Σκουριασμένα από την ακινησία και τους καιρούς
Παραδομένα στη δειλία των καπεταναίων τους
Βορά στις ορέξεις των ανέμων
Τίποτα δεν με δυσαρεστεί περισσότερο παρά τα δεμένα καράβια
Είτε μεγάλα είτε μικρά
Σε ξένα απόνερα καθρεφτίζονται τα είδωλα των τρομαγμένων ονείρων
Μα η σκέψη ταξιδεύει μακριά. Ατλαντίδες ,ναυάγια, εφτά θάλασσες μπροστά
Καλύτερα στα βάθη των ωκεανών γευόμενοι την Τρίαινα , παρά έρμαια τoυ Ασκού
Ραντισμένοι από το αλάτι, σκλήρυναν κι άλλο οι κόμποι
Οστεωμένα και πεισματάρικα, τα δύσκαμπτα από τα χρόνια χέρια
Άλλοτε χαρούμενα μα τώρα προδομένα
Φοβισμένα, γαντζώνονται με πείσμα
Και αν έσπαγαν οι Κάβοι;
Αντήχησε ισχνά μια φωνή
Ο Αλέξανδρος Χατζηδημητρίου γεννήθηκε το 1979. Ζει και εργάζεται στη γενέτειρα του τη Ρόδο. Είναι παντρεμένος και πατέρας ενός κοριτσιού.
