Η Αφοδράριστη γραφή είναι συλλογή από ποιήματά μου, χωρίς χρονικό προσδιορισμό. Με την ποίηση συναντήθηκα στα νεανικά μου βήματα και το βιβλίο αποτελείται από ποιήματα γεννημένα σε προηγούμενα χρόνια και από ποιήματα πρόσφατα. Τα «παλαιότερα», του συρταριού, έχουν υποστεί τη βάσανο μιας συχνής και ώριμης επεξεργασίας, έως την τελική πτώση τους κάτω από το μηχάνημα εκτύπωσης. Τα ποιήματα αποτελούνται από στίχους διάφανους, χωρίς εξωραϊσμούς και φίλτρα, πρόθυμους να εκτεθούν στο διεισδυτικό βλέμμα του αναγνώστη. Έτσι, χωρίς φόδρα, χωρίς μυστικά, φέρνουν στην επιφάνεια έναν κόσμο εσώτερο που λειτουργεί αυτόνομος στα βαθύτερα πεδία του εαυτού μου. Τα ποιήματα κάνουν βουτιά σε εμπειρίες, σε μνήμες, σε αναμνήσεις, σε πρόσωπα και καταστάσεις, σε έρωτες, σε ιδανικά, σε αγώνες κερδισμένους και χαμένους. Σκαλίζουν ό,τι με τάξη έχω αποθηκεύσει, δημιουργούνται και επιβιώνουν, αυτά ολοκληρωμένα και αλώβητα, εγώ, κατακερματισμένη. Η προσπάθεια της συρραφής μου επιχειρείται μέσα από ένα νέο κύκλο δημιουργίας. Δυνατό στοιχείο στη διαδικασία αυτή, το πλούσιο και πολύτιμο υλικό που έχει προκύψει από τη φιλαναγνωσία, με την οποία συναντήθηκα πολύ νωρίς, στα 15 μου και συμπορευόμαστε μέχρι σήμερα.
Κομμάτια τσιμέντο
Από μικρός, δούλευε οικοδόμος.
Τούβλο και λάσπη η μέρα του
τούβλο και λάσπη η ζωή του.
Με τα χρόνια, το σώμα του έγινε κτίριο,
όχι πολυτελείας, απλή κατασκευή.
Κάθε όργανο απέκτησε ένα χώρο,
το κεφάλι, μέσα σε γκαζοτενεκέ∙
δεν έφταναν οι όροι δόμησης.
Τώρα, τα βράδια, όταν ξαπλώνει,
Κομμάτια τσιμέντο πέφτει στο πάτωμα
η ψυχή του.