(του Μ.) Κάποια στιγμή (ρητώς ζητώ να το παραδεχτείς) είναι αργά πια για τον Βόρειο Πόλο σ’ αυτό το αργά είναι κρυμμένο το φλουρί στα άρβυλα ως τώρα που έλιωνες το κέρδος όλο νύχτες παρατηρώ ακόμα να τον μελετάς με μέρας φως προς τη μεριά του ν’ ατενίζεις προσάραξες ωστόσο νότια εδώ στα καθ’ ημάς τη […]
Μερικοί πίνακες και μια αναπαράσταση
Αφήγημα με υψωμένη την κουρελιασμένη του σημασία […Μπαχ, κονσέρτο για βιολί σε Λα μινόρε…] Ανακοίνωσαν την άφιξη του κατηγορούμενου. Θα τον συνόδευε ένας ολόκληρος θίασος με δεσμώτες και εισαγγελείς και ανθρώπους των κρατικών υπηρεσιών που συνέρρεαν εκεί ως μάρτυρες της εκτελεστικής διαδικασίας. Στο μέσον της πλατείας, ακριβώς κάτω από το άγαλμα της Παρθένου που κρατάει […]
Απόστολος Θηβαίος | Ως ίον εν ταλάροις
Ως ίον εν ταλάροις* Κ. Π. Καβάφης Αλεξάνδρεια, 29 Απριλίου 1863 (ν.ημ.) – 29 Απριλίου 1933 […ήχοι από την πρώτη ποίηση της ζωής μας – σα μουσική, την νύχτα, μακρυνή, που σβύνει…] Και είχε μια αξιοπρέπεια που σου’κοβε την ανάσα. Τώρα πια το ξέρω, πως ήταν αυτή η αιτία που με συγκλόνιζε. Και ήξερε μέσα […]
Μικρά και Αταίριαστα
Μάτια είναι οι πληγές, μάτια και οι ζωγραφιές Чорнобильська катастрофа Τσέρνομπιλ, 26/4/1986 […Προκοπίεφ, “Ο χορός των Ιπποτών”…] Και εδώ μπορείτε να δείτε τα απομεινάρια του αντιδραστήρα νούμερο 4, ο οποίος ευθύνεται για τη φοβερή καταστροφή. Στο εσωτερικό του πάλεψαν άνθρωποι με ονόματα και ζωές απολύτως καθημερινές. Ο Αλεξέι, ο Βόντιμιρ, ο Αντρέι και άλλοι εκατοντάδες […]
Γρηγόρης Σακαλής | Συναναστροφές
Στα μπαρ που κυκλοφορείς στα μπαρ που σέρνεσαι κάθε βράδυ μετά τα μεσάνυχτα και πίνεις ένα ποταμό αλκοόλ τι περιμένεις να βρεις όλοι οι πιωμένοι και οι μεθυσμένοι που σε περιτριγυρίζουν είναι ζωντανά ναυάγια δεν μπορούν να σου προσφέρουν τίποτα φτηνές γυναίκες σου δίνουν τα κάλλη τους έναντι αμοιβής αυτό ζητάς άραγε τον αγοραίο έρωτα […]
Ελένη Παυλίδου | Δύο ποιήματα
ΠΕΡΑΣΜΑ Δεν μίκρυνε ο δρόμος Μεγάλωσες εσύ Το χνάρι σου τ’ αβέβαιο το ξέπλυνε ο χρόνος Έτσι που τις σόλες σου έλιωσες σε ξένες λεωφόρους, έμαθες πια με ασφάλεια να διασχίζεις τα στενά, έπαψες ορόσημα να βάζεις μήπως χαθείς στον γυρισμό και δρασκελίζεις θαρρετά τις γνώριμες λακκούβες Έπαψαν όμως και τα γόνατα να τρέμουν, όταν […]
Μονόλογος σε πράξεις δύο
ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ ΣΕ ΠΡΑΞΕΙΣ ΔΥΟ (πράξη πρώτη ) Ποτέ δεν ήτανε γλυκές/Όμως σαν ζάχαρη/σε μια γουλιά νερό/λιώσαν οι λέξεις. Α.Φ. ΟΤΑΝ ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ ΛΙΩΝΟΥΝ ΣΑΝ ΔΑΚΡΥΑ Οι γλυκόπικρες αποχρώσες ενδείξεις της ποιητικής παλέτας του Παύλου Ανδρέου Γράφει η Αγγελική Αποστολοπούλου Γέννηση, οδύνη, εν αρχή ωδίνες. Η μοίρα του δημιουργού αιμάτινη, ποτάμι αέναο ξεχύνεται […]
Απόστολος Θηβαίος | Μικρή Καταιγίδα
[…εδώ μπαίνει η σαίτα, εκεί υφαίνει, δώθε επιστρέφει, γυρίζει, όλο επιστρέφει…] Μικρή Καταιγίδα ανάγνωσμα “Να ζήσετε ρε Γιώργη, να ζήσετε σαν τα ψηλά τα βουνά”, “καλούς απογόνους ρε!”, “τι ταιριαστό ζευγάρι Θεέ μου!” και άλλα τέτοια ακούονταν τριγύρω στη σάλα. Γραφτό ήταν, από χρόνια προγενέστερα κιόλας, να παντρευτεί η Φιλίτσα τον Γιώργη. Και ο έρωτάς […]
Δημήτρης Καρπέτης | Οι τελευταίοι ρομαντικοί
Στην τρικυμία του κόσμου τα δάκρυα των πνιγμένων επιπλέουν. Μια συγνώμη δε φτάνει για το γδύσιμο ψυχής και σώματος απ’ τους λεηλάτες των ονείρων. Η ζωή σπρώχνεται σε αδιέξοδα. Ένα τοπίο ασύλληπτο γυμνώθηκε χωρίς ντροπή με χρωματισμούς αισιόδοξους. Η καρδιά αρχίζει να πάλλεται ξανά. Έχω διανύσει χιλιόμετρα για ν ‘αποφύγω το βάραθρο της λογικής. Έβγαλα […]
Χρυσάνθη Σουκαρά | Πόσες φορές σπάει ένας βράχος;
Και τώρα που βρίσκονται στο τέλος Τώρα που ειπώθηκε ό,τι ήταν να ειπωθεί Που αναλύθηκε το καθετί Που ζυγίστηκαν οι λέξεις, τα συναισθήματα, οι στιγμές Δέκα τοις εκατό Είκοσι Τριάντα – Να το αφήσω στο 70; – Πάμε μέχρι τέλους Εκσφενδονίστηκαν από τα στόματα αλήθειες Πλήγωσαν Στέρησαν απολαύσεις Τσάκισαν κορμιά, μέχρι πρότινος υγιή Τώρα που […]