Υακίνθη Στρατοπούλου | Ο Απρίλης έρχεται από μακριά

Άκρη τα μάτια σου δε βρίσκουν να σταθούν στην πιο γαλάζια γειτονιά ενός κόσμου στενού, μετρούν τις νύχτες τα πουλιά, τις μέρες κάποια σώματα ξεχασμένα. Ξυπνώντας κάποτε δεμένος σε κλουβί στη μέση της Ασίας αναζητάς τον ουρανό και τρία κύματα που διάβασες επάνω τους το ανάστημα της μοίρας, αν τότε γνώριζες πως ήταν ξένη τι […]

Δημήτρης Καρπέτης | Ραίνω

Στη θρηνωδία της ασημαντότητας κάποιοι γονάτισαν αμαχητί. Η τοξική φύση του πόνου κατακρημνίζεται στο κενό. Μπολιάζω την ψυχή με την ωραιότητα. Πλάθω τη σιωπή με την αύρα σου. Εξωραΐζω τις ανυπόφορες ώρες ραίνοντας με ανθοπέταλα δυο μάτια ανόθευτα. Επέζησα, αναπνέοντας τα μυστικά που μας ενώνουν. Τράφηκα απ’τις σχισμές ενός κορμιού εμποτισμένου στην έκσταση. Ο Δημήτρης […]

Η ποίηση ποτέ δεν σιωπά: ‘Υμνος προς τα αποδημητικά πουλιά των Τεμπών

  Ποιητές και ποιήτριες από όλη την Ελλάδα καταθέτουν το μήνυμά τους για να συντεθεί ο ύμνος – κατευόδιο προς τα θύματα της τραγωδίας των Τεμπών αλλά και φυλαχτό για τον αγώνα όλων αυτών των ανθρώπων που θα θρηνούν εσαεί τους αγαπημένους τους. Ο ύμνος ως ελάχιστος φόρος τιμής, θα αποτελεί ένα έργο εν προόδω, […]

Κριτική Βιβλίου | Βάσω Χριστοδούλου, Κάνε με, εκδόσεις Καζανάκι, 2023

Γράφει ο Δημήτρης Μπαλτάς*  Η Βάσω Χριστοδούλου με το τρίτο ποιητικό της βιβλίο παρουσιάζει στο αναγνωστικό κοινό τριάντα εννέα ελευθερόστιχα ποιήματα σε λόγο τολμηρό και καταγγελτικό και με διάθεση αποκαλυπτική σε ό,τι αφορά στη δική της διακριτική αλλά και διακριτή παρουσία μέσα σ’ έναν κόσμο που μοιάζει αποπνικτικός και αποτελματωμένος. Στην ανά χείρας συλλογή με […]

Γρηγόρης Σακαλής | Έλλειψη βάθους

Είναι οι έρωτες με ημερομηνία λήξης ένα – δύο χρόνια το πολύ κι ύστερα τέλος είναι οι σχέσεις των ανθρώπων τόσο επιφανειακές όταν το συνειδητοποιείς σχεδόν τρομάζεις με το πως ξοδεύεται η ζωή καθημερινά σαν το νερό που κυλάει στα ποτάμια, συνέχεια αποφεύγουμε να κάνουμε απολογισμό γιατί πονάει γιατί θα αιμορραγήσουμε και λιγόψυχοι καθώς είμαστε […]

Νίκος Κουβίδης | Σαν άγαλμα

Φτιάνει στο μάρμαρο κορμί αίμα και πέτρα να κρατεί και με κοχύλι πορφυρό κάνει στο μέτωπο σταυρό δάφνης στεφάνι να φορεί τάμα μ’ ασήμι και κερί τριάντα τρία σ’ αγαπώ Να χει φωνή σαν τον Χριστό Δένει τους ώμους με φτερά τ’ ανέμου μάτια να φιλά και πως το χώμα σαν πατεί κάνει το δάκρυ […]

Γιώργος Τούρος | Η κενή σελίδα

Η κενή σελίδα αποζητά κάτι ενδιαφέρον. Φοβάμαι πως, απόψε, τα μαύρα στίγματα που έχω να της δώσω δεν αρκούν. Ζητά κόκκινο χρώμα. Απαιτεί την τελευταία ζεστή μου ανάσα. Μα εγώ κραδαίνω στο χέρι ένα στυλό παραγεμισμένο ευφυολογήματα, αμφιβολίες και τον ίσκιο μιας ελπίδας. Η βοή της λεωφόρου στο βάθος, η φωνή της νοικοκυράς που απλώνει, […]

Νίκος Βαξεβανίδης | Death Valley ‘23

I was on the wrong track We’re deep in the valley, how deep in the gulley… S.Y. Με κούρασαν οι εύκολες λέξεις Για κάθε περίσταση, για κάθε εποχή Πολιτικών Δημοσιογράφων Τυμβωρύχων Θεωρητικών του μηδενός. Χρειάζονται οι λέξεις όταν οι άνθρωποι πεθαίνουν; Στάχτη στα χείλη Υπάρχουν λέξεις για τον όλεθρο; Ή μόνο φωνήεντα άφωνα, φράσεις νεκρές. […]

Νίκος Β. Ορφανός | Εκτός εποχής

Προχθές το βράδυ, λίγο πριν μπει το 24, το 1986 τηλεφώνησε. 
 Ρώταγε πώς περνάμε, πώς μεγαλώνουμε, τι απέγιναν οι έρωτες, πού συναντιόμαστε τα βράδια, τι μουσική ακούμε εδώ στο μέλλον, τι διαβάζουμε, ποιοί διανοούμενοι έπεισαν τελικά την ιστορία.
 Του είπα.   Νίκος Β. Ορφανός  γεννήθηκε το 1959 και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε Ιατρική στα […]

Δημήτρης Καρπέτης | Υπόλειμμα ονείρου

Διαβάζω τις πατημασιές στο χώμα, τα λόγια μια ρυτίδα βαθιά στον αγριεμένο άνεμο. Μια σταγόνα αίμα μεταπλάθει την αλήθεια. Ένα φτερούγισμα ταραγμένο μέσα στο ποδοβολητό του χρόνου η ανάσα μας. Τα πλοκάμια της νοσταλγίας απλώθηκαν, μια ψεύτικη άνοιξη κατεδάφισε τα όμορφα. Θρήνος που σταλάζει στην ψυχή ο ιδρώτας τ’ ουρανού. Οι ώρες κυλούν, οι έγνοιες […]