ΕΚΔΟΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ-ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2021
ΕΤΟΙΜΑΖΟΝΤΑΙ
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
- Μαρία Στασινοπούλου, Ασκήσεις αντοχής στον χρόνο (μικρά πεζά)
ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ
Η Μαρία Στασινοπούλου, παρατηρώντας τη ζωή που περνά, εστιάζοντας στο απλό και στο αλλότριο και συνδυάζοντας τη φαντασία με την πραγματικότητα, επιχειρεί να ξορκίσει την αδυσώπητη κοινή μοίρα. Για να το πετύχει αυτό επιστρατεύει πότε το χιούμορ, πότε την ειρωνεία και πότε τη διακωμώδηση, αφαιρώντας οτιδήποτε περιττό, χρησιμοποιώντας λόγο κοφτό και σύντομο.
- Άννα Γρίβα, Τα ζώα θεοί (διηγήματα)
ΥΠΟ ΕΚΔΟΣΗ
Στις είκοσι μία ιστορίες του βιβλίου τα μυστηριώδη βουνά, οι μαγεμένες θάλασσες και οι καταραμένοι εραστές συνυπάρχουν με νεαρούς αυτόχειρες, στοιχειωμένους στρατιώτες και ματωμένα κορίτσια. Μα πίσω απ’ όλα αναδύεται πάντοτε ο πόθος για την ομορφιά και την αιωνιότητα, εκεί όπου οδηγούν υπαινικτικά τα ζώα του βιβλίου. Κι όταν δεν υπάρχουν ζώα, είναι οι άνθρωποι που παίρνουν τη θέση τους, θηρευτές ή θηράματα, όπως συμβαίνει πάντοτε μέσα στους κύκλους της ιστορίας.
- Μιχάλης Μακρόπουλος, Ελένη Κοφτερού, Άρης (μυθιστόρημα)
Ένας άποικος στον Άρη επικοινωνεί με τη σύντροφό του στη Γη· τα μηνύματά τους είναι ύμνος στη ζωή και συνάμα βύθιση στη μοναξιά, καθώς εκείνος χάνεται όλο και πιο πολύ στην ερημιά του πλανήτη ενώ αυτή νιώθει να τον χάνει. Η δική του φωνή (του πεζογράφου Μιχάλη Μακρόπουλου) και η δική της (της ποιήτριας Ελένης Κοφτερού) συνομιλούν και αλληλοσυμπληρώνονται σ’ ένα ξεχωριστό αφήγημα, ποιητικό και στοχαστικό.
- Δήμητρα Λουκά, Η Μούτα και άλλα διηγήματα (διηγήματα)
Δεκαπέντε χαμηλότονες ιστορίες προσεγγίζουν την ανθρώπινη ύπαρξη μέσα από τον λόγο της σιωπής: ο βουβός πόνος της απώλειας, οι βάναυσες εμπειρίες που καταδικάζουν το θύμα σε αιώνια σιωπή, η σιωπή ως προστασία από την κοινωνική διαπόμπευση, οι βίαιες πράξεις που ξεπηδούν μέσα από μια χρόνια επιβεβλημένη σιωπή, τα ένοχα οικογενειακά μυστικά που βαραίνουν την επόμενη γενιά, η σιωπή του θανάτου, της τρέλας, της γραφής. Δεκαπέντε διηγήματα που μιλούν για την τόλμη ή την ατολμία της σιωπής.
- Γιώργος Αλισάνογλου, Κυψέλες (ποίηση)
- Γιώργης Μανουσάκης, Τα Ποιήματα 1967-2007
Τόμος Α΄. Οι δημοσιευμένες συλλογές
(φιλολογική επιμέλεια: Αγγελική Καραθανάση-Μανουσάκη)
ΜΕΤΑΦΡΑΣΜΕΝΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
- Φραντς Κάφκα, Γιοζεφίνε η αοιδός και άλλα διηγήματα, μετάφραση: Μαργαρίτα Ζαχαριάδου, επίμετρο: Κατερίνα Καρακάση
- Άρνο Σμιτ, Μαύροι καθρέφτες, μετάφραση – επίμετρο: Γιάννης Κοιλής (μυθιστόρημα)
Στο πρώτο μέρος των Μαύρων καθρεφτών (1951) ο αφηγητής διασχίζει με το ποδήλατό του χωριά της Κάτω Σαξονίας και περιγράφει έναν κόσμο δίχως ανθρώπους – έχει προηγηθεί ο Τρίτος Παγκόσμιος πόλεμος. Σαν νέος Ροβινσώνας κατασκευάζει ένα σπίτι και οργανώνει την καθημερινή ζωή του. Συχνά ο αφηγητής, χαρακτηριστικός τύπος μισανθρώπου, εκδηλώνει με κάθε τρόπο την απέχθειά του για τον πολιτισμό που χάθηκε. Η ερωτική του ιστορία με μια ακόμη επιζήσασα δεν έχει ευτυχές τέλος· παρά τις στιγμές χαράς και ερωτικής ευωχίας ανάμεσά τους, η κοπέλα αποφασίζει να συνεχίσει το ταξίδι της και να εγκαταλείψει τον τελευταίο άνθρωπο.
Χάρη στο στοχαστικό στοιχείο αλλά και τη μορφολογική τόλμη της γραφής του –το μυθιστόρημα συνδυάζει την περιπλάνηση και ένα εντελώς ιδιαίτερο λεξιλόγιο με στοχασμούς για το τέλος του πολιτισμού– ο Σμιτ έχει κατακτήσει μια ξεχωριστή θέση στην ιστορία της νεωτερικής γερμανικής λογοτεχνίας. Δεν είναι τυχαίο ότι τον συνέκριναν με τον Τζαίημς Τζόυς, τον Χανς Χέννυ Γιαν και τον Άλφρεντ Ντέμπλιν.
- Παουλίνα Φλόρες, Τι ντροπή, μετάφραση: Ματθίλδη Σιμχά (διηγήματα) – ΒΡΑΒΕΙΟ ΜΠΟΛΑΝΙΟ 2014 ΓΙΑ ΤΟ ΟΜΩΝΥΜΟ ΔΙΗΓΗΜΑ
Στο πρώτο της βιβλίο, μια συλλογή εννέα διηγημάτων (2015), η Φλόρες περιγράφει τη σύγχρονη ζωή στη Χιλή: σχέδια για επανάσταση σιγοβράζουν σε παραθαλάσσιες πόλεις βυθισμένες στη φτώχεια· διαμερίσματα κατοικούνται από δεσποτικές μητέρες, από αδιάκριτους γείτονες, από γυναίκες που πενθούν τον χαμένο έρωτά τους· άντρες χάνουν τη δουλειά τους και στη συνέχεια βλέπουν τα εύθραυστα θεμέλια της οικογένειάς τους να καταρρέουν· εραστές ψάχνουν τους λόγους που τους οδήγησαν στον χωρισμό· τα σκαλιά της βιβλιοθήκης οδηγούν τους μαθητές στη λογοτεχνία, αλλά παράλληλα ανοίγουν τον δρόμο για συναντήσεις και με άλλες μορφές τέχνης: την αποπλάνηση, την αυταπάτη, την αυτοκαταστροφή.
