Πεζογραφήματα

Εκεί που περπατάω στη Δημοκρατίας, με σταματάει ένας κοντός με γυαλιά. Είναι γύρω στα σαράντα. Με κοιτάζει και χαμογελάει. Τον κοιτάζω κι εγώ. Δεν μιλάει. Προσπαθώ να θυμηθώ από πού τον ξέρω. «Πρωτοκκλήσι, κύριε Διοικητά, δεν με καταλάβατε;» μου λέει χτυπώντας με στον αγκώνα. «Αντωνίου!», λέω εγώ, χωρίς να μπορώ να κρύψω την έκπληξή μου. […]

«Να σου ζήσει»! της εύχονται όλοι, μα αυτή βιάζεται να το δει, να το κρατήσει στην αγκαλιά της. Είναι ευγενικοί, δεν είπαν λέξη για την εμφάνισή τουꞏ άλλωστε τα μωρά αλλάζουν, σε λίγες μέρες θα είναι αγνώριστο και ίσως τότε βρουν κάποια κοινά με τον πατέρα ή τη μάνα να σχολιάσουν. Υποψιάζονται πως κάτι κρύβεται […]

Βάλε μου λίγη μουσική. Κι αν όχι, τουλάχιστον γράψε μου μια αράδα λέξεις, χόρτασα από εικόνες και οθόνες. Να τις σεβαστείς, να τις διαβάζω, να μου ανοίγουν την πόρτα και να είσαι κήπος άγριος και άγαρμπος. Να χαμογελάω όσο θα πέφτω. Σε μια πραγματικότητα με τις εκκλησίες κλειστές, θα επιτρέπεται αναμφίβολα να ασπάζεσαι πίνακες στα […]

Οι μέρες κυλούσαν βαριά. Οι δείκτες στα δευτερόλεπτα του ρολογιού ακολουθούσαν μια πορεία αργή, σχεδόν βασανιστική.Οι μέρες ήταν ίδιες, σαν δύο σταγόνες νερό. Οι νύχτες ήταν πανομοιότυπες, σαν δίδυμα φεγγάρια. Οι αισθήσεις ήταν σε πλήρη ύφεση. Έβλεπε κάθε μέρα τα ίδια πράγματα. Άκουγε παρόμοιες ειδήσεις καθημερινά. Η γέυση των φαγητών της φαινόταν να μην αλλάζει. […]

Με το που γυρίζω από την άδεια, μου λέει ο Ζέκας: «Λίτσα, τα πράγματα ζόρισαν∙ τις δύο τις καινούργιες έπρεπε να τις απολύσω, οπότε θα καθαρίζεις και τους τρεις πάνω ορόφους της Γιούμπιτον και το συμβολαιογραφείο στον πρώτο. Η Μαρία θα κάνει τα υπόλοιπα». Κατάλαβες ο κύριος; Κατάλαβα, να λες. Τότε δεν αντέχω, «κύριε Τάσο» […]

 – Δεν μπορώ να κάνω τίποτα, της είπε και κοίταξε τον ουρανό. – Τα παρατάς; Τον ρώτησε και σηκώθηκε όρθια.  – Κάτσε σε παρακαλώ, της απάντησε κι εστίασε στα μάτια της. Εκείνη έκατσε δίπλα του στο παγκάκι κι αυτός άρχισε να την κοιτάζει για ώρες, από κείνες που μετρούν ως δευτερόλεπτα, αλλά είναι σαν να […]

Γράφω την τελευταία λέξη, τυλίγω το χαρτί με την αγαπημένη σου κορδέλα, το φιλώ δυο φορές και το αφήνω να πετάξει στον άνεμο. Ταξιδεύει για μέρες. Κάποιες φορές βρέχεται. Μετά στεγνώνει και ξαναβρέχεται. Ξέρεις πως είναι αυτά… Ανόητοι άνθρωποι –που δεν ερωτεύτηκαν ακόμη– το πατούν και το σκίζουν με τα παπούτσια τους. Οι λέξεις σβήνουν […]

Απ’ όλους τους θεούς τ’ ουρανού, της γης και του ερέβους, μόνο ο Χάροντας αδιαφορούσε για τις ρωγμές στους limites των Ρωμαίων. Δεν είχε ναούς αυτός με ιερείς, χρυσάφια και προσκυνητές να νοιαστεί, ούτε και οι καινούργιοι θεοί που έρχονταν απ’ την ανατολή διψασμένοι για εξουσία τον ανησυχούσαν. Μαθημένος αιώνες κι αιώνες σ’ αυτή τη […]

Εκκωφαντικά Εξώκειλα Σκόπευε να καταφέρει πολλά. Να ακούσει ιστορίες ανθρώπινες, και να τις μεταφέρει ατόφιες πλην ανάκατες, απρόσωπες, καθολικά πλεγμένες με δικές του ερασιτεχνικές κριτικές μουσικών κυκλοφοριών. Ήθελε να μεγαλώσει και να γίνει μπάρμαν. Η ζωή ωστόσο έχει άλλα σχέδια, και αυτός, αυτός δυστυχώς το συνειδητοποίησε νωρίς. Έκτοτε αγοράζει αδιάβροχα ημερολόγια και τα αφήνει να […]

Ο Οργανισμός Αστικών Συγκοινωνιών ανακοίνωσε την αλλαγή δρομολογίου για τη γραμμή 8, είδηση που προκάλεσε ρίγος στην Ελευθερία. Ήταν φυσικό∙ λεπτομέρειες από το δρομολόγιο που εκτελούνταν μέχρι τότε συγχωνεύονταν περιοδικά σε ένα φωτοβόλο επεισόδιο, τέτοιο που ουδέποτε υπήρξε, πείθοντάς την ωστόσο ότι τα πράγματα είχαν γίνει ακριβώς έτσι, ότι δηλαδή εκεί που περπατούσαν στην Όθωνος, […]