Το Νορβηγικό τοπίο γράφτηκε εξ ολοκλήρου μέσα σε ένα καλοκαίρι. Θυμάμαι πόσο αφοσιωμένος σ’ αυτό ήμουν τότε· οι λέξεις έπρεπε να αποδίδουν σωστά το νόημα που ήθελα να περάσω, ταυτόχρονα όμως, ήθελα να αφήσω τους αναγνώστες να μαντέψουν τι κρύβεται, μέσα σε αυτό το παράξενα ασφυκτικό σύμπαν που δημιούργησα.
Γράφοντας αυτό το βιβλίο, ένιωσα από μέσα να μου να φεύγει ένα βάρος, το βάρος της μνήμης. Δεν είναι πάντα εύκολο να θυμάσαι: γύρω από αυτό έπλεξα τους χαρακτήρες μου και τους τοποθέτησα σε έναν τόπο ψυχρό και άψυχο, ο οποίος συνομιλεί με τη ποπ μουσική της δεκαετίας του ’80 και έχει μοτίβα σχεδόν τελετουργικά.
ΠΡΟΟΙΜΙΟ | ΑΡΧΑΙΑ ΓΛΩΣΣΑ
Πέθανε εκείνο που θα μπορούσε
να μετατρέψει τα χιονισμένα σπίτια
σε καταπράσινες αυλές.
Μαμά, τα έκανα όλα λάθος
με τον σωστό τρόπο.
Από τον αχυρώνα στο ποτάμι,
από το ποτάμι στο βάθος
ενός σκοταδιού έμαθα να μιλάω.
Η γλώσσα ξέρει τα απαγορευμένα σημεία
πού πρέπει να κρύβονται
και ο παγετώνας ξέρει τις κραυγές μου
και τις μεταφράζει κάθε βράδυ —
κάθε, μα κάθε βράδυ.
Ολοκληρώνοντας τη συγγραφή αυτού του βιβλίου, συνειδητοποίησα ότι η δύναμη του να ξεχνάς σε κάνει τον πιο άτρωτο και ευτυχισμένο άνθρωπο. Και έτσι, άφησα το χιόνι να σκεπάσει τις πληγές και τη μοναξιά όλων εκείνων που έχουν μάθει να κολυμπάνε στο σκοτάδι.