[Σκιάχτρο]
Όταν οι θεοί αποφάσισαν την παραδειγματική καταστροφή της Ατλαντίδας, δεν άφησαν κανένα θραύσμα, κανέναν πάπυρο, κανένα οστό γι’ απομεινάρι. Κράτησαν μόνο το όνομα. Οτιδήποτε παραπάνω θα ήταν περιττό και δε θα σκορπούσε στους θνητούς το φόβο.
[Υγρός πηλός]
Πριν από τη μάχη της Ισσού ο Αλέξανδρος δεν έκλεισε μάτι. Ήξερε πως η έκβασή της ήταν καθοριστική όχι τόσο για το μέλλον, που τόσο λίγο ελέγχεται απ’ τους θνητούς, αλλά για το παρελθόν. Για το αν δηλαδή είχε όντως εισχωρήσει ο Δίας στα σεντόνια της Ολυμπίας, ή αν, κατά πως λένε οι φήμες, είναι γνήσιος γιος αυτού του Φιλίππου.
[De bello Gallico]
Ab ovo:
Όταν ο Καίσαρας σκούπισε με τα χέρια τα δάκρυά του κάτω απ’ το άγαλμα του Αλεξάνδρου, πρόσεξε τις υγρές, ξεβαμμένες παλάμες του, τις δίχως σφυγμό και χρώμα. Σα να ‘θελαν νέο αίμα, κάποιο είδος μετάγγισης, αίμα, πολύ αίμα να ξαναπάρουν ζωή.
Ο Αργύρης Κόσκορος γεννήθηκε το 1978 στην Αθήνα και μεγάλωσε στο Μαρούσι. Από το 2006 ζει στη Ρόδο όπου εργάζεται ως βιβλιοθηκονόμος στο Διεθνές Κέντρο Συγγραφέων και Μεταφραστών Ρόδου. Σπούδασε Βιβλιοθηκονομία στο Τ.Ε.Ι. Αθήνας και Φιλολογία με Κατεύθυνση Γλωσσολογίας στο Ε.Κ.Π.Α. Δημοσίευσε τα πρώτα του κείμενα στο περιοδικό Τέχνης και Λόγου «Νησίδες» (Δωδεκάνησα) και έκτοτε σε διάφορους λογοτεχνικούς ιστότοπους (Ιστορίες μπονζάι, Fractal, Μονόκλ). Έχει συμμετάσχει στο εργαστήριο δημιουργικής ανάγνωσης και γραφής «Το κοχύλι» και από το καλοκαίρι του 2016 είναι μέλος της ομάδας δημιουργικής γραφής «Αγέρι Γραφής» του Δ.Κ.Σ.Μ.Ρ.
