4 Μαΐου
Μέρα Τεσσαρακοστή
Και ήρθε η στιγμή που ο στίχος του Καμπά γίνεται καμπύλη.
Σαν τα ραβδιά που κρατούν οι χωρικοί, οι ζητιάνοι, οι ταξιδιώτες, οι παιδαγωγοί.
Αδύναμοι και τσακισμένοι βγήκαμε στους δρόμους
Κι απ’ αρχή γυρεύουμε το λυτρωμό.
Ο Άλεξ κλείνει τα μάτια και λέει : αναγκαστικός χρόνος | με τον εαυτό μου
Ο Βλαδίμηρος κάνοντας τετράγωνο με τα χέρια του λέει : Απόπτωση | Μετάβασις
Η Έρα χαμογελάει και λέει : Η ουσία των στιγμών.
Ο Αντώνης με τον γάτο στον ώμο του λέει στο αυτί : Νιώθω πώς δεν μπορώ ν’ αγγίξω τον ήλιο.
Ο Βασίλης καθαρίζει τα γυαλιά του και λέει τρεις φορές : Vertigo.
Ο Κωστής τραγουδάει :
Yeh I heard a funny thing
Somebody said to me
That you could be in love
With almost anyone
You think people are the greatest fun
And I will be alone again tonight for you
Ο Κώστας έχει μάθει απέξω τα τελευταία λόγια από τη ‘Μαργαρίτα Περδικάρη’ του Χατζή και τα λέει σε μορφή μονολόγου :
Πίσω από τις μεγάλες κορφές της Πίνδου ανεβαίνει ο ήλιος.
Ξημερώνει σε λίγο. Ο Νικόλας και η Αγγελικούλα, ο καινούργιος κόσμος ! Σε σας γυρίζει η τελευταία σκέψη όσο κρατάει μέσα στ’ ανοιγμένο κρανίο ο τελευταίος σπασμός της ζωής :
– Φκιάξτε τον, έναν καλύτερο κόσμο!…
Η Μαργαρίτα ψιθυρίζει : Ο Νικόλας και η Αγγελικούλα ήμαστε εμείς.
Ο Νίκος τραβάει τα γένια του, σπάει ένα από πήλινα πιάτα που χει φτιάξει με την Ρίτσα, και της λέει : Γάμησε τα !
Ο Άλκης χορεύει με ένα τάνγκο του Piazzola.
Ο Χάρης επιμένει χαϊκού.
Έχω σαλτάρει | Σκέφτομαι ποιήματα | Γράφω ταξίδια
Ο Ίκαρος σαν λύκος ουρλιάζει :
Αλληλούια !
Και τώρα τί;
Και θα ζήσουμε όπως εμείς ξέρουμε.
Ακόμα κι αν μας βρει η τέλεια απόγνωση.
Ακόμα και αν κανένας δεν υποψιαστεί την Αγάπη μας.
Ακόμα και τώρα, που η αισιοδοξία κομματιάζεται κάθε μέρα, εμείς εκεί.
Ελπίδα
Ελπίδα
Ελπί.
*Ο Αντρέας Μαντάς είναι Ηθοποιός και Καταστασιακός.
