Κάποτε νικήσαμε τον χώρο και τον χρόνο
με μια ταύτιση
ένα κοινό ποτήρι
ξέμπλεκα μαλλιά
και πόδια γυμνά
αναρριχώμενα φυτά
Εξόριστοι από το απέραντο σημείο μας
αναρρώνουμε από τότε
από Το Φιλί
το τριαντάφυλλο
την ζάχαρη και το αλάτι
και το δωμάτιο που τρίζει ακόμα
πεινάμε πάντα για τα ασύνορα δικά μας
τα μικρά τεράστια θέλω
και όλα τα ψιθυριστά που παρακούσαμε
τις άγριες λεπτομέρειες της ζωής
τρυφεροί σαν παιδιά
θα νικήσουμε ξανά
Παιδί του Ιουνίου, κυριολεκτικά και όσο μεταφορικά μπορεί να σταθεί. Αγαπά την τέχνη και τα γράμματα σε όλες τις μορφές τους. Ζει με διάθεση για ποιητική απόδοση των πάντων. Καταθέτει κομμάτια του εαυτού της μέσα από τα ποιήματά της.
