Zoe
Ultras
κάθε Απρίλη
μυστικά πλάσματα
σπέρνουν κινδύνους
(Νεανικό κοινό σε αμφιθέατρο. Ένας ηλικιωμένος που με δυσκολία μπορεί να ανέβει στο βήμα, απαιτεί την πλήρη υποταγή του πλήθους. Ο ίδιος ηλικωμένος με ντεγκραντέ φακό, σημειώνει μια δυο ιδέες για την ανθρωπότητα και την ζωή.Σ’ άλλους καιρούς, ανάμεσα στου Ενδυμίωνες αυτού του κόσμου θα μπορούσε το πρόσωπό του να υπάρξει.)
“Κανόνας πρώτος. Σιωπή στ’ ακροατήριο, σιωπή!
Λέγω, κανόνας πρώτος, ψηφίζουμε κατά συνείδηση με γνώμονα το εθνικόν συμφέρον. Κατά την εκφορά του λόγου μας προσέχουμε ώστε η λέξη εθνικόν να αποδίδεται με συγκίνηση σφοδροτάτη, ακεραιωθείσας μετά διστακτικού κλάματος. Προσέξτε, διότι καθώς όλοι το γνωρίζουν και ας μην το ομολογούν ο πρώτος κανόνας συνιστά μια αξία θεμελιώδη.
Κανόνας, δεύτερος, συνεχίζω, παρακαλώ, παρακαλώ! Ψηφίζουμε διά την σωτηρία της αρπαχθείσας Ευρώπης. Παραλείπουμε όλες τις διαστροφικές προεκτάσεις του μύθου και πίσω απ’ το παραβάν, -ω τι αίσθηση, τι δύναμη αλησμόνητη!-, πράττουμε το υπερεθνικόν καθήκον Επαναλάβατε μαζί μου για να ιδώ πως εμπεδώσατε την προφορά. Και εσείς, εκεί πίσω οι περιφρονητικοί, παρακαλώ πλησιάστε, αφήστε το περιθώριο. Όλα φέρουν την λέξη εθνικόν σήμερα και διά τούτης της μεθόδου μπορούμε να συμπεράνουμε πως ο κόσμος, η φύσις, το σύνολο των ευρημάτων αυτού του κόσμου, αυτού του αιώνος αναγεννώνται.
Κανόνας τρίτος, στρέψατε τα νώτα σας προς εμένα! Εμπρός!
Υπακούετε τυφλά στα παραγγέλματα του αγώνος, πάει να πει θυσιάζεστε για την λαϊκή κυριαρχία, την υπεράσπιση των μυθικών μας πόλεων. Προσέξτε, τώρα που ξεμακραίνουμε να μην ξεχαστεί ο θεμελιακός κανόνας.
Κανόνας τέταρτος. Το ρεύμα!
Ποτέ δεν στέκουμε αντίθετα στους ανέμους, ποτέ δεν εγκαταλείπουμε το γέλιο του βυθού, τις αιχμηρές συνήθειες, τα μέσα της επιβίωσής μας κύριοι, τίποτε ευτελές και ασήμαντο όσο τ΄άρματα τα πολεμικά μας.
Μια σκιώδης επιτροπή φροντίζει για την εφαρμογή των εθνικών αρχών. Στους παραβάτες αποστέλλονται εκθέσεις και συστάσεις επανορθωτικές που γρήγορα καθίστανται απολύτως σεβαστές. Το αίσθημά μας, το φρόνημα, η κατεύθυνσή μας, οι αντιστάσεις μας, όλα μας τα υπάρχοντά διαθέτουν έναν εθνικό χαρακτήρα, ένα κυρίαρχο πρόσημο.
Ωστόσο, έχει καταστεί πασιφανές πως το εθνικό περικλείεται σε πράγματα πολύ μικρότερα και απλά της καθημερινής μυθολογίας. Θέλω να πω πως στην πρωινή αύρα ενός περιβολιού αποκαλύπτονται περισσότερα θαύματα και χρώματα και μνήμες από τις νορβηγικές νύχτες. Στις απεικονίσεις των λαϊκών ζωγράφων, την τεχνοτροπία του ξεχασμένου γεφυριού, στις λέξεις και τα ονόματα του στερεώματος, στις νύμφες και τα φρέσκα που δεν ήρθαν στο φως ακόμη, αναβλύζει το αίσθημά μας πιο καθαρό και τίμιο.
Κανόνας πέμπτος, μην παρασύρεστε, η αλλαγή απαιτεί διαρκή επαγρύπνηση, λαϊκή συσπείρωση. Όλοι για έναν και ένας για όλους, όπως τότε τα εξωτικά χρόνια της ανθρωπότητας. Θυμηθείτε η επιτροπή καραδοκεί, σαν το ποτάμι λουφάζει και έπειτα δίχως θορύβους ακολουθεί τους κυνηγούς.
Κανόνας έκτος!
Ετήσια και υποχρεωτική συμμετοχή στους πανεθνικούς εορτασμούς για την επέτειο από την εγκαθίδρυση της επαναστάσεως. Στους εορτασμούς θα απονέμονται οι χάρες από το προεδρείο και έπειτα όλοι μαζί θα παρακολουθούμε ταινίες δράσης με ιδανικούς πατριώτες. Καθ’ όλη την διάρκεια του έργου και των όποιων ενασχολήσεών μας, μέλη του αγώνα θα καθοδηγούν τους θεατές με κατ’ ιδίαν συζητήσεις που επιβεβαιώνουν τον προσωπικό χαρακτήρα του κόμματος για κάθε ένα απ’ τα μέλη του.
Τώρα λοιπόν σπεύσατε να κοινωνήσετε το εθνικόν μας φρόνημα, φέρνοντας στο νου σας τους χρυσούς κανόνες. Μην λησμονήσω!
Παρακαλώ, παρακαλώ!
Θα πρέπει κάποιος από εσάς να επιφορτιστεί με την παρακολούθηση των ευγενικών δειγμάτων που φιλοξενούνται στα βιολογικά μας εργαστήρια. Αυτό που θέλω να πω είναι πως κάτω από λάμπες πυρακτώσεως μ’ εξοντωτικές ώρες λειτουργίας επωάζονται τα δείγματα. Η τήρηση αυτής της ισορροπίας τέθηκε πάντα στο επίκεντρο της ανθρώπινης θέλησης. Δεν θα μπορούσαμε να την παρακάμψουμε.”
Εκείνα τα χρόνια ήταν ωραία και αγνά. Οι αγώνες μας έλαμπαν από την εφηβική τους χάρη, οι σημασίες μας πολλαπλασιάζονται, μαζί με τους πάνσοφους ηγέτες μας, είμαστε ικανοί να κατακτήσουμε νέες κορυφές. Ωστόσο γρήγορα ξεχαστήκαμε σ’ εκείνο το παθιασμένο παιχνίδι με τις κάρτες. Όλοι ζητούσαμε να χάσουμε, μα κάθε τόσο το κορίτσι του τραπεζιού φώναζε μπλακ τζακ, ανακοινώνοντας τον αδιάφορο νικητή εμπρός στον καταιγισμό των Απριλίων.
Το απόσπασμα διεσώθη από το αρχείο του γραφείου και φέρει μια πράσινη γραμμή αυθεντικής αποχρώσεως που μπορεί και επεκτείνεται με τρόπο μαγικό και μοιραίο σε όλα τα πράγματα, σε όλες τις ατέρμονες επαναφορές μας.
Απόστολος Θηβαίος
