Τώρα ο χρόνος γίνεται σκιά μου.
Χωρίς να ξαποστάσω ούτε στιγμή τον σέρνω απ’ άκρη σ’ άκρη.
Κοιτάζοντας πάντα με κλεφτές ματιές τους ασυγκράτητα θορυβώδεις δείκτες του.
Σαν καθρέφτης των στιγμών μου, τον πιο κρυφών μου μυστικών, πορεύεται πλάι μου,
σώμα απ’ το σώμα μου.
Σαν πιστός στρατιώτης κάποιας άνωθεν εντολής με προφυλάσσει
Αγκαλιάζοντας με γύρω απ’ τα χαλάσματα μου όλο και πιο σφιχτά.
Πρόχειρες στιγμές που ορθώθηκαν.
Μα τελικά δεν άντεξαν.
Συνεχίζω πιο άδειος και αυτός ξεθυμαίνει
Γίνεται ανάλαφρος και δεν με κουράζει.
Οι δείκτες του πλέον, σαν απόηχος από κάποια γιορτή, μιας παλιάς υποχρέωσης,
με κουρασμένους καλεσμένους.
Εγώ πάντα εδώ ,αυτός πάντα δίπλα μου σιωπηλός.
Άσε με να πω, πως νίκησα.
Ο Αναστάσιος Δελλαπόρτας γεννήθηκε το 1984 στην Αθήνα. Κατάγεται από την Ομηρική Ιθάκη, τόπο έμπνευσης για εκείνον. Από μικρή ηλικία θυμάται τον εαυτό του να γράφει στοίχους. Έχει σπουδάσει Μουσική τεχνολογία, ηχοληψία και Ναυτιλιακά. Το 2018 βραβεύτηκε με 2ο έπαινο στον 1ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ποίησης «ΚΕΦΑΛΟΣ». Ποιήματα και κείμενα του έχουν δημοσιευτεί σε έντυπα και διαδικτυακά λογοτεχνικά περιοδικά.
