«Να πίνεις τσάι και, στο μεταξύ, να σβήνει η ζωή σου, όπως συμβαίνει με τους ήρωες του Τσέχωφ». Με αυτά τα λόγια αρχίζει μια εκδοχή του τέλους στο «Ό,τι περιγράφω με περιγράφει». Όταν γνώρισα τον Αργύρη Χιόνη, ένα βράδυ που μας άφησε η Βάσω Κυριαζάκου μόνους στην αυλή των Εκδόσεων Γαβριηλίδη να συζητάμε, ένιωσα το […]
Άρθρα
Ξένια Πολίτη | Aποχαιρετισμός στην Dickinson υπό καθαγιασμένο δόλο
-Yours till death – Judah- -I must wait a few days before seeing you. You are too momentous; but remember it is idolatry, not indifference- – I will never sell you for a piece of silver. I’ll buy you back with red drops, when you go away. I’ll keep you in a casket […]
Ξένια Πολίτη | Μια μαρμαρυγή στον αισθησιασμό του Καβάφη
Ο Αισθησιασμός του Καβάφη πάει πολύ πιο πέρα από τη λαγνεία, πολύ πιο πέρα από την κάθε εποχή. Διαβάζει κανείς λόγου χάρη το «ΜΙΣΗ ΩΡΑ» όπου χωρίς πολυτονικό και την αγαπημένη μας «διάλεκτο», θαρρεί πως γράφτηκε σήμερα. Θα μπορούσε να το… εκφέρει από μέσα του και «μὲ πολλὴν ὑπόληψι» δηλαδή, ένας χρόνιος πότης, διακριτικά, σε […]
Ξένια Πολίτη | Αναφορά νεάνιδος στον Heiner Müller
ΔΕΚΑΕΦΤΑ ΧΡΟΝΩ ΚΟΡΙΤΣΙ ΧΟΡΕΥΕΙ ΧΟΡΕΥΩ ΞΕΦΡΕΝΟ ΡΟΚ ΣΤΟ ΕΡΗΜΟ ΠΛΕΟΝ ΑΚΡΟΓΥΑΛΙ Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΩΡΑΙΑ ΔΕΝ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ ΤΑ ΠΑΧΙΑ ΒΟΤΣΑΛΑ ΓΑΜΩΤΟ ΚΡΟΤΑΛΙΖΟΥΝ ΒΡΕΓΜΕΝΑ ΠΙΟ ΜΟΥΝΤΑ Η’ ΠΙΟ ΣΤΡΙΓΚΑ ΑΠΟ Τ’ ΑΚΟΥΣΤΙΚΑ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΑ ΟΛΟ ΧΑΝΕΙ ΡΥΘΜΟ ΠΙΟ ΔΥΣΚΟΛΑ ΤΑ ΠΕΛΜΑΤΑ ΣΗΚΩΝΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΧΟΝΤΡΟ ΒΟΤΣΑΛΟ ΚΟΥΡΑΖΟΝΤΑΙ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΕΧΕΙ ΚΙ ΑΛΛΟ ΛΙΓΟ ΚΟΥΡΑΖΕΤΑΙ ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ […]
Αλέξανδρος Αδαμόπουλος | Ο Μάνος Χατζιδάκις για τον Γιάννη Χρήστου
Χειμώνας τού 1984. Ένα βράδυ, μαζί με τη γυναίκα μου, τότε, έχουμε απλωμένες στο πάτωμα όλες τις μεσημεριανές εφημερίδες και τις διαβάζουμε προσεχτικά, συγκρίνοντας τις διάφορες δημοσιεύσεις για το ίδιο θέμα· σχετικά με τον πατέρα της. Κάθε μια με τον τρόπο της, όλες κάτι γράψανε· και γράψανε καλά. Δεν το περιμέναμε· γιατί όπως και να […]
Ξένια Πολίτη | Φοίβος και Βάκχος μιας ερωμένης
Τα ερωτικά ποιήματα δε μένουν στο συρτάρι, στο αρχείο· τα γράμματα μπορεί, τα ποιήματα, φρονούμε, όχι. Δε γνωρίζω εάν μερικοί από εμάς είναι ικανοί για ένα άλλο είδος ποίησης. Αυτό που ξέρω σίγουρα, είναι πως ο Άλλος ήταν πάντα παρών· κι αν κάποτε δεν έγινε μέλλων, δεν έχει μεγάλη σημασία, διότι εσύ, μπορεί να ζεις για […]
Αλέξανδρος Αδαμόπουλος | Ο κύκλος που δεν κλείνει
Ο κύκλος που δεν κλείνει (Στο συλλογικό· ‘Για μια επέτειο’) «20 Ιουλίου 1974. Σήμερα ενηλικιώνομαι. Εισβολή στην Κύπρο. Γενική επιστράτευση.» Τότε άρχισε το πάρτι. Πάνε πια πάνω από σαράντα χρόνια από τότε που, μόλις μας τηλεφώνησαν -στις 23- τη λύση απ’ έξω κι όλα είχαν συμφωνηθεί· χωρίς να ξέρουμε πώς και τι, […]