Στὴν Κόψη τοῦ Χρόνου
Εἴμαστε οἱ blade runners τοῦ νευρικοῦ συστήματος / Ἡ μάσκα εἷναι ὁ Θρίαμβος τοῦ Βλέμματος / Τὸ χαμόγελο ἀνεβαίνει πίστα / Φτάνει στὰ μάτια / Τὰ θωπεύει & τὰ ὀμορφαίνει / Καθὼς ζοῦμε πιὰ / Σ᾽ ἕναν Θόλο Θάλπους / Καθὼς ζοῦμε πιὰ / Στὸ ἠχητικὸ σύστημα τῶν Can / Καθὼς ζοῦμε πιὰ στὴν Ἐπικράτεια τῶν Ἀναφορῶν μας / Στὴ Λαγνεία τῶν Ἐρειπίων τώρα
Πόσο καλά μᾶς τρατάρουνε / Τῆς Μουσικῆς οἱ Βετεράνοι / Καὶ τῆς Ποίησης / Handke Cale DeLillo Eno Dylan / Εἴμαστε τὸ Νίτρο (ἐγὼ) & ἡ Γλυκερίνη (ἐκείνη ἡ Γυναίκα ποὺ Ἐγκαινιάζει Δεκαετίες Πάθους & Δημιουργικότητας) / Αιώνιοι τῆς Τέχνης lovers / Δισέγγονα τοῦ Μπακούνιν / Τοῦ Μπέρχαρντ ἀνιψούδια
Λέμε καὶ ξαναλέμε / Μὲς στὰ χαλάσματα μιᾶς βομβαρδισμένης ένδοχώρας / ῾῾Κύλησε ὁ τέντζερης καὶ βρῆκε τὸ καπάκι᾽᾽/ Λέμε καὶ ξαναλέμε / Μὲς στὸ φᾶος τὸ ἑωθινὸ / ῾῾Κάνουμε σκέιτ στὴν Κόψη τοῦ Χρόνου᾽᾽ / Ναί! / Οἱ blade runners εἴμαστε / Στὶς ἀνεμόδαρτες στέγες κάθε μεγαλούπολης τῆς Γηραιᾶς Ἠπείρου / Μιὰ τσογλαναρία πολυτελείας / De luxe πλάνητες
Συστήνουμε μὲ πάθος / Στὸ Sublime τὸ Χθαμαλὸ / Ἰχνηλατοῦμε στὶς άλέες τῆς Ἄδολης Συντάραξης / Αὐτῆς τῆς Πρωτεύουσας τῶν Νήσων τῶν Ἔνυλων Ὀνείρων / Τρεφόμαστε μὲ μπάμιες σὲ κονσέρβα / Γιὰ νὰ τιμήσουμε τοὺς ἀνεκτίμητους Can / Τὰ ἡλιοβασιλέματα βουρκώνουμε / Σὲ κανέναν δὲν ἐπιτρέψαμε / Νὰ μᾶς στερήσει τὴ χρήση / Παιδιάστικων ὑποκοριστικῶν
Ὁ Thurston Moore ἱερουργεῖ / Διδάσκει πῶς ἐργάζονται οἱ Ὀνειροπόλοι / Ἐμμένουμε στὶς ἔμμονες ἐμμονές μας / Διάκονοι, ἐμεῖς, τῶν προσηλώσεών μας / Ἐγείρουμε ἕνα ἄγαλμα γιὰ τὴν Τζέσικα Ράμπιτ / Φιλοτεχνοῦμε τὸν ἀδριάντα τῆς Μπέττυ Μπουπ / Φορᾶμε τὴν τραγιάσκα μας άνάποδα / Στὰ χέρια μας, τοῦ Μπόρχες τὸ μπαστούνι / Πάντα στὸ μπαρὸκ σιμὰ
Εἴμαστε ἡ Τιτίκα & ὁ Μάριος / Εἴμαστε ὁ Τζώννυ & ἡ Τζίνα / Εἴμαστε ἡ Μπόννυ & ὁ Κλάιντ / Εἴμαστε ἡ Βέρα & ὁ Βλάντιμιρ / Μᾶς βάφτισαν στὸ ρούμι / & στὴ θαλπερὴ ὑγρασία τοῦ Παπαδιαμάντη / ῾῾Ἔρχομαι πάντα νὰ Σὲ συναντήσω στὰ Πέρατα τοῦ Χρόνου᾽᾽ / Σμίγουμε στὴ Φωτεινὴ Γωνιὰ τῆς Ἀνταρσίας / Φιλιόμαστε στοῦ αἰώνα τὴν ἀχλὺ
Τὰ δάχτυλά Σου εἶναι τὸ ροζάριό μου / Τὰ μάγουλά Σου εἶναι τ᾽ ἀμπελοχώραφά μου / Ἡ φωνή Σου εἶναι τὸ Σπαθὶ Κατάνα / Τὸ βλέμμα Σου εἶναι ἡ τορπίλη ποὺ βυθίζει / Ὅλα τὰ θωρηκτὰ τῆς εὐτέλειας / Τὸ δάκρυ Σου εἶναι τὸ διαμάντι τῆς συγκίνησης / Οἱ γάμπες Σου εἶναι οἱ ἀτραποὶ πρὸς τὴν Κοιλάδα μὲ τοὺς Ροδῶνες
Γιῶργος-Ἴκαρος Μπαμπασάκης
Ἐρωτευμένη Κυψέλη, Παρασκευὴ & 13, 2020
Ο Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης (Απρίλιος 1960) είναι συγγραφέας και σιτυασιονιστής.
