Παλεύω με την ατραπό του χάους, άγνωστα μέρη περιορίζουν την όραση. Οι ελευθερίες περιπλανιούνται μέσα στις κενές ψυχές. Σε σχοινί τεντωμένο οι ανάσες μας χάσκουν πεινασμένες για ζωή. Σ ‘ένα κορμί χωρίς ψεγάδια συσσωρεύτηκαν τα απολιθωμένα θέλω. Διστάζω ν ‘αγγίξω τα αναστημένα μέλη σου. Η αναγγελία ενός πάθους ακυβέρνητου πυρακτώνει την αυγή. Λίγα απομεινάρια επιβίωσης […]
Η γυναίκα μετρονόμος, η Ντίκινσον και ορισμένες παραμορφώσεις του κόσμου βασισμένες σε ζωγραφιές
[στα ηχεία, Partita No. 3 in A minor, BWV 827 – I. Fantasia] Της αγάπης και της αιωνιότητας Έμιλι Ντίκινσον “Έχω έναν φίλο” Έχω έναν φίλο που είναι στ’αλήθεια πουλί αφού μπορεί και πετά! Έχω έναν φίλο καμωμένο από ύλη θνητή αφού μπορεί και πεθαίνει! Κεντρί έχει, σαν τη μέλισσα. Είσαι στ’αλήθεια παράξενος φίλε μου, […]
Αποστόλης Κουτσούμπας | Θησείο
Το θυμάμαι καθαρά Εκείνο το βράδυ, Τη βόλτα στο Θησείο Και κάτω απ’ την Ακρόπολη, Τη διαδρομή που τόσο σου άρεσε. Μόλις είχε μπει Σεπτέμβριος Και με το τέλος του καλοκαιριού Ξεκίναγε η νέα άγνωστη εποχή μας. Σκεφτόμασταν τα πάντα. Αλλά εκείνο το βράδυ Προσπαθούσαμε να ξεχάσουμε. Η Αθήνα ήταν προκλητικά όμορφη Σα να σφράγιζε […]
Μίνα Μοίρου | Όσα μου έμαθες θα ξεχαστούν στην καταιγίδα
Δεν μπορείς να φας το ίδιο μήλο δυο φορές, ένα θα είναι εκείνο, το πιο γλυκό, κι όλα τ’ άλλα ένα ημιτελές αντίγραφο. Θα κόψουμε μόνο όσα θα φάμε, είχες πει. Κάποιος το φύτεψε το δέντρο, σαν γευστικό σύνορο σε ένα χωράφι κρυμμένο μες στο δάσος. Εσύ μιλούσες για την ιερότητα της ιδιοκτησίας. Εγώ κατάλαβα […]
Θάνος Γκαμπούρας | «Εύφλεκτος χρόνος» (εκδόσεις Ιωλκός, 2025)
Ήμουν πάντα εύφλεκτος. Τι κι αν το ήξερα. Άφηνα τον εαυτό μου να καίγεται γύρω από εφήμερες συνθήκες και λέξεις που αύριο δε θα θυμόμουν. Ήμουν πάντα με το μέρος μου, μα ίσως να μην μου το έδειξα ποτέ. Πάντα έβρισκα έναν λόγο, μια αφορμή. Να μην πάνε όλα στράφι, προς θεού. Αλλά κάτι να […]
Κατερίνα Γκιουλέκα | Πουνέντες
(ανακαλούν ανέμους τα πουλιά;) Πρώτα κόπασε έπειτα τράβηξε γι’ αλλού ο δυτικός άνεμος· κεντώ ένα μωσαϊκό ζωής σε πλήρη θέα να φυλάξω μια πολύτιμη ψηφίδα συνθέτω μιαν εικόνα την ορμηνεύω να επιμένει -τι απομένει- να μιλά να αφηγείται μ’ εκδοχές τη στιγμή όπως ξεπρόβαλες από την φαντασία μου κι απόδειπνο ανηφορίσαμε μαζί βαθιά οχυρωμένοι μες […]
Απόστολος Θηβαίος | La injusticia es mejor, Rosa
[..οι αθώες καρδιές τίποτε δεν ξέρουν…] Έργο βασισμένο σε κάποια ρήση του Γκαίτε σύμφωνη με τα ήθη μιας εποχής (Καλαίσθητο σαλονάκι εποχής. Με όλες τις ανέσεις, καναπέδες με ταφταδένιες μαξιλάρες και γυριστά πόδια, φτιαγμένοι από το πιο σπάνιο ξύλο. Σερβάντες και καθρέφτες από υδράργυρο και επιχρυσωμένη κορνίζα. Στις τέσσερις γωνιές του σαλονιού, οι ψηλοί κηροστάτες […]
Χρήστος Μπήτσικας | Αυτισμός και αίνιγμα στον Σοφοκλή (Μια οντολογική προσέγγιση)
Αυτισμός (καταφυγή στον δικό κόσμο του των ιδεών και λήξη επαφής απ΄το περιβάλλον) Τί θέλει ο θεός;… ενόσω ο Οιδίποδας υποκλίνεται στον έλεγχό του, ρωτώντας Τον ποιοι είναι οι γονιοί του, για να αποφύγει την αμαρτία. Μήπως είναι ένας αυτιστικός που γυρεύει πάση θυσία την εκπλήρωση της προφητείας Του; «Θα αμαρτήσεις…» του απαντά. «Πάση θυσία, […]
Βλαδίμηρος Μαγιακόφσκι: στα παιδιά
Γράφουν: Κωνσταντίνα Λύγκουρη – Νίκος Γαλάνης Το βιβλίο στα παιδιά του Βλαδίμηρου Μαγιακόφσκι, σε μετάφραση-απόδοση Κωνσταντίνας Λύγκουρη και Νίκου Γαλάνη που εκδόθηκε το 2022 από τις εκδόσεις Ενάντια, προσθέτει ένα σημαντικό κομμάτι στην εικόνα που μπορεί να έχει κάνεις για το έργο του σπουδαίου δημιουργού, διότι τα 15 ποιήματα και παραμύθια, που περιέχονται σε αυτό, μεταφράζονται […]
Auxokromo
Ένας πληγωμένος ήρωας Φραντς Κάφκα 3 Ιουλίου 1883 – 3 Ιουνίου 1924 Ο Καρλ Ρόσμαν μισεί απέραντα τον Φραντς Κάφκα. Και ακόμη περισσότερο τον Μαξ Μπροντ που αψήφησε την διαθήκη του συγγραφέα και προχώρησε στην δημοσίευση αυτού του τόσο οδυνηρού υλικού. Διότι ο Καρλ, αυτός ο φέρελπις νέος, τυφλωμένος από τον έρωτα, θα σταλεί στην […]