Λείπουν οι στιγμές της αλήθειας.
Το προνόμιο της αγάπης χάνεται,
παγώνουν οι σταγόνες της
στα σκοτεινά τοπία.
Μια ψευδαίσθηση ζωής
να φτάνει μέχρι το κόκκαλο.
Φθονούμε την ώρα της περιφρόνησης
τους ψίθυρους της ανθρώπινης ανάγκης.
Τα κλωνάρια του χρόνου συμπλέκονται,
ο άνεμος κινάει το νήμα του.
Κύματα παρασύρουν τις ωχρές αγάπες,
προσφέρουν ένα ναυάγιο ακόμα.
Λείπουν τα όνειρα
για να χορτάσουν τις μέρες μας.
◊
Ο Δημήτρης Καρπέτης εργάζεται σε Δημ.Υπηρεσία από το 2000 και κατάγεται από την Ορμύλια Χαλκιδικής.Έχει ταξιδέψει πολύ σε Ευρώπη και Αμερική ποιήματά του έχουν δημοσιευθεί σε πολλά λογοτεχνικά περιοδικά και ιστότοπους και πάντα θα αγωνίζεται για μια κοινωνία που θα έχει για κέντρο της πραγματικά τον άνθρωπο.
