Ποίηση

Μοναξιά Ήταν πρωί όταν κατάλαβα πως μου έφυγαν. Καθόμουν στη στενή, δύσκαμπτή μου καρέκλα και έβλεπα απ’ το μεγάλο παράθυρο τα σύννεφα του Γενάρη. Μάζεψα μέσα μου όλες τις εκκωφαντικές σιωπές που άκουσα τους περασμένους μήνες- τον Ιούλη με το πορτοκαλί, αχνισμένο ηλιοβασίλεμα, τον Αύγουστο με το πρώτο τιτίβισμα των τζιτζικιών και τον Σεπτέμβρη που […]

Όλα παίζονται στα ρηχά Όλα παίζονται στα ρηχά δίχως γεφύρια και ανέσεις απόκεντρα από τα βάθη, το εδώ και το εκεί ως υπονοούμενα στα μάγουλα της μέρας άνευ φαντασίας μ΄εκείνο το σύμφυρμα των ψυχών περίκλειστο στο κουφάρι των προθέσεων. Δεν θύμιζε το όλο πράγμα έναν αληθινό αντίλαλο πολυζήτητο, φευγαλέο που να λογαριάζει τις τύχες των […]

Oι γείτονες ‘θάψαν στο δάσος το παιδί τους  Μεγαλωμένο στις ερήμους Άμαθο από φυλλωσιές και υγρά σκοτάδια Τρομάζει απ’ την ανάσα του βουνού άδεια η κοιλιά μου ασήκωτη -σα να βαστώ  πολλά κιλά ψωμί  ή πέτρες- Είναι κι αυτή μια προσφυγιά Nα λυτρώνεσαι από το κλάμα του άλλου Nα μη θέλεις να τον παρηγορήσεις «Η […]

Ψίχουλα και σήμερα Ψίχουλα έφαγα και σήμερα. Στο τηλέφωνο μου λένε να φάω κάτι απ’έξω. Σου λένε είναι προτιμότερο αυτό, από το τίποτα. Ειρωνία. Λες να εννοούσαν το ίδιο και για την αγάπη; Για αυτό να πεινούσα τόσο πολύ; Ψίχουλα έφαγα και σήμερα.   Βάλε καφέ να στα πω Ο χρόνος σταμάτησε, από τότε που […]

Ένα τραγούδι με πόνεσε, ένα παιδί πέθανε μέσα μου, καυτή πληγή σαν βελουδο. Τα πόδια μου έγιναν λουλούδια, ένας περίπατος στην σελήνη, ένα κοχύλι με κοίταξε λοξά. Οι γρύλλοι ταξίδεψαν γύρω από την γη, πάνω στους λόφους μακριά, ήταν ήδη γυμνή, μέσα στις φωτεινές παλάμες του. Ακούστηκε η νύχτα, λίγο πριν κοιμηθώ, μισό νεκρό πουλί, […]

Με πας αλλού, με πας αλλού ‘κει που δεν γνώριζε ο νους μονάχος να σαλπάρει Με πας αλλού, με πας αλλού σε πιο μεγάλους ουρανούς θάλασσες και πελάγη Ακολουθώ με την καρδιά φως που χαρίζει στη ματιά του ήλιου το στεφάνι Κύμα στην πλώρη τραγουδά με τον ορίζοντα μπροστά κινούμενο σημάδι   Ο Άγγελος Ερατεινός […]

Στόμα ξεχασμένο δάκρυ μου κρυφό βγάλε περιστέρι πάνω στη Φηγό Θα κυλήσει μήλο Θα βαφτεί χρυσό Αίμα από δάκρυ Θα’χει για καρπό Μάτια αηδόνια Θα το προσκυνούν Θα του δένουν λόγια Και θα το ποθουν Κόρες δύό θα φύγουν Για να το κρατούν Οι επτά Πλειάδες πέντε θα γενούν Μια να λέει πατρίδα η άλλη […]

Η πόλη φόρεσε τα “γιορτινά” της φωτίστηκε με τα λαμπιόνια της ανέχειας, της μιζέριας και του φόβου πολύχρωμα, όπως και οι άνθρωποι που περπατούν στους δρόμους της φορτωμένοι με τα βάσανα που τους πρόσφεραν οι μέρες των θεών τους. Μέρες “γιορτής” να λάμπουν απ’ τις ψυχές που πυρπολήθηκαν, το λάδι τους άρχισε να στάζει πάνω […]

Μέσα στην κοινότητα υπάρχουν ισότιμοι άνθρωποι που αναπτύσσουν τις ιδέες τους και την προσωπικότητα τους παράγουν έργο χρήσιμο για τον εαυτό τους και τους άλλους είναι η δουλειά τους δημιουργία και χαρά. Μέσα στην πλουτοκρατική κοινωνία οι άνθρωποι είναι άνισοι άλλοι διευθύνουν και πλουτίζουν και άλλοι δουλεύουν εξοντωτικά και παραμένουν πένητες δεν μπορούν να καλύψουν […]

Τελευταία φορά που δε σε είδα, ένιωθα πως όλα υπήρχαν, γαλάζια και ανάλαφρα, μέσα απ’ το φως του βλέμματός σου. Και ήξερα τι γίνεται στο πέταγμα ενός βλεφάρου.