη Ένατη Άλλη μια μέρα, και το στήθος είναι τοπίο ερημιάς. Τα πουλιά χαράζουν σιωπηλούς κύκλους. Νιώθω σα να κάθομαι πάνω στις κερκίδες του πιο μεγάλου γηπέδου στον κόσμο. Κι αφουγκράζομαι. Αφουγκράζομαι, το βαθύ ποτάμι των ανθρώπων, που ψάχνουν την λέξη. Την λέξη, που μας άφησε η Πυθία, να την μαντεύουμε. Ο […]

Αντρέας Μαντάς | Δέκατη όγδοη μέρα

12 Απριλίου Μέρα Δέκατη Όγδοη Είναι φορές, που νιώθω σαν τον άνθρωπο που τον καρτερούν να τον υποδεχτούν, και είναι φορές που νιώθω σαν τον Golyadkin, τον ήρωα του Dostoyevsky, στον ‘Διπλό Άνθρωπο’. Εκείνα που δεν μπορώ να εξιστορήσω, είναι περισσότερα από αυτά που εξιστορώ. Για περαιτέρω πληροφορίες σας παραπέμπω στο δωμάτιο των εραστών, στην […]

Αντρέας Μαντάς | Δέκατη έβδομη μέρα

  11 Απριλίου Μέρα Δέκατη Έβδομη Πόσα μπορεί να χωρέσει ένα 24ωρο; Ο Θεός, που ανακάτεψε την πίκρα με την γλύκα, κρέμεται στον τοίχο αβοήθητος, κι άσχημα ζωγραφισμένος. Κάνουμε ασκήσεις στο σπίτι πάνω στο θέμα των αγγέλων. Όλη μέρα χτες τραγουδούσα το ‘Guinnevere’ Guinnevere had green eyes Like yours m’lady Like yours She’d walk down […]

Αντρέας Μαντάς | Δέκατη έκτη μέρα

10 Απριλίου Μέρα Δέκατη Έκτη Είμαι ένας 32χρονος, μόνος με ένα κομμάτι χαρτί. Τί είμαστε; Άγνωστοι, χαμένοι μέσα σ’ όλους τους άλλους, με μόνα σημεία συνάντησης, τον τρόπο που βλέπουν τα μάτια μας. Μπορεί ο καθένας να νιώσει στα μελίγγια του, τον πυρετό της πόλης. Μιας πόλης πνιγμένης, παραλυμένης απ’ τον φόβο. Ποιός είναι αυτός […]