Μινώταυρος που καταβροχθίζει τους κατοίκους όλου του κόσμου, δεν είναι άλλος από την ανία.
Ο Γιώργος – Ίκαρος Μπαμπασάκης τον έχει νικήσει χρόνια αυτόν τον Μινώταυρο που γυροφέρμει σε όλους τους άχαρους και άσχημους δρόμους.
Δεν χρειάστηκε ποτέ κανένα μίτο, διότι ξέρει ότι ποτέ δεν θα στρέψει τα νώτα του στη θάλασσα για να χτιστεί γύρω από τον άξονα της πόλης, όπως κάνουν πολλοί γυμνοσάλιαγκες.
Τα ‘Συλλαλητήρια στο Δωμάτιο μου’ είναι η δική του πανούκλα πάνω στους γυμνοσάλιαγκες αυτής της πόλης.
Ο Ίκαρος γνωρίζει ότι αυτό που μας κάνει να δενόμαστε και να ενδιαφερόμαστε για κάτι που δεν έχει να προσφέρει τίποτα, είναι η ανθρώπινη ύπαρξη. Αυτή και μόνο.
Γνωρίζει ακόμη ότι αυτό το κενό, αυτή η ασχήμια της ανίας έχει γοητεία, αλλά την καταπολεμάει κάτω από έναν ανελέητο και θεσπέσιο ουρανό (Θυμάστε το εξώφυλλο του Infinite Jest του David Foster Wallace;)
Η ανθρώπινη ύπαρξη, παντού αποτελεί και μια πατρίδα με χίλιες πρωτεύουσες.
Οι χίλιες πρωτεύουσες του Ίκαρου έχουν τα ονόματα όλων των φίλων, των γυναικών, των ηρώων και των υποψηφίων ηρώων που έχουν περάσει από την ζωή του. Πολλοί από αυτούς απόντες πια.
Η απουσία προϋποθέτει μια παρουσία.
Οι απόντες είναι πάντα παρόντες στη μνήμη μας.
Ο Ίκαρος μ’ αυτό το βιβλίο δείχνει να είναι παρών στον απόντα και μετριέται με απίστευτη ακρίβεια χρόνου που τους περιζώνει όλους από παντού.
Απόντες και παρόντες το ίδιο πράγμα.
Ο φίλος μου ο Ίκαρος γνωρίζει από μαύρες τρύπες.Δεν πρόκειται να τον καταπιεί καμια ιστορία, διότι έχει την ικανότητα να μηδενίζει τον χρόνο.
Είναι Einbahnstraße.
