Αντρέας Μαντάς | Ενδέκατη μέρα

© Jacques Henri Lartigue

5 Απριλίου

Μέρα Ενδέκατη


You lie there naked
I lie there naked
Both on the pavement
Why are we different ?

Minutemen

In Der Finsternis Dieser Zeit.

Να μην μείνουμε μόνοι.

In Der Finsternis Dieser Zeit.

Να μην μείνουμε μόνοι.

Υπάρχουν εκείνα, που δεν λέγονται με την γλώσσα της λογικής, είπε ο Wittgenstein. Αλλά, δείχνονται με διαφορετικούς τρόπους.
Είναι η μυστική περιοχή, είναι το μυστικό στοιχείο, είναι ο μυστικός χώρος.

Αυτό που μπορεί να δείχνεται, δεν μπορεί να λέγεται.
Ο κόσμος είναι όσα συμβαίνουν.
Η μοίρα μας, αυτή με του Οδυσσέα.

Περπατούσα χθες στη βροχή. Ταξί πουθενά. Που είναι ο ταξιτζής με το λάσο του, σκεφτόμουν, και η βροχή δυνάμωνε.
Περπατώντας. Γνωρίζοντας την σκόνη των δρόμων.
Και ο πιο μοντέρνος Ευρωπαίος είναι ο Πλάτωνας.
Το μόνο που θέλω είναι να ξεχωρίσω με την αφή, τα πράγματα, που κανένας δεν θέλει να βλέπει.

Ο Οδυσσέας, είναι ο έμπορος του πεπρωμένου.
Ο Οδυσσέας, είναι ο έμπορος της ζωής.
Ο Οδυσσέας, είναι ο έμπορος του θανάτου.
Ο δρόμος ένα νεκρό άγαλμα.
Η βροχή δεν σταματάει. Σαν τα εκατό χρόνια μοναξιάς, του Μπόρχες και όχι του Μάρκες, όπως είχε πει κάποτε, κάποιος.
Τα αγάλματα ρίχνουν ματιές στις βιτρίνες. Στα ξεχαρβαλωμένα αυτοκίνητα, στα χαμόσπιτα.
Μία γριά, μόνη, με το νυφικό της, στο υπόγειο, αφέθηκε σε αόρατο χορό.

Τουλάχιστον, έτσι μου είχες πει.
Ο κόσμος τεμαχίζεται σε γεγονότα.
Αυτή η εικόνα που μου έδωσες, είναι το μοντέλο της πραγματικότητας.

Έντεκα μέρες.

Έντεκα μέρη η λαχτάρα να εξουθενώσω αυτόν τον χρόνο και να υψωθώ στην άλλη Ήπειρο της κλεψύδρας εκ νέου ατόφιος.

Έντεκα μέρες.

Έντεκα μέρη η δίνη και ο νους, συγκρίνονται και όμορφα σβήνουν.

Έντεκα μέρες.

Έντεκα μέρη, όπου η μνήμη οξύνει τα ρήματα και δεν αντιστρέφει την πορεία της. (πώς να την αντιστρέψει άλλωστε).

Εδώ, που βρίσκομαι τώρα, το φως του πρωινού επιδεικνύει μια επιμονή στη λεπτομέρεια.
Η ολότητα των αληθινών σκέψεων, είναι μια εικόνα του κόσμου.

Ο Θεός είναι ο ενεχυροδανειστής.
Σαν τον Rod Steiger, στην ομώνυμη ταινία.
Περιμένω κάθε πρωί τη νύχτα να έρθει.

Νύχτα
Που λάμπουν τα μάτια μας πιο βαθιά
Νύχτα
Όταν οι φωνές μας τρέμουν.

Να μην μείνουμε μόνοι.

In Der Finsternis Dieser Zeit.

Να μην μείνουμε μόνοι.

In Der Finsternis Dieser Zeit.

Ποιος Θεός να στηρίζει

Άσωτοι
Αληθινοί
Ασύδοτοι
Δίκαιοι
Μισάνθρωποι
Ρομαντικοί
Βίαιοι
Ψεύτες
Γενναίοι
Άδικοι
Αγράμματοι
Λαοκλέφτες
Κουραστικοί
Πεντακάθαροι
Μορφωμένοι
Μικροπρεπείς
Τρυφεροί
Ωμοί

Όλοι όσοι έχουν καεί.
Όλους όσους κατασπαράζει ακόμα η φλόγα.

Η καρδιά είναι ο σεληνόλιθος.
Η καρδιά είναι η φιλοσοφική λίθος.
Η νύχτα είναι η φαντασία του φεγγαριού.
Η βροχή είναι η φαντασία της ψυχής μου.
Ο δρόμος είναι η φαντασία του σώματος μου.

Το μυστικό στοιχείο δεν είναι πώς είναι ο κόσμος, αλλά πώς είναι.

*Ο Αντρέας Μαντάς είναι Ηθοποιός και Καταστασιακός.