Πάλι μίλαγα
Πάλι χαμογέλαγα
Πάλι σταύρωνα τα πόδια μου σε κοινή θέα
Πάλι έφταιγα.
Η κάφτρα του τσιγάρου σου, πάνω στο χέρι μου
«Κατά λάθος σ΄έκαψα», είπες
Και εγώ σε πίστεψα.
Γυρίσαμε σπίτι μας,
στο δρόμο έτρεχες, δε μου μιλούσες
Σου χα πει ότι φοβάμαι την ταχύτητα
Μπορεί και να το ξέχασες
Έκλεισες την πόρτα δυνατά
το κλειδί γύρισε δυο φορές.
Κι όμως, μέσα ήταν ο κίνδυνος.
Το θυμωμένο χέρι σου με έσπρωξε
Σκισμένα κομμάτια υφάσματος στο πάτωμα η κοντή λευκή φούστα μου
Δεν έπρεπε να τη φορέσω
και ο πατέρας μου θύμωνε με αυτές
πόλεμος ξέσπαγε σπίτι.
Στην αρχή μίλαγα
Ύστερα ψέλλιζα
Το ένα μου μάτι μπλε
ένα κουβάρι το κορμί μου
ξεχωρίζω μόνο τα πόδια σου
εναλλάξ πάνω μου.
Μου πες πως μ΄αγαπούσες,
και ο πατέρας μ΄αγαπούσε
Μπορεί αύριο να φορέσω παντελόνι
Μπορεί και να πεθάνω.
Η Ρένα Λασπίτη γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε Εμπορία και Διαφήμιση στο ΑΤΕΙ Αθηνών και Διοίκηση Επιχειρήσεων στο Bournemouth University. Εργάστηκε πέντε χρόνια στη διαφήμιση ως κειμενογράφος και μετά στο χώρο των Τραπεζών όπου βρίσκεται μέχρι και σήμερα. Είναι μεταπτυχιακή φοιτήτρια στο πρόγραμμα «Δημιουργικής Γραφής» στο ΕΑΠ, ποιήματα και διηγήματά της έχουν δημοσιευτεί σε διαδικτυακά λογοτεχνικά περιοδικά, καθώς και κάποια από αυτά έχουν διακριθεί και συμπεριληφθεί σε συλλογικά έργα από τις εκδόσεις «Παράξενες Μέρες», «Eyelands» και «Παρατηρητής της Θράκης».
