Ένα αγκάθι- δόρυ. Πολλά αγκάθια- βέλη, που σκιάζουν το φέγγος του πόθου. Που απρόσκλητος έρχεται στις εσχατιές της σιωπής. Ως απροσδιορίστου νοήματος μήνυμα, των εσώτερων ερήμων. Πως ο λόγος να γίνει ο κατακρημνίζων τη σιωπή; Όταν δεν υπάρχει αντικείμενο, όλες οι φράσεις φαίνονται άνευ ουσίας. Και άνευ παρουσίας. Και άνευ πεμπτουσίας της αχαρτογράφητης ενθαλπίας. Όλη η ζεστασιά σε μια στάλα αθιβολή. Σε μιά στάλα αναζήτηση. Σε μια στάλα Έρωντα. Περιπλανώμενου Έρωντα μέσα σε σοκάκια λαβυρινθώδους ξενιτιάς. Παρουσίες ανούσιες. Πολλές. Απουσία μία και ουσιαστική. Ο ευρών αμειφθήσεται. Με τα πολλά δώρα του κουτσού θεού. Περίτεχνα αριστουργήματα, φτιαγμένα από αραχνοΰφαντους διακεκριμένους απόντες. Πάντα οι απόντες είναι διακεκριμένοι. Και κρυμμένοι μέσα στη πάχνη της αυγής, λογισμών του μεσονυχτίου. Τότε που φαίνεται καθαρά όλη η σπανιότητα. Και όλο το ουσιαστικό που χάθηκε μέσα στα πλουμιστά λούσα. Ως απλή άσπρη βαμβακερή πουκαμίσα, κάτω από το απεχθές βαρύ βελούδο αμοιβαίων εγωισμών. Και ξάφνου, ο κουτσός θεός δίνει τη λύση. Μικρός, απλός και ευφυέστατος μηχανισμός, που αντικειμενοποιεί το ουσιαστικόν. Μόνο η πηγή της αρχαίας σου σιωπής, κελαρύζει χαρούμενη για το γεγονός. Παλιός δρυς που πάνω του είναι χαραγμένοι αναρίθμητοι Έρωντες έφηβοι. Που έγιναν αναρίθμητες ενήλικες αθιβολές. Μέσα στο μέλανα βρυχηθμό χάνεται η δική σου αρχέγονη έκρηξη. Για να βρεθεί μετά μέσα σ’ ένα τόσο δα άγγιγμα. Απειροελάχιστο ιχνοστοιχείο που σε κρατά επί τα εντός του όλου. Επί τα εντός της Αιωνίας. Άνευ αγωνίας. Πλέον. Κάθε αγέρωχος πολεμιστής υπήρξε κάποτε παιδί ξυπόλητο. Που έπαιζε με το αραχνοΰφαντο φως. Σε μιαν αυλή με γιασεμιά. Εκεί στο Νότο. Εκεί που συμβαίνουν όλα. Λόγω του υπερθετικού της ενθαλπίας του. Υπερβολική ζεστασιά που οδηγεί σε δημιουργικές εκρήξεις. Τραπεζομάντηλο δαντελένιο πάνω σε ασβεστωμένο περβάζι. Και δίπλα, τα χιλιάδες αρώματα του νοιαξίματος. Που θα κάνουν, το παιχνιδιάρικο παιδικό βλέμμα, του μελλοντικού μαχητή την ασπίδα. Ενάντια σε ότι πάει ενάντια στο εντός. Ενάντια σε ότι πάει ενάντια στο ποιείν και στο ποθείν τα αδύνατα. Δυσκολεύεται ο λόγος απόψε. Είναι ένας κουτσός λόγος. Και ‘συ χαμένος μέσα του . Ως μια κουτσή ελεγεία.
*
H Όρσα Δρετάκη γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στην Ιατρική Σχολή Αθηνών. Έχει εκδώσει τα βιβλία: Το Άλικο Μπλε (Γαβριηλίδης 2016). Τότε που το σκοτάδι και το φως αγαπήθηκαν (Γραφομηχανή 2015). Στο θρόισμα του φεγγαριού (Γαβριηλίδης 2013). Το μπαχάρι της αυγής (poema 2013). Χάιδεψε ο άνεμος το φως (Βόλος 2011). Έχει δική της περιοδική στήλη «Λέξεις πίσω από τον μύθο», στην εφημερίδα Χανιώτικα Νέα. Από το 2013 μέχρι σήμερα έχουν δημοσιοποιηθεί 92 άρθρα της.
