Πεζογραφήματα

… και σκοτώνεται. Κουνάει λίγο το σβέρκο και ανοίγει τα μάτια. Αγγίζει το κεφάλι του και βλέπει αίμα στα χέρια. Βγαίνει με βιαστικές κινήσεις από το δάσος της πόλης. Αρχίζει να τρέχει πάνω στο ποδηλατόδρομο που βρίσκει μπροστά του ενοχλώντας τους ποδηλάτες. Γυρίζει το κεφάλι για να δει αν τον παρακολουθεί η Ασφάλεια. Με την […]

Έπεφτε το βάρος και καθόταν. Στο κέντρο του στήθους. Στο τύμπανο της αναπνοής. Κι αντί το τύμπανο να παίζει ρυθμικά, ήρεμα και ρυθμικά, καταλαμβανόταν από μια άρρυθμη αγωνία. Που κάνει τα χέρια να τρέμουν, τη μέση να ζορίζεται και τον σβέρκο να μαγκώνει. Που μαλλιάζει τη γλώσσα και φουσκώνει τους αδένες στον λαιμό. Έτσι, έπεφτε […]

Ὅταν ἄνοιξα τὰ βλέφαρα διαπίστωσα ὅτι ἤμουν τυλιγμένος μέσα σὲ πηχτὸ σκοτάδι. Πρέπει νὰ εἶχα βγῆ ἀπὸ βαθὺ ὕπνο ἢ λήθαργο. Τὰ πρῶτα λεπτὰ βρισκόμουν σὲ μία σύγχυση κι ὅσο κι ἂν προσπαθοῦσα νὰ καταλάβω ποὺ βρίσκομαι καὶ τί μου συμβαίνει, συνέχιζα νὰ τὰ ἔχω χαμένα. Ὁ νοῦς μου καὶ κυρίως ἡ μνήμη μου ἦταν […]

         Είμαι άτολμος. Οι φίλοι μου αποφασίζουν για μένα. Ό,τι θέλει η παρέα. Δεν λέω όχι. Δεν φέρνω αντίρρηση. Με τους φίλους μου δεν έχουμε τα ίδια γούστα. Τα περισσότερα από όσα αποφασίζουν δεν με βρίσκουν σύμφωνο, όμως, κάτι με σταματάει και δεν εκφράζω ποτέ τη διαφωνία μου.         Το […]

Ο Γιώργος, γεννηθείς στην Καβάλα, συγγραφέας επιστημονικών δημοσιεύσεων και πεζογραφημάτων, λάτρης και περίτεχνος χειριστής του λόγου. Ο Γιώργος σπούδασε Ιατρική, Ψυχιατρική και Νευρογλωσσολογία, μα έμαθε πολλά από εσένα, και συνειδητοποίησε, έπειτα από χρόνια πολλά, πως κατά την αναμονή ανυπομονεί σε λάθος αποβάθρα. Άφησέ με λοιπόν να σου διηγηθώ μια ιστορία, η οποία. Χάρη σε ένα […]

Ξάπλωσε κατά τις δέκα το βράδυ. Έκλεισε όλα τα παράθυρα και τις πόρτες του σπιτιού της. Χωρίς να ταλαιπωρηθεί ιδιαίτερα την πήρε ο ύπνος βαθιά. Φαινόταν εξαντλημένη· είχε εκμυστηρευτεί τη διαδικασία με την κάθε της λεπτομέρεια. Πρόσφατα ανακοίνωσε στην ομάδα ότι θα τα ομολογούσε όλα στον υπεύθυνο. Κάποιοι από τους παρόντες κρατούσαν πρακτικά. Ποτέ δεν […]

Ο μεγάλος έρωτας είναι φυγή και καταφύγιο    ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ Είναι δύσκολο να θυμηθείς τον εαυτό σου 30 χρόνια πριν, για μερικούς σαν κι εμένα με μνήμη ελέφαντα όμως δεν είναι, κι εκεί είναι η δυσκολία, γιατί θυμάσαι κι αυτά που δε θες. 1991 πρωτοετής φοιτήτρια, η πιο όμορφη περίοδο της ζωής ενός ανθρώπου, ενήλικας […]

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ  Το ‘Άαα’ και το ‘Οάα’   Δυο πλάσματα που λες, με ψυχή, μια φορά κι έναν καιρό, γνωρίστηκαν από κοντά· κανείς δεν ξέρει πώς, κανείς δεν ξέρει πού, κανείς γιατί. Και γελούσαν δυο τους κι έπαιζαν και μουθούνιζαν. Κι ήσαν χαρούμενα. Το ένα έλεγε· ‘Άαα’ και το άλλο ‘Οάα’. Κι ήταν καλά. Και […]

Του είχαν πέσει τα κλειδιά, περιέργως και κατά έναν σχεδόν ανεξήγητο τρόπο, μέσα στη μεγάλη, εξαγωνική, τσιμεντένια ζαρντινιέρα, μία από τις τρεις ολόιδιες που υπήρχαν σε μικρή απόσταση μεταξύ τους, πάνω στον φαρδύ από κυβόλιθο πεζόδρομο. Ήταν γύρω στα τριάντα, κάπως ευτραφής, με σγουρά, φουντωτά σαν μπάλα μαλλιά και λίγο πριν στεκόταν παραδίπλα, αμίλητος, και […]

Μετά από πολύωρες συζητήσεις και την προβλεπόμενη ψηφοφορία η συνέχεια έδειχνε ξεκάθαρη. Για να υπερασπιστώ τη θέση μου έπρεπε ν’ αποχωρήσω και να διαφυλάξω το αίνιγμα άλυτο. Θα πρέπει τώρα να στραφώ ενάντια στον εαυτό μου. Το γνώριζα ότι κάποτε θα συνέβαινε. Πρέπει να υπερασπιστώ το αίνιγμα. Εκείνοι πάντα ήταν έτοιμοι για την προδοσία. Τα […]