[Λουίζα, μουγκή σε πλανόδιο τσίρκο. Βρισκόμαστε στον χώρο της πρόβας. Λίγο χώμα κάτω και τίποτε. Οι τροβαδούροι δοκιμάζουν να συγχρονιστούν και ο μαέστρος επαναλαμβάνει κάτι δυσδιάκριτο, υστερικά. Κάποιος χτυπά το μπαστούνι του στο σανίδι. Η μουγκή τινάζεται. Ο κύριος λέγεται απλά κύριος δίχως τίποτε άλλο επίσης. Μιλά)
Κύριος: [θυμωμένα, ειρωνικά] Άμα το πιάσετε έτσι!
Κάποιος άλλος: Πώς να το πιάσουμε δηλαδή;
Κύριος: Σφιχτά! Όλο ρουμπάτο, ρουμπάτο, ρουμπάτο! Σκοτίστηκα!
Κάποιος άλλος : (μόνο φωνές ξεχωρίζουν από τις φιγούρες της σκηνής) Μα εσείς μας είπατε…
Κύριος: Εγώ; Εγώ σας είπα να ακολουθήσετε πιστά τις οδηγίες και εσείς την κρίσιμη στιγμή λύσατε κάβους και αποχαιρετιστήκατε. Μα πώς τολμάτε!
Κάποιος άλλος: Οι τροβαδούροι! Εμπρός!
Κύριος: Εγώ! Τροβαδούροι; Εμπρός, μαρς! (προς τον άλλον) Και όσο για εσάς, να πληρωθείτε και να μας αδειάσετε την γωνιά αν αμφισβητείτε τον μαέστρο. Ξέρετε τι είπαν για εκείνον στην Βενέτσια;
Κάποιος άλλος: Κάτω η Βενέτσια!
Κάποιος άλλος: Πάψε ηλίθιε! Θα τον θυμώσεις!
Κάποιος άλλος: Και άμα;
Κύριος: Βγείτε εμπρός! Βγείτε!
Κάποιος άλλος: Είμαστε εσωτερικού χώρου ορχήστρα κύριε! Λυπηθείτε μας, τα κρύα θα μας σφίξουν τόσο τις χορδές που όλα θα σπάσουν.
Κύριος: Καλώς. Δεκτό. Εσύ;
Μουγκή:…
Κύριος: Εσύ είσαι μουγκή, μου κάνεις!
Κάποιος άλλος: Πώς;
Κάποιος άλλος: Τρελός είναι! Βρε, είναι μουγκή!
Κύριος: Αλήθεια;
Κάποιος άλλος: Θα σου λέγαμε ψέματα;
Κύριος: (στην μουγκή) Φύγε κορίτσι, φύγε, τροβαδούροι!
[Την αρπάζουν οι παλιάτσοι και την σέρνουν έξω. Εκείνη αντιστέκεται, βγάζει μια κραυγή, μια θεία μελωδία, όλα τα πουλιά της νύχτας σωπαίνουν, όλοι οι μύθοι τελειώνουν με ένα σκίρτημα της φωνής της. Ο μαέστρος διατάσσει ησυχία. Η καρδιά του πονά. Η μουγκή τραγουδάει, ο κύριος σπαράζει.)
Κάποιος άλλος: Είναι μαλθακός λέμε ο άνθρωπος! Δεν έχει τσαγανό!
Κάποιος άλλος: Ορμάτε ρε!
Κάποιος άλλος: Καλά λέει!
[Και ο κύριος πέφτει σε τρεις άγριους λύκους που του ξεσκίζουν την ψυχή. Καληνύχτα σας]
*ο ρυθμός πρέπει να είναι καταιγιστικός, αλλιώς πάει περίπατο ο παράγων χρόνος.
*κάθε φορά φωτίζεται ένας διαφορετικός «κάποιος άλλος», ίσως με την γοητεία του καθρέφτη ή με την χρήση μέσων τεχνικών που πλέον αφθονούν και χαρίζουν υπέροχες σκηνογραφίες.
*το στενό μου δεν είναι γαλάζιο και κοιμάται, όπως παιδί, αδειανό από τον κόσμο.
Απόστολος Θηβαίος
