1.
Το ξέρουμε κι οι δυο.
Αυτός ο κόσμος είναι χτισμένος
πάνω σε θραύσματα σπασμένων ήλιων
και δολοφονημένων ουρανών.
Το πρόβλημα δεν ήταν ποτέ η ετυμηγορία.
Αλλά το πώς θα γίνει να ανθίσουν τα λουλούδια
δίχως καθόλου φως.
2.
Κρεμόσουν απ’ το τεντωμένο δέρμα της νιότης σου
σα στολίδι.
Γύρω η νύχτα έπεφτε γυμνή
στο πρώτο κρεβάτι ικετεύοντας.
Μάζεψα τα κομμάτια μου
και τ’ άπλωσα στο σώμα σου
να σε διασχίσω.
Kαι κάπου εκεί κατάλαβα
πως όλες μου οι διαδρομές σε αφορούν.
3.
Κάποτε οι μέρες αδειάσαν.
Βρεθήκαν τρελές
να προσπαθούν να ισοβαθμήσουν το βάρος τους
κόντρα στο ζύγισμα του χρόνου.
Σ’ ένα κορμί είχαν φορτωμένη τη ζωή τους.
Σε μια φωτογραφία φυλαγμένο τον εαυτό τους.
Όλα τους τα υπάρχοντα
σκόρπια βήματα ενός κόσμου που προσπερνάει.
Ο Βαλάντης Μάστορας γεννήθηκε το 1994. Έχει σπουδάσει Εφαρμοσμένη Πληροφορική και πραγματοποιεί μεταπτυχιακές σπουδές στο αντικείμενο της Τεχνητής Νοημοσύνης και της Γλώσσας.
