Πεζογραφήματα

Η τέχνη τους έπνεε τα λοίσθια. Ποιος μπορούσε να ξέρει το γιατί… Τόσων εκατοντάδων γενεών κριτική συσσώρευση και σύνθεση γνώσης από πεδία τόσο διαφορετικά όσο η χειρουργική και η ορυκτολογία, η μαιευτική, η νοσηλευτική, η κοπτοραπτική και η τέχνη του καμουφλάζ θα περνούσε στην αχρηστία και, μοιραία, στη λήθη. Να ‘ναι άραγε το τέλος η […]

Ξύνεται. Ασταμάτητα. Μια γλυκιά φαγούρα τον πελεκάει. Σε όλο το σώμα. Γλυκιά φαγούρα μέχρι να ματώσει, κάπως έτσι το έλεγαν σε ένα ιατρικό άρθρο. Από αυτά που του είπαν να μη διαβάζει, για να μην αγχωθεί κι άλλο. Το νευρικό του σύστημα χτύπησε κόκκινο και κάπου έπρεπε να κάνει επίθεση. Την πλήρωσε το καημένο το […]

(γράμμα από τον κύριο Α.) Φοβάμαι μήπως απόψε πεθάνω και ήθελα να γράψω. Μου λένε πως όταν γράφω είμαι καλύτερος άνθρωπος. Δεν είμαι τόσο θυμωμένος. Ίσως επειδή δε νιώθω τόσο μόνος. Είχα ένα πάθος παλιά. Τζόγος. Για την ακρίβεια ποτό και τζόγος. Άγριο πράγμα ο τζόγος. Με έκανε να νιώθω ζωντανός. Η γυναίκα μου έλεγε […]

Έβγαλε το κέικ aux amandes από το φούρνο. Ήταν έτοιμο. Το ακούμπησε στον πάγκο να κρυώσει. Δεν άντεξε και τσίμπησε ένα ξεροψημένο αμύγδαλο που προεξείχε. Νοστιμότατο. Θα έκοβε ένα κομμάτι αργότερα. Σε δέκα λεπτά. Έσκυψε και άρχισε να διαβάζει το αγαπημένο του κεφάλαιο για να περάσει πιο εύκολα η ώρα.  «Τους προσπέρασε μια παρέα από […]

Όπως συμβαίνει, συνήθως, σε περιπτώσεις παρόμοιες με τη δικιά μας, στην αρχή δεν υπάρχει τίποτα. Ανίδεοι εντελώς, με απουσία απτών τεκμηρίων, μελετημένοι ήδη από το σπίτι μας για την τέλεια προσωπική διαφήμιση, με μετριασμένο ενθουσιασμό και προσεκτική εξομολογητικότητα ξεκινάμε να ξεχειλώνουμε τα ενδύματα μας, να τα ξηλώνουμε δειλά, να μας απογυμνώνουμε κλωστή-κλωστή. Αφαιρούμε στρατηγικά τα […]

Μαμά… σήμερα δεν ήμουν καλό κορίτσι. Τράβηξα τα μαλλιά της Χριστίνας. -Δεν πειράζει μωρό μου. Κατάλαβες το λάθος σου; Αυτό μετράει. Σ’ αγαπάω. -Μαμά… σήμερα έκλεψα ένα ροζ, λούτρινο αρκουδάκι από το μαγαζί της κυρίας Σούλας. -Το χρειαζόσουν πραγματικά; Θα σου αγόραζα εγώ αν το ζητούσες. Σ’ αγαπάω. -Μαμά… σήμερα αντέγραψα στο διαγώνισμα και με […]

Η ζωή σε περιβάλλει από παντού. Έρχεται αθόρυβα να φωτίσει τα πιο βαθιά σου σκοτάδια και να διακωμωδήσει τους πιο παράλογους φόβους σου. Δεν ζητά την άδειά σου — σε περιμένει. Και όταν λυγίσεις, βρίσκεται εκεί, μέσα από τον πιο απλό και ταπεινό τρόπο, για να σου προσφέρει τα ισχυρότερα μαθήματα. Η εναλλαγή των εποχών, […]

Ευτυχώς τους είδε από μακριά. Έτρεχαν πάνω κάτω στην Εθνική οδό, γύρω από το πλαγιασμένο φορτηγό.  Πολλά αυτοκίνητα ήταν παρκαρισμένα και στα δύο ρεύματα και άνθρωποι πηγαινοέρχονταν κάνοντας σήματα με το χέρι να σταματήσουν τους διερχόμενους. Έκοψε ταχύτητα. Πλησιάζοντας άρχισε να ξεχωρίζει χαρακτηριστικά και εκφράσεις. Αλλά και κάτι άλλο. Ζώα έτρεχαν. Γουρούνια και γουρουνάκια.  Άλλα […]

Μεγαλώσαμε ρε φίλε πια… Θυμάσαι τα πυκνά συρματοπλέγματα; Τα αγωνιώδη λαχανιάσματα διωγμών. Την μυρωδιά στις ταράτσες από τα απλωμένα ρούχα; Την πλατεία με τις κούνιες όταν έβρεχε; Τον Οικτίρμονα και Ελεήμονα Κύριο; Είναι πάντα υγρή αυτή η πλατεία. Ακόμη και όταν δεν έχει βρέξει ξεφεύγει το νερό από το παλιό σιντριβάνι και με τα βήματα […]

Κάποιοι, με καλή ίσως πρόθεση αλλά χωρίς να τον ρωτήσουν, χάραξαν στο σοβά του μισογκρεμισμένου τοίχου πίσω από την περίφραξη του Αρχαίου Θεάτρου, το πρόσωπό του να κοιτά στοχαστικά, απέναντι απ’ τον στενό πεζόδρομο, τους θαμώνες της “Κλίμακος” καθώς πίνουν τον πρωινό τους φρέντο ή το βραδινό μοχίτο. Είναι όμως τέτοιο το ρεπερτόριο του καφέ-μπαρ […]