(του Μ.)
Κάποια στιγμή (ρητώς ζητώ να το παραδεχτείς)
είναι αργά πια για τον Βόρειο Πόλο
σ’ αυτό το αργά είναι κρυμμένο το φλουρί
στα άρβυλα ως τώρα που έλιωνες το κέρδος όλο
νύχτες παρατηρώ ακόμα να τον μελετάς
με μέρας φως προς τη μεριά του ν’ ατενίζεις
προσάραξες ωστόσο νότια εδώ στα καθ’ ημάς
τη νύχτα που απ’ τη θερμοκρασία της λυγίζεις
πιάνεις το νήμα ολοένα απ’ την αρχή
θες επανάληψη -μητέρα της παθήσεως-
μπαίνω στη θέση σου και βγαίνω στη στιγμή
δεν τα μασάω πια τα μάλλον πιθανώς και ίσως
δεν είναι πως δεν άκουγα μου λες
μπάσα όμως η εσωτερική μιλιά υπερκαλύπτει
τίμιο δεν πρόκειται για υπερβολές
ωτοασπίδα για τα ντεσιμπέλ σου λείπει
άλλοτε είμαι εγώ η φωνή της λογικής
κι εσύ αναμαλλιάζεσαι στα ερέβη
φορές ξεφεύγω λόγου μου και πέφτω καταγής
σειρά σου η τάξη το ταμείο σ’ ό,τι συνέβη
έτσι θα πορευτούμε οι δυό μας δίδυμες στο εξής
ωραίες βόλτες – το παρόν ως πάρκο –
άλλωστε οι πόλοι αγάπη είναι τρεις
ο Βόρειος και ο Νότιος μα κι ο Μάρκο
Η Κατερίνα Γκιουλέκα είναι αρχιτέκτων και συντάκτρια* του προσωπικού ιστολογίου Μηχανικό Μολύβι – (αμήχανες) ιστορίες και στίχοι δια δικτύου. Από τις Εκδόσεις Θίνες κυκλοφορεί η ποιητική της συλλογή ΠΛΑΝΗΣ στην ΠΛΑΝΗ ΤΗΣ, 2024.
(* με το ψευδώνυμο Πουπερμίνα)
*(Βλ. και την ετικέτα Πουπερμίνα (Μηχανικό Μολύβι)