Λικνίζεται η σαγήνη εμπρός στο μυτερό σου βλέμμα
Σκίζεις τη σάρκα που σβήνει τη λήθη
Επτά παραπετάσματα δε σε τυλίγουν
Στης έκστασης την κάψα τα χείλη σου στάζουν φαρμακερή λάβα
Ω, Εσύ!
Ονειρικέ, Άγιε, Αγιασμένε
Είν´ τα ξανθά μαλλιά σου σχοινιά που δένονται οι επιθυμίες
Αχ το λαμπρό κεφάλι σου πόσο απαλά θα το προσφέρουν στα τυχερά μου πόδια
Ένα χορό ψυχρό για να χορέψω
Στην εκπνοή τα’ Αυγούστου να καρφώνεις την τελευταία σου Ανατολή
Η Μαρία Δημητρίου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και μεγάλωσε στον Πειραιά. Σπούδασε Επόπτης Δημόσιας Υγείας στην Αθήνα και Ιατρική στην Αλεξανδρούπολη. Ζει και εργάζεται ως Ιατρός Βιοπαθολόγος σε νοσοκομείο του Πειραιά.
